Κακές συνήθειες

Ο καθένας μας καθημερινά βασίζεται σε ένα πρόγραμμα που ο ίδιος δημιουργεί ανάλογα με τις υποχρεώσεις του. Υπάρχουν άτομα που το ακολουθούν ευλαβικά κι υπάρχουμε κι εμείς που όσο κι αν προσπαθήσουμε κάποιες μικρές κακές συνήθειες δε θα τις αποχωριστούμε ποτέ. Όλοι μας έχουμε κι ακόμα αν δεν το παραδεχόμαστε, σίγουρα το γνωρίζουμε.

Άραγε, πόσες φορές πάτησες αναβολή στο ξυπνητήρι; Κίνηση αυθόρμητη, αλλά επαναλαμβανόμενη, άρα συνειδητή. Ξέρουμε πως, τελικά, μας κουράζουν αυτά τα πεντάλεπτα αντί να μας ξεκουράσουν και μας καθυστερούν, όλο λέμε πως θα το σταματήσουμε, αλλά έγινε πια συνήθεια και μάλιστα κακή κι έτσι δε φαίνεται να τη σταματάμε άμεσα.

Αναβλητικότητα, άλλη κακή συνήθεια κι αυτή. Όσο τυπικός και να είσαι δεν υπάρχει περίπτωση έστω για μία φορά να μην ανέβαλες κάτι στο πρόγραμμά σου για την επόμενη μέρα. Αυτό, βέβαια, όταν συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια είναι εντάξει. Όταν, όμως, είσαι ένας από εμάς, που ανήκουμε στο κλαμπ των «κι αύριο μέρα είναι», καταλαβαίνεις πως υπάρχει πρόβλημα.

Γιατί αυτή η μέρα που θα τα κάνεις όλα αυτά δεν έρχεται ποτέ. Και δε φταίει ούτε ο μεγάλος φόρτος εργασίας ούτε ο καιρός που άνοιξε, αλλά η αναβλητικότητά σου, που έγινε δεύτερη φύση σου κι όλο λες πως θα τη διορθώσεις, αλλά πάει κι αυτή «από αύριο».

Ακόμη, πόσες ήταν οι βραδιές που δέχθηκες κλήση απ’ τους κολλητούς για ένα χαλαρό ποτό και τελικά κατέληξες να πίνεις όλο το Βόσπορο και να ‘σαι για δυο μέρες χάλια; Ούτε οι φίλοι σου είναι κακές επιρροές ούτε τα ποτά ήταν μπόμπα, απλά φέρεσαι ανώριμα και κάθε φορά που την πατάς λες πως ήταν η τελευταία -μέχρι την επόμενη.

Δεν αναφερόμαστε σε περιπτώσεις εθισμού, που πρέπει να πάρεις άμεσα δραστικά μέτρα. Απλά ενώ αντιλαμβάνεσαι πως σε χαλάει, έχεις βλακωδώς συνδέσει στο μυαλό σου την έξοδο και το γλέντι με την υπερκατανάλωση αλκοόλ. Υπόσχεσαι πως δε θα ξαναπιείς ποτέ και γελάνε και τα παγάκια. Κακή συνήθεια, αλλά μάλλον κατά βάθος την απολαμβάνεις.

Τσιγάρο. Μέγα κεφάλαιο στις κακές συνήθειες. Όλο λες πως θα το κόψεις, ξέρεις σε τι κινδύνους βάζεις την υγεία σου, καταλαβαίνεις γιατί οι δικοί σου σε παροτρύνουν διαρκώς να το σταματήσεις κι όμως, επιμένεις. Θες μα δεν μπορείς ή μάλλον δε θες να μπορέσεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την κακή διατροφή σου ή το άστατο ωράριο ύπνου.

Όλοι μας κάνουμε μηχανικά κινήσεις που δεν επικροτούμε ούτε οι ίδιοι κι υιοθετούμε συνήθειες βλαβερές, κυρίως για εμάς. Το σημαντικό στην όλη υπόθεση είναι τουλάχιστον να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε πως πρόκειται για «κακές συνήθειες». Κι αν δεν μπορέσουμε να αποκοπούμε από αυτές, έστω να τις αποδεχτούμε. Ούτως ή άλλως, είναι κομμάτι του εαυτού μας, είναι εμείς στα καλύτερα και τα χειρότερά μας.

Οι κακές μας συνήθειες, λοιπόν, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μικρές μαύρες πινελιές στο χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Υπάρχουν άτομα που μπορεί να σε κρίνουν και να σε απορρίψουν γι’ αυτές, αλλά παράλληλα υπάρχουν κι εκείνοι, οι λίγοι, που θα σε αποδεχτούν με όλες τις κακές συνήθειες που μπορεί να κουβαλάς, αφού αυτές είναι που σε κάνουν τόσο ξεχωριστό.