Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Δήμητρα.
Απ’ την πρώτη στιγμή που σε είδα ήξερα ότι μαζί σου θα έχω μπλεξίματα. Έρωτας με την πρώτη ματιά∙ αυτά που κορόιδευα, αυτά έπαθα.
Κόλλησαν τα βλέμματά μας για δευτερόλεπτα, σαν να ξέραμε κι οι δύο ότι από εκείνη τη στιγμή κάτι θα γινόταν. Κι έγινε, και πέρασα τις εντονότερες μέρες, τις ομορφότερες στιγμές!
Ήρθες και μου θύμισες τι σημαίνει «έρωτας», πώς είναι να ‘χεις ένα χαμόγελο μόνιμο κολλημένο πάνω σου κι όλοι να καταλαβαίνουν το «γιατί», να λάμπεις ολόκληρη κι η αιτία να είναι ένας άνθρωπος.
Ένας μήνας γεμάτος απ’ τα πιο ωραία συναισθήματα∙ λίγος, αλλά όλα τόσο δυνατά. Και μετά άρχισε το κρυφτό, ένα κρυφτό που για τέσσερις μήνες το παίξαμε καλά, γιατί ήθελα εγώ να παίξουμε. Μια μέρα καλά, πέντε χάλια -δικές σου κουβέντες. Τρεις μήνες μόνο λόγια, που πίστευα και περίμενα να γίνουν πράξη.
Τόσο χαζή, τόσο ερωτευμένη, τόσο που ήθελα να τα παρατήσω όλα. Ν’ αφήσω πίσω ζωή, φίλους, οικογένεια και να σ’ ακολουθήσω, αλλά τελικά εσύ λες ό,τι να ‘ναι και δεν πρέπει να δίνω σημασία σε αυτά που λες.
Την τελευταία φορά μου είπες να μην περιμένω τίποτα, να σε αφήσω και να προχωρήσω, όταν πριν από πέντε λεπτά ήμασταν στο κρεβάτι σου κι ήμουν ευτυχισμένη που επιτέλους κατάφερα να σου δείξω πόσο σε θέλω για ακόμη μια φορά. Δεν ήξερα, όμως, ότι ακόμα κι εκείνη την ώρα θα με προσγείωνες τόσο απότομα.
Αντί να σε βρίσω, να εκνευριστώ ή να θυμώσω, σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ που επιτέλους είπα κι έδειξα ό,τι ένιωθα όλο αυτό τον καιρό κι ας μην είχα το αποτέλεσμα που θα ΄θελα. Σημασία έχει ότι άδειασα και τώρα ετοιμάσου να αδειάσω κ εσένα από μέσα μου.
Θα πονέσω, θα κλάψω, θα χτυπηθώ, αλλά θα μου περάσεις. Ξέρω ότι θα επιστρέψεις, ξέρω ότι θα με ψάξεις, αλλά δε θα ‘μαι εκεί. Όχι γιατί δε θα θέλω, σαν τρελή θα θέλω, αλλά γιατί πρέπει να μάθεις. Να μάθεις να μη διώχνεις έτσι εύκολα ανθρώπους, που ήταν πρόθυμοι να σου δώσουν πολλά.
Πήγαινε εκεί που σε θυμούνται πού και πού κι άφησέ τους να σ’ επηρεάζουν. Εγώ θα προχωρήσω και θα βρω αυτό που αξίζω. Άλλωστε, αξίζω πολλά -μου το είπες κάποτε κι εσύ κι ας μην το κράτησες.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
