Το φλερτ καταντά βαρετό αν μιλάτε διαφορετική γλώσσα

Λένε πως για τη δημιουργία μιας επιτυχημένης σχέσης χρειάζονται δύο βασικά δομικά συστατικά τα οποία τη βοηθάνε να ξεκινήσει, λειτουργούν σαν καταλύτες. Είναι εκείνα που θα σφυρίξουν στο σημείο της εκκίνησης και που θα δώσουν την πρώτη ώθηση για ένα νέο ξεκίνημα και για την αρχή μιας καινούριας γλυκιάς ερωτικής ιστορίας.

Στην πολυαγαπημένη αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά «How I met your mother» δόθηκε η απάντηση στο ποια είναι αυτά τα δύο πράγματα που κάνουν τις πεταλούδες στο στομάχι μας έξαλλες από χαρά. Όταν ο Ted είπε στη Robin πως κάθε μέρα πιστεύει όλο και λιγότερο στον έρωτα και πως ψάχνει από κάπου να πιαστεί για να μη χάσει τελείως την πίστη του σε αυτόν, τη ρώτησε αν θα έπρεπε να βασιστεί απλά στη μοίρα. Αν θα έπρεπε να περιμένει το απρόσμενο, αυτό που σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Και μήπως εκεί κάνει το λάθος. Μήπως απλά κυνηγάει πάρα πολύ τον έρωτα; Εκείνη του απάντησε ότι το ένα απ’ τα δύο που χρειάζονται είναι η χημεία. Αν έχεις τη χημεία χρειάζεσαι απλά το timing. Αλλά επειδή όπως είπε κι η Robin «timing is a bitch» το αφήνουμε στην άκρη του μυαλού μας προς το παρόν.

Αν δεν κάτσει ο συγχρονισμός, αν δε συμπέσουν οι ρυθμοί, η κατάσταση μετατρέπεται ακαριαία από ρομαντική κομεντί σε θρίλερ. Η φάση καίγεται ίσως ανεπιστρεπτί, ίσως κι όχι. Και επειδή πολλοί έρωτες έχουν θυσιαστεί στο βωμό του timing το αφήνουμε εδώ και συνεχίζουμε με τη χημεία που είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να βιώσει κανείς.

Πόσο απαραίτητη είναι, λοιπόν, η χημεία; Πόσο μπορεί να αναβαθμίσει μια μελλοντική σχέση και πόσο ανάγκη έχουμε ανθρώπους στη ζωή μας που να μας καταλαβαίνουν με την πρώτη; Το να μη μιλάμε την ίδια γλώσσα κάνει το φλερτ δύσκολο έως κι ανυπόφορο. Ο ρυθμός χάνεται κι ο ενθουσιασμός εξασθενεί. Όσο κι αν μιλάνε τα σώματα, όσο κι αν συζητάνε με τις ώρες τα βλέμματα, η νοητική επικοινωνία κι η εγκεφαλική ταύτιση είναι το μόνο που θα απογειώσει τα αισθήματά μας για έναν άλλο άνθρωπο.

Γιατί αν το σκεφτεί καλά κανείς, υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να μας πάρει κάποιος το μυαλό απ’ το να καταφέρει να εισβάλλει σε αυτό απ’ τη μία στιγμή στην άλλη; Μιλάμε για τους ανθρώπους που θα αντιληφθούν το χιούμορ μας απ’ την πρώτη κιόλας φορά. Δε θα χρειαστεί να εξηγήσουμε τι εννοούμε και γιατί. Οι επεξηγήσεις στην περίπτωσή μας μοιάζουν τελείως περιττές.

Η κλασική αμηχανία απουσιάζει γιατί ο πάγος μεταξύ μας είναι τόσο λεπτός που με τις δύο-τρεις πρώτες λέξεις γίνεται κομμάτια. Μιλάμε για τους ανθρώπους που κάθε συνάντηση μαζί τους, είτε διαρκεί επτά λεπτά είτε επτά ώρες, θα απογειώσει κάθε εγκεφαλικό μας κύτταρο που καθόταν ήσυχο στη θέση του μέχρι τότε.

Χωρίς τη χημεία, χωρίς την άμεση λεκτική επικοινωνία, όλα γίνονται πιο δύσκολα, όλα γίνονται πιο πολύπλοκα. Διευρύνοντας λίγο περισσότερο το φάσμα εφόσον μιλάμε κυριολεκτικά για λεκτική επικοινωνία δεν μπορούμε να αφήσουμε απέξω τις περιπτώσεις που δε μιλάμε κυριολεκτικά την ίδια γλώσσα με τον άλλον. Είναι σίγουρα πιο περίπλοκο να απολαύσεις τη συζήτηση και να την ανεβάσεις επίπεδα με κάποιον που δε μιλάει τη γλώσσα σου στην κυριολεξία.

Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που συνεννοείσαι καλύτερα με ξενόγλωσσο άνθρωπο παρά με κάποιον που μιλάει τη δικιά σου. Συμπερασματικά, οι περιπτώσεις ποικίλλουν. Οι λέξεις παίζουν τεράστιο ρόλο ισάξιο με το ρόλο των πράξεων κι ιδανικά επιθυμούμε οι πράξεις κι οι λέξεις να είναι ένα αχώριστο ζεύγος. Να δίνουμε ευκαιρίες όσο πιο συχνά μπορούμε, γιατί όταν οι εγκέφαλοι μιλάνε συνήθως όλα τα υπόλοιπα σωπαίνουν.