Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Γιάσμιν στον Τίγρη.
Εντάξει. Είναι εντάξει που προσπαθήσαμε και δε βγήκε. Τουλάχιστον κάναμε κάτι πριν την ήττα μας. Πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία. Άλλωστε, ποιος το ορίζει αυτό. Πώς μετριέται η προσπάθεια ή η επιθυμία, εν τέλει;
Ξέρω και ξέρεις ότι βάλαμε πολλές φορές πίσω τους εγωισμούς μας για να είμαστε μαζί. Δυο τόσο διαφορετικοί κόσμοι. Εγώ μεγαλωμένη στα βιβλία κι εσύ ένα παιδί του λαού, όπως λες, ψάχνοντας να βρεις πού ανήκεις.
Βάλαμε πίσω ακόμα και τις επιθυμίες μας. Από φόβο μη χάσει η μία την άλλη. Κι αυτό ήταν το λάθος μας. Γιατί οι επιθυμίες γεννιούνται μέσα απ’ τις ελπίδες, μέσα απ’ τον άνθρωπο που κοιτάς απέναντί σου. Όταν, λοιπόν, βρεθείς στη θέση να πνίξεις τις επιθυμίες σου και τις ανάγκες σου, εκεί πρέπει να χτυπήσει, όχι απλά καμπανάκι αλλά σειρήνα.
Ή, λοιπόν, θα βρεις την ωριμότητα και την υπομονή να περιμένεις να γίνουν οι επιθυμίες πραγματικότητα ή φεύγεις. Φεύγεις για σένα και για τον άλλο. Μην τον τιμωρείς επειδή δεν έφτασε μέχρι εκεί. Είναι κρίμα, ναι, αλλά είναι η αλήθεια.
Στο λέω εγώ που κάθε μέρα θέλω να γυρίσω. Κάθε μέρα ξυπνάω και πονάω που ξέρω πως δε θα σε δω ούτε και σήμερα. Κι εύχομαι κι ελπίζω να σε πετύχω τυχαία. Μόνο να σε δω, λίγο από μακριά, να σε μυρίσω.
Όμως, δε γυρνάω. Δε γυρνάω γιατί ξέρω πως θα φύγω πάλι. Θα φύγω γιατί ξέρω ότι δεν είμαι αυτό που θες. Όχι τώρα τουλάχιστον. Κι αυτό είναι το δύσκολο. Να παλεύεις κάθε μέρα με τη λογική και το συναίσθημά σου. Θέλω να γίνω ξανά η γυναίκα που αγάπησες. Με λίγο λιγότερο εγωισμό -κι ας μην το είδες. Αυτό και την αγάπη μου για σένα δε θα την πάρει κανείς.
Θα συνεχίσω να ξυπνάω με τη σκέψη σου και να μην κοιμάμαι εξαιτίας της απουσίας σου. Προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι εντάξει. Είναι εντάξει γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να αγγίξουμε την ευτυχία. Όταν αυτό τελείωσε, τελείωσα κι εγώ.
Θα ξαναγεννηθώ και θα έρθω να σε βρω. Να σε φιλήσω και να χαθώ. Όπως πάντα φοβόσουν. Κι ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις τους φόβους σου είναι, όπως λένε, να τους κοιτάξεις κατάματα. Και μάλλον είναι εντάξει.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
