Τα ελαττώματα καψουρευόμαστε

Κι εκεί που είναι όλα ήσυχα κι ωραία, νεράκι κυλάει η ζωή σου, η δουλειά, οι σπουδές σου, κάπου ενδιάμεσα στα καφεδάκια με τους κολλητούς και τα ατέλειωτα γέλια, κάπου εκεί σκοντάφτεις και τρως τα μούτρα σου. Και δεν ευθύνεται ούτε καμιά πέτρα ούτε καμιά λακκούβα, αλλά ο έρωτας.

Στη συνέχεια; Παραπατάς, μπερδεύεσαι, αποπροσανατολίζεσαι. Γα μισό λεπτό∙ τι συμβαίνει εδώ; Βρίσκεσαι αγκαλιά με το μαξιλάρι σου 3:45 το πρωί να ακούς καψουροτράγουδα και να σκέφτεσαι.

Με τον πρώτο ήχο του κινητού σου κάνεις σαν να σε χτυπάει ηλεκτροσόκ και κοντεύεις να σπάσεις το λαιμό σου απ’ την απότομη κίνηση του κεφαλιού σου για να δεις το μήνυμα της καψούρας σου, που τις περισσότερες φορές είναι, τελικά, η εταιρεία του τηλεφώνου σου κι ο κάθε άσχετος.

Κι όταν όντως είναι το πρόσωπο που θες; Μένεις κόκκαλο, δεν πιστεύεις στα μάτια σου, ξεκινάνε οι ταχυπαλμίες, τα τηλέφωνα στην παρέα κι οι πανηγυρισμοί. Να συζητήσετε το πόσα και ποια emoji πρέπει να βάλεις στις απαντήσεις σου, ποσά λεπτά να τις καθυστερήσεις, τι ακριβώς πρέπει να απαντήσεις στην ερώτηση: «Τι κάνεις;».

Και πού να δεις τι γίνεται μόλις πάει η κουβέντα πιο βαθιά. Όταν αναλύετε το αν άργησε σαράντα δύο και μισό δευτερόλεπτα να απαντήσει επειδή δεν ενδιαφέρεται αρκετά ή γιατί στο παίζει δύσκολη περίπτωση.

Το ένα φέρνει το άλλο και κανονίζετε επιτέλους αυτόν τον καφέ. Η ιεροτελεστία πριν το πρώτο ραντεβού αναφέρει ρητά: Μαζεύετε η παρέα στο σπίτι για κουβέντα και συμβούλιο. Επιλέγετε το τέλειο ντύσιμο, προβάρετε ατάκες μέχρι να σου φύγει όλο το άγχος για κάθε πιθανή ερώτηση.

Λίγο αργότερα επιτέλους βρίσκεστε. Πίνετε τον καφέ σας και συζητάτε για τη ζωή, τις συνήθειες και το χαρακτήρα σας. Οι λέξεις τρέχουν νερό και νιώθετε πολύ άνετα μεταξύ σας. Χαρά που ο άνθρωπος απέναντί σου έχει ένα επίπεδο σκέψης και μάλιστα ταιριάζει και με το δικό σου. Πηγαίνετε από κουβέντα σε κουβέντα με μεγάλη ευκολία χωρίς να κουράζεστε, είναι πολύ κοινωνικός κι ανοιχτόμυαλος. Έτσι φεύγοντας έχεις δημιουργήσει μια πολύ όμορφη εικόνα για τον άνθρωπο αυτό. Έχεις δημιουργήσει μάλλον μια τέλεια εικόνα.

Με τον καιρό ανακαλύπτεις πολλά πράγματα γι’ αυτόν. Καταλαβαίνεις πως έχει κι αρνητικά σημεία. Πως είναι παρορμητικός, απότομος, φωνακλάς όταν θυμώνει και το κάνει συχνά γιατί είναι νευρικός, αναίσθητος, ώρες-ώρες απόμακρος και πως από νοικοκυριό, ούτε τον φραπέ του δεν πετυχαίνει.

Μα η ουσία δεν είναι πως είναι ένας άνθρωπος με ελαττώματα, η ουσία είναι πως τα ελαττώματά του σε κάνουν να νιώθεις ακόμα περισσότερα για εκείνον.  Τα κουσούρια του μάλλον σ’ αρέσουν, στα μάτια σου φαντάζουν προτερήματα και τον κάνουν ό,τι πιο ξεχωριστό υπάρχει, τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου.

Δεν είναι ο τέλειος, είναι κάτι περισσότερο, είναι ο ορισμός της ανιδιοτέλειας κι αυτό είναι που τον κάνει υπέροχο. Προτερήματα θα βρεις παντού και τα φωνάζουνε όλοι. Μα ομορφιά σαν αυτήν την ιδιαιτερότητα που έχουν τα ελαττώματα, πολύ δύσκολο να βρεθεί.

Αυτή είναι η μαγεία του έρωτα, να ερωτεύεσαι πρώτα με τα ελαττώματα του χαρακτήρα του άλλου και μετά με τα προτερήματα.