Τι περιμένεις, φίλα με!

Φίλα με λίγο ακόμα, μη σταματάς. Φίλα με σαν να είναι το πρώτο μας φιλί. Εκείνο το λίγο φοβισμένο. Εκείνο που δεν ήξερε τι το περιμένει. Φίλα με σαν να μην ξέρεις με σιγουριά πως θα ανταποκριθώ. Φίλα με σαν να είναι η πρώτη φορά που τα χείλη σου θα συναντήσουν τα δικά μου και θα γνωρίσουν τη γεύση τους. Φίλα με έτσι λίγο διστακτικά, σαν να μην είσαι και τόσο σίγουρος πως έχεις βρει το σωστό timing, σαν να ανησυχείς για το αν θα μου αρέσει. Φίλα με, δειλά-δειλά κι αναποφάσιστα, σαν να θες πολύ να το κάνεις, μα ταυτόχρονα αγωνιάς για το πόσο το θέλω εγώ.

Φίλα με σαν να με ξέρεις χρόνια, σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο να βρίσκεται το στόμα μου στο στόμα σου. Φίλα με διεκδικητικά γιατί είμαι δική σου κι είσαι δικός μου και θες να το δει όλος ο κόσμος. Φίλα με, με πυγμή και σθένος, γιατί κάτι μέσα σου στο επιβάλλει να με φιλήσεις. Δώσε μου εκείνα τα φιλιά που είχες φυλαγμένα σαν από πάντα για μένα. Εκείνα τα απαιτητικά φιλιά που φωνάζουν έρωτα και πάθος, μη τα λυπάσαι. Δώσ’ τα μου στα ξαφνικά, δώσ’ τα μου για «καλημέρα» ή για «καληνύχτα», μόνο δώσ’ τα μου και μην τα τσιγκουνευτείς.

Έλα εδώ και φίλα με λίγο να δω κάτι. Φίλα με να δω πόσο με θες ακόμα. Φίλα με να δω τι νιώθεις για μένα στ’ αλήθεια. Ξέρεις, όσα αληθοφανή ψέματα κι αν μπορεί να πει η γλώσσα σου ποτέ δε θα μπορέσει να το κάνει όσο με φιλάς. Φίλα με λοιπόν, και πέσε στην παγίδα που σου ετοίμασα. Φίλα με και θα πέσω κι εγώ στην ίδια παγίδα μαζί σου. Θα ερωτευθούμε χωρίς να το καταλάβουμε και θα είναι ωραία, θα δεις. Εσύ μην κάνεις πολλά μονάχα φίλα με· τ’ άλλα θα ‘ρθούν.

Δώσε μου τα χείλη σου ξανά. Δώσ’ μου τα σήμερα κι αύριο και πάντα. Δώσ’ τα μου από χθες γιατί ήδη το άργησες. Αυτά τα χείλη δε γίνεται να μη φιλιούνται, είναι ντροπή και κρίμα! Έλα εδώ και φέρε κι αυτό το χαμόγελο που τόσο αγαπώ, να το φιλήσω. Γι’ αυτό το είχες εξ’ αρχής, γι’ αυτό το είχες πάντα. Για να σε βρω, να το φιλήσω και να σ’ ερωτευτώ.

Τόσα λεπτά πάνε χαμένα άμα δε σ’ έχω αγκαλιά. Τόσες στιγμές μένουν κενές χωρίς τα φιλιά σου. Φέρε μου τα χείλη σου κι εγώ θα σου δώσω τα δικά μου. Ποτέ μια ανταλλαγή δεν ήταν πιο δίκαιη κι επιτυχημένη, δε νομίζεις; Σου δίνω αυτό που θες και παίρνω αυτό που θέλω· την ευτυχία στο σχήμα δυο χειλιών.

Έλα εδώ και φίλα με. Γύρνα με πίσω στο παρελθόν. Ταξίδεψέ με σε κάθε μεγάλο έρωτα που διάβασα και σε κάθε μας προγενέστερο φιλί ενώ ταυτόχρονα θα ονειρεύομαι το μέλλον. Φίλα με να φωτίσει η νύχτα και να ζεστάνεις μέχρι και τον πιο βαρύ χειμώνα. Φίλα με για σιγουριά. Φίλα με γιατί σε έκανα να γελάσεις κι έτσι απλά γιατί σου ήρθε, γιατί πεθύμησες τα χείλη μου κι ας τα φίλησες πριν λίγο. Φίλα με χωρίς λόγο κι όπου θες. Σε κόσμο, σε γωνιές και σε πλατείες. Μη σε νοιάζει ποιος κοιτά. Πιο όμορφο θέαμα από αυτό, στο λέω, δε θα δουν.

Φίλα με να γίνεται κι ο κόσμος μας καλύτερος. Να αντέχω την πραγματικότητα που τόσο μ’ απογοητεύει. Φίλα με να δω τον κόσμο λίγο πιο ροζ, λίγο πιο καλό, λίγο πιο όμορφο. Να ξεχάσω την απανθρωπιά, το μίσος και τον πόνο. Φίλα με να γεμίσω την ψυχή μου με έρωτα, αγάπη, πάθος, ελπίδα και να μην έχω χώρο μέσα μου για πίκρες και κακίες. Φίλα με να πάρω δύναμη να κατακτήσω τον κόσμο γιατί αν μόνη μου λιγοψυχώ μαζί σου δε φοβάμαι.

Φίλα με λοιπόν, τι περιμένεις;