Υπέρμαχοι του πολιτικού γάμου

Ο γάμος είναι μια πολύ υποκειμενική υπόθεση. Άλλοι τον ονειρεύονται από μικροί, άλλοι τον τρέμουν όπως ο διάολος το λιβάνι και άλλοι αδιαφορούν, θεωρώντας πως αν είσαι καλά με τον σύντροφό σου, δε σου αλλάζει και κάτι στη ζωή.

Ο γάμος λοιπόν αντιμετωπίζεται με βάση την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Και επειδή η συνομοταξία των τριάντα, αδέσμευτη ή δεσμευμένη, το επεξεργάζεται κάπως στο μυαλό της, υπάρχουν δύο παρατάξεις. Η κλασσική που θεωρεί φυσικό και επόμενο να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου ενώπιον Θεού και ανθρώπων και η νέα που ο πολιτικός γάμος φαντάζει ως η πιο ιδανική επιλογή. Στην πρώτη ομάδα οι λόγοι είναι προφανείς. Η θρησκεία άλλωστε παίζει για πολλούς μεγάλο και σημαντικό ρόλο στη ζωής τους.

Γιατί όμως κάποιος να επιλέξει να κάνει πολιτικό γάμο; Γιατί να διαλέξεις κάτι σε μια μεγάλη μέρα στη ζωή σου, που στερείται επισημότητας, σημασίας και γενικώς τζέρτζελου; Γιατί ενώ μπορείς να καλέσεις άπειρο κόσμο και να κάνεις και μια grande δεξίωση μετά, που θα καλέσεις ακόμα και τους περαστικούς, να περιοριστείς;

Κάποιοι θα πούνε από αντίδραση. Κόντρα στις παραδόσεις και τα τετριμμένα οι θιασώτες του πολιτικού γάμου λειτουργούν ως πνεύμα αντιλογίας σε κάθε τι που μυρίζει ναφθαλίνη και παραπέμπει σε άλλες δεκαετίες. Η επιστήμη προχωράει, η τεχνολογία το ίδιο, οι νοοτροπίες αλλάζουν, η κοινωνία αναδιαμορφώνεται και επαναπροσδιορίζεται, θα μένουμε σε παλιακά συστήματα αξιών; Άσε που κλυδωνίζονται από μόνα τους μέσα σε τόσες αλλαγές.

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μπορεί να τον προτιμούν και ως αντίδραση απέναντι στην εκκλησία. Τα σκάνδαλα άλλωστε του κλήρου είναι συχνά. Πολλές φορές είναι και η προκλητική τους συμπεριφορά απέναντι σε θέματα της κοινωνίας, που απομακρύνουν τον άνθρωπο από την εκκλησία και δημιουργούν αποστροφή. Σαφώς δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά τα συχνά γεγονότα δε δίνουν και την καλύτερη εντύπωση.

Και όμως υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν τον πολιτικό γάμο από άποψη. Δε θέλουν πολύ κόσμο μαζί τους. Δε θέλουν να καλέσουν τη θεία Μαρίκα από το χωριό, τον γείτονα, τον φούρναρη, τον κάθε άσχετο και μακρινό συγγενή μόνο από υποχρέωση. Και ο πολιτικός σου προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.

Πόσο μάλλον εν μέσω οικονομικής κρίσης. Γιατί να δώσεις ένα σωρό λεφτά να κάνεις ένα γάμο υπερπαραγωγή, που όλο και κάποιος κάτι θα βρει για να γκρινιάξει, ενώ μπορείς να πας ένα ταξίδι με τον σύντροφό σου, που θα περάσετε χίλιες φορές καλύτερα από το να βλέπεις τον κάθε ξελιγωμένο να ορμάει στον μπουφέ;

Ο πολιτικός δεν πάει πακέτο άλλωστε με δεξιώσεις. Είναι χαλαρός. Δε σε αγχώνει. Θα έχεις δέκα άτομα γύρω σου, που είναι τα πιο σημαντικά, που δε θα σε κρίνουν για άθεο, που δε θα σχολιάσουν το φόρεμά σου, που δε θα πουν «το τύλιξε το τεφαρίκι». Θα είσαι με ανθρώπους, που σε στηρίζουν και σε αγαπούν πραγματικά και εσύ θα είσαι απαλλαγμένος από άγχη και σκέψεις «περνάνε τώρα όλοι καλά ή τζάμπα το τρέξιμο τόσους μήνες»;  Κάνεις και ένα ωραίο beach party με τους φίλους σου μετά και τελείωσε η υπόθεση. Και το πιο σημαντικό, θα το απολαύσεις. Γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για γάμους υπερπαραγωγές με δεξιώσεις, νυφικά, εκκλησίες με σκάλες και εντυπωσιακές εισόδους. Δεν τα γουστάρουν.

Μπορεί να θες πολιτικό λοιπόν. Άλλος θρησκευτικό γάμο. Κοίτα, ό,τι και να επιλέξεις να το ευχαριστηθείς και να κάνεις, ό,τι θες εσύ και ο αγαπημένος σου. Είναι η δικιά σας γιορτή αγάπης και κανείς δεν μπορεί να σου πει τι είναι σωστό, τι αποδεκτό κοινωνικά και τι πιο καλό για σένα. Αυτά τα ξέρει μόνο το ζευγάρι.