Υπάρχουν κάποιες στιγμές που πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερός για όσα αντικρίζεις κι όσα νιώθεις. Εκείνες οι μικρές ακίδες ευτυχίας, που σε καρφώνουν κάθε φορά που ο άνθρωπός σου σε εκπλήσσει ευχάριστα και επιβεβαιώνει την επιλογή σου. Ναι, εκείνος είναι η επιλογή σου κι εσύ η δική του. Ερωτευόμαστε έναν άνθρωπο για όλα όσα βλέπουμε σ’ αυτόν μόνο εμείς, εκείνες τις αρετές και τα χαρακτηριστικά, που δεν είναι ευκόλως αναγνωρίσιμα απ’ τους άλλους, παρά μόνο από εμάς.
Μπορεί να φανεί χαζό σε κάποιους το τι ερωτεύτηκες στον άνθρωπό σου, καθώς οι περισσότεροι δε θα το παρατηρήσουν ποτέ. Μόνο εσύ ξέρεις ότι αυτό το χαρακτηριστικό ή η ποιότητα της συμπεριφοράς του ήταν η αφορμή για να πάει το συναίσθημά σου ένα βήμα πιο πέρα.
Ο κόσμος πάντα θα παρατηρεί την ομορφιά, την ευγένεια, το χαμόγελο, πόσο άνετος ή κουμπωμένος είναι ο άλλος, αν σου φέρεται με τρυφερότητα, αν είναι πεισματάρης ή υποχωρεί σε μια συζήτηση, αν είναι χουβαρδάς ή σκέφτεται το χρήμα, αν είναι εκδηλωτικός μαζί σου ή όχι. Αυτά βλέπει, αυτά σχολιάζει κι αυτά σου λέει κιόλας ο κάθε άνθρωπος που συναναστρέφεστε. Κρίνουν από λίγες, κοινές στιγμές που σας βλέπουν παρέα.
Εσύ, όμως, ζεις τον άνθρωπό σου όλη μέρα, κι αν όχι όλη, πολλές, μικρές στιγμές της καθημερινότητας. Τον βλέπεις να ξυπνάει βαριεστημένα ή να κοιμάται σαν κουτάβι, τον ακούς να ροχαλίζει απ’ την κούραση, να πετάει το ποδαράκι έξω απ’ το πάπλωμα γιατί ζεσταίνεται, να σ’ αγκαλιάζει για να βολευτεί πριν τον πάρει ο ύπνος, να χαϊδεύει τα μαλλιά σου για ν’ αποκοιμηθείς, να σου λέει ψιθυριστά την πρώτη «καλημέρα».
Αντιλαμβάνεσαι πλήρως τις διαθέσεις του χωρίς να χρειάζεται να μιλήσετε. Ερωτεύεσαι το σύντροφό σου για τη σιωπή του μπροστά σε μια δική σου στιγμή ξεσπάσματος, για εκείνη τη ζεστή αγκαλιά όταν χρειάζεσαι κάποιον για να ηρεμήσεις, για τον έτοιμο καφέ πριν φύγεις το πρωί για τη δουλειά, για την κρυφή συνεννόηση με τους φίλους σου όταν είναι να σου κάνει μια έκπληξη.
Τον ερωτεύεσαι για τις στιγμές αδυναμίας του, που εκδηλώνει σε ανύποπτες στιγμές. Τα δάκρυα που βιάστηκε να σκουπίσει σε μια ταινία που τον συγκίνησε, τα λίγα ψιλά που αυθόρμητα έδωσε στη γιαγιούλα που εκλιπαρούσε στη γωνιά της πλατείας, την εθελοντική αιμοδοσία για κάποιο συγγενή σου όταν χρειάστηκε αίμα χωρίς να του το ζητήσεις, το βλέμμα περηφάνιας όταν σε κρατά απ’ το χέρι και τα χαμόγελα που φωτίζουν το πρόσωπό του και μόνο εσύ ξέρεις ότι είσαι η αιτία της ύπαρξής τους.
Για όλα εκείνα τα ερεθίσματα και τον κρυφό κώδικα επικοινωνίας, που αναπτύσσεται μεταξύ ενός ζευγαριού, και κανείς άλλος εκτός από εσάς τους δυο δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί. Γιατί αυτά ερωτεύεστε καθημερινά στον άνθρωπό σας. Για εκείνη την κοφτή κουταλιά ζάχαρης που σου βάζει στον καφέ αντί μιας ολόκληρης, για το κάθε φιλί στο λαιμό που ήρθε ξαφνικά, για εκείνα τα ματοτσίνορα που χαζεύεις κάθε φορά που κοιμάται, για τα κινούμενα που βλέπει κάθε πρωινό Σαββάτου και τα απολαμβάνετε μαζί σαν παιδιά.
Κανείς άλλος, εκτός από σένα, δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί τους αληθινούς λόγους που ερωτεύεσαι κάθε μέρα το σύντροφό σου. Μόνο εσύ μπορείς ν’ αποκωδικοποιήσεις κάθε βλέμμα, κάθε λεπτό σιωπής, κάθε ευαισθησία, κάθε κίνηση, κάθε χαμόγελό του. Μόνο εσύ μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη του και να συναισθανθείς όσα κρύβει η ψυχή του. Εκείνα που τον κάνουν ερωτεύσιμο μόνο στα δικά σου μάτια. Δεν είναι μαγικό;
Πάντα ο έρωτας θα κρύβεται στα μικρά, στα καθημερινά, στα γι’ άλλους ανούσια. Στα δικά σου σημαντικά. Στις δικές σας, ολόδικές σας, μακριά από αδιάκριτα μάτια, στιγμές.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
