Μακριά μου!

Είπα να μην ασχοληθώ ξανά μαζί σου. Είπα να μην ξαναφωνάξω το όνομά σου. Αποφάσισα να σε σβήσω, να σε εξαφανίσω από μέσα μου και νόμιζα ότι τα είχα καταφέρει. Δυστυχώς, όμως, υπάρχεις παντού. Ακόμα είσαι εδώ.

Μα δεν είναι κάτι που αξίζει να το κοκορευτείς. Γιατί σε καθετί που σε θυμίζει δεν υπάρχει τίποτα καλό. Δεν υπάρχει αυτός που ερωτεύτηκα. Ένας ξένος στέκεται απέναντί μου, που σου μοιάζει φυσιογνωμικά και με ακολουθεί παντού σαν σκιά.

Είναι εκεί να μου θυμίζει τα λάθη μου. Να μου δημιουργεί τύψεις κι ενοχές για όλα. Να με υποβιβάζει. Να με κάνει να νιώθω άσχημα. Δεν είσαι πουθενά να μου θυμίσεις γιατί σε ερωτεύτηκα. Είναι κάποιος άλλος, πιστός ακόλουθος. Κρατάει και κάτι στάχτες έρωτα. Ποιου έρωτα, θα μου πεις. Αυτού που έζησα μόνη μου.

Μόνη μου αγάπησα, μόνη μου έδωσα, μόνη μου πόνεσα, μόνη μου είχα σχέση και μόνη μου χώρισα. Εσύ κύριος. Τη ζωούλα σου και τη ζαχαρένια σου. Μη σου λείψει τίποτα. Μην πληγωθείς. Μη μάθεις να αγαπάς, να συγχωρείς, να συνυπάρχεις. Το απόλυτο τίποτα.

Είπα να φύγω. Και το έκανα. Δε δυσκολεύτηκα. Με έδιωχνες μέρα με τη μέρα. Μέσα μου είχα φύγει, είχα αποδράσει από ένα κενό «μαζί». Έψαχνα το θάρρος να φύγω απ’ τη ζωή σου ουσιαστικά και να δηλώσω παρούσα επιτέλους στη δική μου. Γιατί βαρέθηκα έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Κάτι αόριστο που πονάει, που πληγώνει, που ισοπεδώνει αργά και βασανιστικά. Έφυγα για να βρω έναν έρωτα παραμυθένιο, αυτόν που μου αξίζει.

Και νιώθω τη σκιά σου παντού. Όταν λυπάμαι, είσαι εκεί. Ίσως κρυφά να το ευχαριστιέσαι. Όταν χαίρομαι είσαι εκεί να με επαναφέρεις στην τάξη, να ταράξεις με αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις τη στιγμιαία ευτυχία μου. Όταν με προσεγγίζει κάποιος, είσαι εκεί, να με γεμίσεις φόβους κι ανασφάλειες, διώχνοντας τους πάντες από δίπλα μου. Όταν νιώθω ότι προχωράω είσαι δίπλα μου, περιμένοντας πότε θα παραπέσω.

Θέλω απλώς να φύγεις. Να μην υπάρχεις πουθενά. Δε σου κρατάω θέση. Την έχασες. Το κενό της σκέψης σου καλύπτει ένας θυμός. Κι εσύ επιμένεις να ακολουθείς τα βήματά μου, προσπαθώντας να με γυρίσεις πίσω, να αλλάξεις τους δείκτες του ρολογιού διεκδικώντας μία ακόμη ευκαιρία για νέα πληγή. Μα δε θα το επιτρέψω.

Οπότε φύγε. Άντε αλλού να παίξεις. Ξέσπασε το θυμό σου σε ξένες αγκαλιές. Πέρνα όμορφα κοιτώντας άλλα μάτια. Αγάπα κι ερωτεύσου, μήπως και μάθεις ποτέ να νοιάζεσαι κάποιον πέρα απ’ τον εαυτό σου.

Μα μη γυρίσεις. Μην τολμήσεις να έρθεις  πίσω.