Η απογοήτευση όταν ένας στρέιτ ερωτεύεται έναν γκέι

«Έμοιαζε με μια συνηθισμένη μέρα στη δουλειά. Τη ρουτίνα έσπασε η εμφάνιση ενός νέου προσώπου, που ήρθε κι αναστάτωσε το γυναικείο πληθυσμό του γραφείου. Κι αυτό δεν ήταν άλλο απ’ τον καινούργιο συνάδελφο που μόλις είχε προσληφθεί. Ήταν αυτό που λέμε ο τέλειος άνδρας. Βγαλμένος από χολιγουντιανή παραγωγή. Τόση ομορφιά μαζεμένη σε έναν άνθρωπο δεν είχα ξανασυναντήσει. Ομορφιά εξωτερική, αλλά κι εσωτερική, όπως φάνηκε στην πορεία. Έρωτας κεραυνοβόλος.

Πολύ καλός στη δουλειά του, μετρημένος, σοβαρός, αλλά και με χιούμορ, ενδιαφέρουσες απόψεις κι έξυπνες ατάκες. Δεν ήξερα, όμως, τίποτα για την προσωπική του ζωή. Πλανιόταν ένα μυστήριο γύρω απ’ το όνομά του. Βγαίναμε συχνά, πότε με συναδέλφους και πότε οι δυο μας. Είχαμε έρθει πολύ κοντά και περνούσα φανταστικά με την παρέα του. Δεν είχα, όμως, καταλάβει αν με βλέπει μόνο φιλικά ή αν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι ερωτικό. Δε μου έδειχνε κάποιο σημάδι. Μέχρι που αποφάσισα να του εκδηλώσω το ενδιαφέρον μου κι εκεί μου έκανε την αποκάλυψη. Ούτε που μου είχε περάσει απ’ το μυαλό. Μα δεν του φαινόταν καθόλου, σκέφτηκα. Έχασα τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Κι ήταν ανώμαλη η προσγείωση».

Σίγουρα θα σου έχει τύχει να ερωτευτείς κάποιον που όχι μόνο δεν ενδιαφερόταν για σένα, αλλά τον έλκυε το ίδιο φύλο. Αλήθεια, όμως, τι ήταν αυτό που σε ξάφνιασε, αυτό που σε απογοήτευσε περισσότερο; Το γεγονός ότι δε σου πήγαινε το μυαλό, πως δεν άφηνε καθόλου τέτοιες υπόνοιες με τις κινήσεις ή τη συμπεριφορά του –κοινώς «δεν του φαινόταν»– είναι gay; Λες κι οι gay έχουν μια συγκεκριμένη μορφή, οι άνδρες είναι απαραίτητα θηλυπρεπείς κι οι γυναίκες αντροφέρνουν -ξεκόλλα! Το ότι αυτό αυτόματα σου στερεί τη δυνατότητα να τον διεκδικήσεις; Ή κάτι ακόμα χειρότερο, δεν εγκρίνεις ούτε αποδέχεσαι  την επιλογή του -λες και σου πέφτει λόγος; Η αλήθεια είναι πως αν και τα δεδομένα αλλάζουν προς το καλύτερο, εντούτοις παραμένει μια μερίδα του κόσμου που δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να το αποδεχτεί.

Ήθελες να τον αλλάξεις. Ήθελες να τον «γιατρέψεις», να τον «κάνεις καλά» κι άλλες τέτοιες απερίγραπτες δηλώσεις, λες κι είναι αρρώστια. Δεν μπορούσες να αποδεχτείς τη φύση του κι αυτό γιατί δεν μπορούσες να διανοηθείς πως αυτό είναι κάτι που απλά μπορεί να συμβεί. Πίστευες πως μπορείς να τον επαναφέρεις στο «σωστό δρόμο». Η ομοφυλοφιλία όμως, είναι μια επιλογή που δεν μπορείς ούτε κι έχεις το δικαίωμα να επιχειρήσεις να αλλάξεις στον άλλο.

Παρηγορούσες τον εαυτό σου με το γεγονός ότι δε σε απέρριψε για άτομο του ιδίου φύλου με σένα κι αυτό μαλάκωνε κάπως την απόρριψη μέσα σου. Νόμιζες πως πονούσε λιγότερο κι αυτό γιατί δεν έπαιρνες την απόρριψη προσωπικά και δεν το έφερες βαρέως. Στην πραγματικότητα, όμως, σε πείραζε πολύ. Είναι αλλιώς να σε απορρίπτει ένας άντρας για μια άλλη γυναίκα –και μια γυναίκα για έναν άλλο άντρα– κι αλλιώς να τρως χυλόπιτα από ένα gay που δε θα σε προσέξει καν, δε θα σε δει ποτέ ερωτικά γιατί δεν ανήκεις στο πεδίο του ενδιαφέροντός του.

Κατακλυζόμαστε από ταμπού και στερεότυπα και δεν αφήνουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους να αντιληφθούμε πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει αυτό που νιώθει χωρίς να καταπιέζεται, πνίγοντας τα συναισθήματά του, για να αποφύγει «την κατακραυγή του κόσμου». Γιατί ό,τι είναι διαφορετικό από αυτό που πρεσβεύουμε εμείς, δε σημαίνει πως είναι κακό, ανώμαλο, άρρωστο, ούτε κατώτερο από εμάς. Κακό είναι να απογοητευόμαστε απ’ τη σεξουαλική ταυτότητα του άλλου, λες και διέπραξε κάποιο ατόπημα.

Εύκολο ή δύσκολο είναι γεγονός και δεν έχεις παρά να το αποδεχτείς. Όλα είναι μες στο μυαλό. Μην αφήνεις το φόβο σου να σε φυλακίζει σ’ έναν κόσμο που στην ουσία δεν υπάρχει. Στην τελική, όλοι είμαστε ίσοι κι ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι νιώθουμε. Όπως θέλεις να σε αντιμετωπίζουν, με τον ίδιο τρόπο να αντιμετωπίζεις κι εσύ τους ανθρώπους.