Κάθε παρουσία κάτι μας δίδαξε

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους, κάνουμε σχέσεις –ορισμένοι πολλές. Παιδιά του έρωτα, όπως μερικές φορές τους αρέσει να αποκαλούνται, πέφτουν με τα μούτρα, ανταλλάζοντας συναισθήματα κι υποσχέσεις.

Άλλοι επειδή πραγματικά θέλουν να ζήσουν αυτή την ευτυχία που τους προσφέρεται κι άλλοι που προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά, βάζουν τις πανοπλίες του φαινομενικού έρωτα και λένε πως είναι καλά, ενώ στην πραγματικότητα φοβούνται ακόμα και να κοιμηθούν μόνοι ένα βράδυ. Και είναι κι άλλοι, που δε χαρίζονται όπου κι όπου, κάνοντας υπομονή για κάτι που θα τους ταράξει την καθημερινότητα, κάτι που θα αξίζει να δώσουν την προσοχή και φυσικά, την καρδιά τους.

Κανένας μας δεν ανήκει, αποκλειστικά, σε μία από αυτές τις κατηγορίες γιατί κανένας δεν έχει περάσει από μία μόνο φάση. Είναι ώρες-ώρες που θέλεις να πάρεις φόρα και να προκαλέσεις τον έρωτα να σε πετύχει με το βέλος του κι άλλες που δε θέλεις να δεις άνθρωπο ερωτευμένο να κρατιέται χέρι-χέρι με το ταίρι του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι σχέσεις πάνε κι έρχονται στο ατελείωτο αυτό παιχνίδι της ζωής κι εσύ, ανήμπορος, παίζεις τα χαρτιά σου, μέχρι να τερματίσεις σ’ ένα σταθμό που δε θα θελήσεις ποτέ να αφήσεις.

Μέχρι να βρεις, όμως, αυτό τον τερματικό, που θα πεις ότι «ναι, εδώ αξίζει να μείνω για όσο», θα περάσεις από σχέσεις, κρεβάτια, θα συναντήσεις διαφορετικούς ανθρώπους. Θα σταθείς για όσο κρατήσει και μετά θα τραβήξεις το δρόμο σου και πάλι. Θα πορεύεσαι και θα μαζεύεις εμπειρίες. Άλλες φορές θα γελάς, άλλες θα σου φεύγει κι ένα δάκρυ.

Γιατί, στην πραγματικότητα, κάθε σχέση πρέπει να την κρατάς στο μυαλό και την καρδιά σου και δεν έχει να κάνει με το αν πέρασες καλά ή όχι, αν ο χωρισμός ήρθε ως φυσική κατάληξη ή μια μέρα σου χτύπησε εντελώς απρόσμενα την πόρτα κι εσύ έχασες τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Να προχωράς τη ζωή σου με το σκεπτικό πως κάθε άνθρωπος που συναντάς και κάθε σχέση που κάνεις, είναι ένα ξεχωριστό μάθημα που δεν πρόκειται να στο διδάξει ούτε η προηγούμενη σχέση ούτε η επόμενη.

Κι αυτό δυσκολευόμαστε ώρες-ώρες να το συνειδητοποιήσουμε γιατί τα συναισθήματα, σαν παλίρροια, μας συνεπαίρνουν και βλέπουμε μόνο αυτά που θέλουμε να δούμε. Κάθε σχέση έχει κάτι ξεχωριστό να σου δώσει, που μερικές φορές θα το κρατήσεις μέσα σου κι άλλες θα το αφήσεις πίσω σου.

Καμία, όμως, σχέση δεν είναι χάσιμο χρόνου. Όλες έχουν κάτι πολύτιμο να σου δώσουν, ακόμα κι αν δεν έβγαλαν μήνα ή εβδομάδα. Κάθε άνθρωπος που ερωτεύεσαι είναι διαφορετικός απ’ τον επόμενο ή τον προηγούμενο. Διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικές συνήθειες. Κι όμως, όσο προχωράς, παίρνεις μαζί σου και κάτι απ’ τον καθένα.

Μπορεί στον εφηβικό σου έρωτα να άρεσαν τα βράδια που αράζατε μαζί με μπίρες και μιλούσατε για όνειρα και κρυφές επιθυμίες που φοβόσασταν κι οι ίδιοι να παραδεχτείτε στους εαυτούς σας. Κοίτα να δεις όμως που και σένα πλέον σου αρέσει να κάθεσαι σ’ ένα ψηλό σημείο και να μιλάς για ‘κείνα που σε τρομάζουν.

Μην υποτιμήσεις καμία σχέση που θα κάνεις, όσο σοβαρή ή λιγότερη σοβαρή ήταν. Μπορεί να κορόιδευες τον φοιτητικό σου έρωτα ότι έβγαινε κάθε μέρα και τα έπινε, αλλά έχεις να θυμάσαι ιστορίες μαζί του, που ακόμα και τώρα σε κάνουν να γελάς και να νοσταλγείς εκείνες τις εποχές που φοβόσουν αν θα περάσεις ένα δύσκολο μάθημα, αλλά, στην τελική, δεν έσκαγες και τόσο πολύ γιατί είχες τους φίλους σου, να τα πιεις και να ξεχαστείς.

Έμαθες πως για να κρατήσει μια σχέση, πρέπει να παλέψεις αρκετά γι’ αυτήν. Πως δεν είναι όλοι άνθρωποι ανοιχτά βιβλία, πως και μ’ αυτούς θα πρέπει να κάνεις υπομονή. Να δεχτείς πως δύσκολα μιλάνε.

Έμαθες πως πρέπει να μιλάς για όσα σε βασανίζουν, όταν βρίσκεις ένα σφάλμα να κοιτάς να το διορθώνεις παρέα με τη σχέση σου. Γιατί, στην τελική, τίποτα δεν είναι εύκολο.  Έμαθες πως οι άνθρωποι, μερικές φορές, φεύγουν ακόμα κι όταν είναι ευτυχισμένοι -ή έτσι λένε. Πως το κέρατο κι η προδοσία είναι μέσα στη ζωή. Πως θα κλάψεις, θα κλειστείς στον εαυτό σου, αλλά κάποια στιγμή θα σηκωθείς και θα συνεχίσεις. Μερικές φορές, ξεχνάμε πως αυτό που είμαστε τώρα οφείλεται σε όσα ζήσαμε μ’ εκείνους που μοιραστήκαμε τις σκέψεις και το κρεβάτι μας, έστω και για μία φορά.

Είδες, έζησες, πήρες μαθήματα. Κι ακόμα έχεις πολλά να μάθεις. Γιατί θα περάσουν πολλοί απ’ τη ζωή σου μέχρι να βρεις αυτόν που θα σου δώσει το μεγαλύτερο και σοβαρότερο μάθημα.