Φεύγεις για τη δουλειά σου ή μένεις για τον άνθρωπό σου;

Είσαι ένα πουλί μέσα στη φωλιά του κι έρχεται η ώρα που θα πρέπει ν’ ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά απ’ αυτήν, καθώς η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, σε προστάζει να το κάνεις. Τότε, σταματάς να είσαι αλληλέγγυος με την πρώτη φωλιά σου, γιατί δεν τη χρειάζεσαι, αφού πετάς πια, αλλά κι επειδή ταξιδεύοντας, θα κάνεις άλλες φωλιές, σε διαφορετικά μέρη. Κι αν επιστρέψεις, όμως, μετά τα πετάγματά σου, στην πρώτη φωλιά, τότε το πιο πιθανό είναι να τη βρεις διαλυμένη.

Σ’ αυτό το σημείο, θα πρέπει από πουλί να γίνεις ξανά άνθρωπος. Ανοίγεις και σ’ αυτήν την περίπτωση τα φτερά σου για να φύγεις απ’ τη χώρα σου και να πετάξεις για δουλειά στο εξωτερικό. Η φωλιά σου, στην προκειμένη περίπτωση, είναι η σχέση που έχεις και που θα πρέπει να την τελειώσεις φεύγοντας, για τους ίδιους λόγους: γιατί, ταξιδεύοντας, θα δημιουργήσεις νέες σχέσεις, αλλά κι επειδή αν προσπαθήσεις να κρατήσεις τη σχέση, μέχρι να επιστρέψεις, θα έχει πληγεί καθοριστικά.

Έτσι, λοιπόν, με την ακλόνητη πεποίθηση πως θα πρέπει να εγκαταλείψεις για πάντα τη «φωλιά» σου, φτερουγίζεις ανάμεσα στο δίλημμα, αν πρέπει ή όχι, να «πετάξεις» τόσο μακριά και να φύγεις στο εξωτερικό, προκειμένου ν’ αποκατασταθείς επαγγελματικά.

Αναπόφευκτα, θ’ αναρωτηθείς αν έχεις εξαντλήσει όλες τις προσπάθειες για να βρεις τη δουλειά που θέλεις στον τόπο σου. Στην αντίθετη περίπτωση, το φευγιό σου στο εξωτερικό θα μοιάζει σαν μια εύκολη επιλογή, αφού δεν κόπιασες και δεν κούνησες τα «φτερά» σου, για ν’ αποκτήσεις αυτό που ήθελες στη χώρα σου. Αν, όμως, «μαδήσεις» τα φτερά σου απ’ τα «πετάγματα» και παρ’ όλα αυτά δεν ικανοποιηθείς με την ανταπόκριση των θέσεων που θα προκύψουν, τότε θα φύγεις στο εξωτερικό, με καθησυχασμένη τη συνείδησή σου.

Η πιθανότητα να «πετάξεις» τόσο μακριά και να το μετανιώσεις στη συνέχεια, είναι μια σκέψη που θα σε ταλαιπωρήσει και που θα επιβαρύνει με το φόβο τη λήψη της απόφασής σου. Προτού αποφασίσεις αμετάκλητα, επομένως, πρέπει να διαπιστώσεις αν η επιθυμία σου να φύγεις συγκροτήθηκε μετά από περίσκεψη κι ότι δεν ήταν αποτέλεσμα επιπόλαιων υπολογισμών.

Το ενδεχόμενο η δουλειά στο εξωτερικό να μην είναι όπως την έχεις φανταστεί, σε κάνει επίσης να σκέφτεσαι πιο διστακτικά την πιθανή αποχώρησή σου. Μέχρι να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι πώς λειτουργεί το σύστημα έξω απ’ τη χώρα σου, δε θα μπορεί παρά να σε κατατρώει η ανησυχία, γι’ αυτό που θα συναντήσεις. Θα είναι σαν να πρόκειται να πετάξεις προς στο άγνωστο κι η άγνοια θα σου κόψει τα φτερά σου και θα προσγειώσει την επιθυμία σου να φύγεις.

Θα πρέπει να επιστρέψεις, σ’ αυτό το σημείο, μέσα στη φωλιά σου, για ν’ ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά. Φτερουγίζεις ακόμη, όμως, ανάμεσα στην αμφιβολία, για το αν τα φτερά σου μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν σ’ ένα τόσο μακρινό ταξίδι κι αναρωτιέσαι αν αξίζει να εγκαταλείψεις τη φωλιά σου για να το κάνεις.

Αν επιλέξεις, σ’ αυτή τη φάση, το ρόλο του πουλιού, θα «ξεπουπουλιάσεις» την αμφιβολία και θα πετάξεις μακριά. Αν προτιμήσεις, όμως, να μείνεις στο δεύτερο ρόλο του άρθρου και ν’ αντιμετωπίσεις το πέταγμα ως άνθρωπος, τότε η αμφιβολία μπορεί να κόψει τα φτερά σου, να σε ρίξει πίσω στη γη και να σου στερήσει το ταξίδι.