Τα κυβικά είναι για τα αυτοκίνητα, όχι για τους ανθρώπους

Δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει τύχει να ακούσεις συζητήσεις όπου τα κεντρικά θέματα αφορούν στις ερωτικές σχέσεις, την έλξη και τον τρόπο διαχείρισης του έρωτα εν γένει. Δεν είναι καθόλου απίθανο, μέσα σε αυτό το πλαίσιο συζήτησης, κάποιος να έχει υποτιμήσει ένα άλλο πρόσωπο –είτε λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης είτε λόγω κάποιων χαρακτηριστικών της συμπεριφοράς του– που τυχαίνει να εκδηλώνει τα συναισθήματά του και να εκφράζει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο το ενδιαφέρον του.

Για να μιλήσουμε λιγάκι πιο ξεκάθαρα, όλοι μας έχουμε ακούσει –έστω και μία φορά– κάποιον ή κάποια να υποτιμά τον εκάστοτε άνθρωπο, να μην του δίνει την παραμικρή ελπίδα, επειδή απλώς δεν είναι «στα κυβικά του» -ή αντίστοιχα κάποιος να υπερτιμά το υποκείμενο του ενδιαφέροντος του. Ελπίζω να μην είμαι ο μόνος που δεν αντιλαμβάνεται πλήρως αυτό τον χαρακτηρισμό, ευελπιστώ ότι υπάρχουν κι άλλοι που τον βρίσκουν ακατανόητο κι αν μη τι άλλο επιφανειακό και πεζό. Κι επειδή το έχουμε ακούσει να χρησιμοποιείται αρκετές φορές, ήρθε η ώρα να το αποσαφηνίσουμε.

Κατ’ αρχάς, τα κυβικά ξέραμε ότι αφορούν μονάχα τα αυτοκίνητα. Έλα που, απ’ ό,τι φαίνεται, αφορούν κι ανθρώπους. Δεν το γνωρίζατε; Αποτελεί διαδεδομένη κλίμακα, η οποία χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον για να συγκρίνει την εξωτερική εμφάνιση του εκάστοτε ανθρώπου με τη δική μας. Δηλαδή, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο κάθε άνθρωπος έχει ήδη κάποια συγκεκριμένα κυβικά που αυξομειώνονται αναλόγως με την εκάστοτε συμπεριφορά και τη συνολική εμφάνισή του.

Όμως ποιος, αλήθεια, είναι σε θέση να μετρήσει τα δικά μας «κυβικά»; Ποιος είναι σε θέση να κρίνει αν είμαστε ανώτεροι ή κατώτεροί του -και στο κάτω-κάτω μας ρώτησε αν θέλουμε να συγκριθούμε μαζί του; Βέβαια, απ’ ό,τι έχω αντιληφθεί, η μέτρηση των κυβικών γίνεται σε κλειστό κύκλο συζητήσεων, ο οποίος περιορίζεται στο άτομο το οποίο δέχεται το ενδιαφέρον και στο φιλικό του περιβάλλον το οποίο, στην προκειμένη περίπτωση, ευκαιρία ψάχνει να ασχοληθεί με τα ζητήματα των άλλων.

Αλήθεια, σκεφτείτε πόσο έχουν ξεπέσει ο έρωτας, το ενδιαφέρον, το φλερτ. Διαμαρτυρόμαστε ότι οι άνθρωποι έχουν αλλάξει προς το χειρότερο, όμως αρνούμαστε να αποδώσουμε μερίδιο ευθύνης στον εαυτό μας. Αν προκαθορίζουμε την έκβαση κάθε ενδεχόμενης προσέγγισης μετρώντας πρώτα τα κυβικά, έχουμε χάσει το παιχνίδι. Σαφώς, δεν προτρέπω να αναλωνόμαστε σε ανθρώπους που αισθανόμαστε ότι δεν είναι πρόθυμοι να μας προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, αλλά δεν είναι σίγουρα η λύση να απορρίπτουμε τους πάντες.

Μπαίνοντας στη διαδικασία να κρίνουμε, χάνουμε την ουσία˙ ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, κανένας δεν είναι ανώτερος ή κατώτερος από εμάς. Οφείλουμε, επομένως, να σεβόμαστε τους άλλους όπως μας σέβονται. Αν κάποιος μας προσεγγίσει όμορφα κι ευγενικά, εν τούτοις δε μας τραβάει, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να του βάλουμε την ταμπέλα των «χαμηλών κυβικών».

Έτυχε να μη μας αρέσει, να μη μας ταιριάζει, να μη μας κάνει κλικ, για κάποιον άλλον όμως ίσως είναι τα «πολλά κυβικά» και γι’ αυτόν τον λόγο να φοβάται να τον πλησιάσει. Υποκειμενικά είναι όλα, εξάλλου, στον έρωτα. Οφείλουμε, επομένως, ακόμα και στην απόρριψη να συμπεριφερθούμε όμορφα και κυρίως, να μην προσβάλλουμε κανέναν.

Δεν είναι άδικο να θεωρούμε ανθρώπους «υψηλού κυβισμού» άτομα που απλώς τυχαίνει να έχουν ένα εμφανισιακό πλεονέκτημα; Δεν είναι άδικο να προδικάζουμε καταστάσεις και να μη δίνουμε ευκαιρίες; Και στο κάτω-κάτω, οι άνθρωποι δεν είναι μηχανήματα –δεν είναι αυτοκίνητα ούτε ακριβά δίτροχα– για να ψάχνουμε τα ιδανικά για μας κυβικά. Αν οι προτιμήσεις μας έχουν αλλάξει και προτιμάμε τόσο τα υλικά, καλύτερα να απευθυνθούμε σε μάντρες και χωματερές.