Ήρθες για να διαταράξεις την ησυχία μου

Κάποια πράγματα στη ζωή μας είναι απρόσμενα, έρχονται ακριβώς εκεί που δεν τα περιμένεις. Αν κι η ζωή το τελευταίο διάστημα δε μου φέρεται και τόσο καλά, το πήρα πλέον απόφαση και δε στεναχωριέμαι για όλα αυτά που δεν έρχονται ενώ τα περιμένεις. Περιττές οι εισαγωγές, μπαίνω στο θέμα.

Εκεί που νόμιζα πως τα είχα δει όλα απ’ τη ζωή, εκείνη μου επιφύλασσε τελικά μια μεγάλη έκπληξη. Δεν ξέρω αν ο στόχος σου εξ αρχής ήταν να διαταράξεις την ησυχία μου, μα το κατάφερες. Και το κατάφερες γιατί μπήκες στη ζωή μου τόσο ξαφνικά και κάνοντας τόσο θόρυβο.

Έναν θόρυβο που δεν είχα συνηθίσει στη ζωή μου και δεν περίμενα πως ένα άτομο μπορεί να κρύβει μέσα του τόση δύναμη. Τόση ώστε να προσέξω τις αδυναμίες σου και να τις κάνω τα πιο δυνατά σου σημεία και τελικά να χαίρομαι τόσο πολύ που μπήκες στη ζωή μου, παρ’ όλες τις καθημερινές μας εντάσεις και διαφωνίες.

Ήταν απ’ τις σπάνιες φορές που είπα στον εαυτό μου ότι το timing μου χαμογέλασε. Ήρθες στη σωστή στιγμή κι έκανες τόσο θόρυβο στη σιωπή μου ώστε να μπορώ να ακούω πλέον κάποιον. Να τον νοιάζομαι και σιγά-σιγά να γίνει η καθημερινότητά μου, η καλημέρα μου κι η καληνύχτα μου.

Η αλήθεια είναι ότι είσαι κι εσύ λιγάκι ξεροκέφαλη, κολλημένη στις απόψεις σου, φάνηκε κιόλας απ’ την πρώτη μας διαφωνία. Δεν είσαι εύκολος άνθρωπος –ούτε για μένα ούτε γενικά– κι αυτό ακριβώς ήταν που μ’ έκανε να σε προσέξω.

Θυμήσου τα πρώτα μας ραντεβού· σχεδόν επεισοδιακά, γιατί πάντα κατέληγαν σε καβγά και διαφωνίες κι όμως, όπως ξέρεις και ξέρω, αυτό δεν είναι ένας ακόμα απλός ενθουσιασμός. Έρωτας είναι και σωστά λένε ότι «τα ετερώνυμα έλκονται» γιατί είναι αλήθεια και μεγάλη μάλιστα.

Ο έρωτας με κάποιον τελείως αντίθετο από σένα είναι σαν ένα μαγνητάκι που έχεις κρατήσει απ’ τα ταξίδια σου, δεξιά στο ψυγείο σου η Ρόδος κι αριστερά η Ζάκυνθος· δεν υπάρχει καμία συνοχή σκέφτεσαι. Κι όμως έχουν κάτι μαγικό. Αν ενωθούν κάνουν τον απόλυτο παράδεισο. Δύο διαφορετικά νησιά με δύο διαφορετικούς κόσμους το καθένα απ’ αυτά. Έτσι κι εσύ ήρθες στη ζωή μου σαν ένας άνθρωπος από έναν τελείως διαφορετικό κόσμο.

Εγώ να σου μιλάω για πνευματικότητα και βιβλία κι εσύ να μου αναλύεις ένα σωρό επεισόδια απ’ την αγαπημένη σου σειρά την οποία βρίσκω βαρετή και δεν καταλαβαίνω γιατί τη βλέπεις ακόμα. Όμως, αυτή είναι η καθημερινότητά μας· μια καθημερινότητα γεμάτη διαφωνίες κι εντάσεις, που όμως κανείς απ’ τους δύο δε μένει αμέτοχος σ’ όλο αυτό κι υπερασπίζεται στην κάθε στιγμή της ζωής του.

Θα έλεγε κανείς πως είμαστε αλλοπρόσαλλοι, αταίριαστοι, λάθος συνδυασμός. Οι γείτονες μας ακούν τα βράδια να φωνάζουμε –όχι από ηδονή, αλλά από τσακωμούς για τις διαφορετικές απόψεις μας∙ ξεροκέφαλοι κι οι δύο– και σίγουρα όταν μας πετυχαίνουν στην είσοδο δε λένε «κοίτα ένα ευτυχισμένο ζευγάρι». Μα εμείς γελάμε με το πόσο χαζοί είναι οι άνθρωποι όταν προσπαθούν να καταλάβουν τον έρωτα.

Μέσα απ’ τις κόντρες μας, όσο ισχυρογνώμονες κι αν είμαστε κι οι δύο, μάθαμε ο ένας τον άλλον. Μάθαμε τις ανησυχίες μας, τις επιθυμίες μας και πόσα μπορούμε να καταφέρουμε μαζί. Ερωτευτήκαμε πραγματικά γιατί ανακαλύψαμε σε βάθος ο ένας τον άλλον. Έτσι κι εσύ, έκανες ό,τι κι εγώ. Έκανες τις αδυναμίες μου τα πιο άτρωτά μου σημεία και σ’ ευχαριστώ για αυτό.

Ήρθες για να διαταράξεις την ησυχία μου· μη σταματήσεις. Το παιχνίδι για εμάς μόλις ξεκίνησε, μωρό μου.