Τα «δεν πειράζει» πείραξαν

«Δεν πειράζει» και πότε δε σε πείραξε. Ή έτσι είπες δυνατά για να σε πιστέψουν. «Δε με νοιάζει, ό,τι θες εσύ» ή σε νοιάζει, σημασία δεν έχει τι σκέφτεσαι, αλλά τι ακούν οι άλλοι -σωστά;

Και πότε, αλήθεια, σε ένοιαζε πραγματικά για εσένα κι όχι για τους άλλους; Πότε πραγματικά κοίταξες την αντανάκλασή σου στον καθρέφτη κι είπες «Έμενα αγαπάω πιο πολύ από όλους»; Κολλημένος στο παιχνίδι που έμαθες: «Εσύ για όλους κι όλοι για εκείνους».

Μα είναι παιχνίδια αυτά που σε έμαθαν να παίζεις; Πρώτα σε έβαλαν υπεύθυνο για την ευτυχία όλων πέρα απ’ τον εαυτό σου και μετά σε κοίταξαν στα μάτια και σου είπαν κυνήγα την ευτυχία. Μα ποια χαρά κατακτήθηκε ποτέ με σακατεμένα γόνατα και γκρεμισμένη αυτοεκτίμηση;

Άδικος ο κόσμος, θα πεις από μέσα σου, θα σφίξεις τη γροθιά σου και θα αποφύγεις για άλλη μια μέρα την αντανάκλαση στον καθρέφτη, είναι πολύ σκληρή και ασήμαντη για σένα, άλλωστε. Άδικη κι η τύχη, θα ψιθυρίσεις, καθώς προσπερνάς ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο σφιχτά σε ένα γνώριμο παγκάκι. Άδικα κι αυτά τα μοναχικά βράδια πίσω από μια οθόνη, ψελλίζεις, καθώς κοιτάς μια κρυμμένη φωτογραφία στο τελευταίο συρτάρι.

«Δεν πειράζει», όμως, σωστά; Έχεις βάλει τις προτεραιότητές σου κι ο εαυτός σου δεν είναι μέσα σε αυτές. Μήπως είσαι άδικος εσύ εν τέλει; Μήπως τα «δεν πειράζει», τελικά, πείραξαν;

Εσύ κι ο εαυτός σου. Εσύ κι η συνείδησή σου. Κανένας άλλος δε σε έβαλε να παίξεις τέτοια παιχνίδια πέρα από εσένα και τώρα ξαφνικά δε θες να παίξεις; Και τα πήγαινες τόσο καλά, ξοδεύοντας τη ζωή σου για τους άλλους, που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα σταμάταγες ποτέ.

Σκληρές αλήθειες, θα μου πεις κι εγώ θα σε καταλάβω, γιατί κανένας δεν πάλεψε πρώτος ή τελευταίος. Όλοι μαζί παλεύουμε και θα παλέψουν κι άλλοι, σίγουρα, μετά από εμάς. Έρχεται, όμως, κάποια στιγμή η ώρα που η πάλη γίνεται ερέθισμα και το ερέθισμα γίνεται εναρκτήριος δύναμη για μια αλλαγή κι η αλλαγή είναι πια μια φυσική εξέλιξη.

Κανένας δεν ευτύχησε ζώντας μια ζωή αφιερωμένη στην ευτυχία των άλλων και κανένας δε θα το κάνει γιατί η ευτυχία είναι άρρηκτα συνδεόμενη με την αγάπη και το σεβασμό προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Κι εσύ ούτε θυμάσαι πότε έβαλες εσένα προτεραιότητα.

O  Dr. Seuss, γνωστός Αμερικάνος συγγραφέας, είχε πει:  «Να είσαι αυτός που είσαι και να λες αυτό που αισθάνεσαι, γιατί αυτοί που δίνουν σημασία δεν έχουν σημασία κι αυτοί που έχουν σημασία δε δίνουν σημασία».

Μη φοβάσαι, λοιπόν, να πεις «Πειράζει», «Όχι» ή «Δε θέλω», οι άνθρωποι που αξίζουν να είναι στη ζωή σου θα καταλάβουν ότι το πώς νιώθεις ή το τι σε κάνει χαρούμενο δεν είναι λιγότερο σημαντικό απ’ το πώς νιώθουν οι ίδιοι.

Το παιχνίδι κράτησε πολύ κι εσύ είσαι αρκετά μεγάλος για τέτοια παιχνίδια. Κι οι ρόλοι που σου φόρεσες σε στενεύουν πια και κάποτε σε πνίγουν. Γίνονται θηλιά στο χαμόγελό σου και φανερώνουν την αλήθεια σου. Δεν μπορείς να κρυφτείς πια. Κοιτά την αντανάκλασή σου.

Πειράζει που ποτέ σου δε σ’ αγάπησες!

Το παιχνίδι τέλειωσε… Ζήσε για σένα.