Η εποχή του φόβου τελείωσε

Φτάνει κάποτε εκείνο το  απόγευμα, που αναμνήσεις, προβλήματα, προβληματισμοί και πίκρες γίνονται εκείνο το απρόσμενο χαστούκι στο μάγουλό σου, που δεν ξέρεις από πού ήρθε ούτε το περίμενες -κι όμως πονάει.

Ξαφνιάζεσαι, γιατί πίστευες πως όλα πηγαίνουν καλά, είχες πείσει τον εαυτό σου πως όλα είναι στρωμένα. Στην πραγματικότητα, το στρωμένο αυτό χαλί, που τόσο επαναπαυμένος κοιτούσες κάθε μέρα, είχε φτάσει ταβάνι. Οι φόβοι, οι ανησυχίες κι οι σκιές κάθε βράδυ έκαναν γιορτή εκεί κάτω και φυσικά, καλεσμένοι σε αυτή τη σύναξη δεν ήταν ο δυναμισμός, η πίστη κι η αλήθεια σου. Μέσα σε αυτό το χάος εσύ ψάχνεις να βρεις την άκρη σου; Πώς γίνεται μέσα σε αυτή τη βαθιά σιωπή, που κυριαρχεί, εσύ να ακούς μόνο φωνές; Απελπισμένες φωνές στο κεφάλι σου, που διψούν για ελευθερία.

Νιώθεις μόνος κι απροστάτευτος, ξαφνικά αισθάνεσαι να πνίγεσαι στους τέσσερις τοίχους, σκέψου, όμως, πως χειρότερο είναι να πνίγεσαι έξω από αυτούς, να νιώθεις μόνος όταν είσαι με χιλιάδες άλλους. Αυτή τη μάχη, φίλε μου, πρέπει να τη δώσεις μόνος, κανένας δε θα μπορέσει να σε βοηθήσει όσο εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.

Μην αγνοείς τα σημάδια που σου χτυπάνε το καμπανάκι κάθε μέρα, μακάρι όλα μας τα προβλήματα να μπορούσαμε να τα αγνοήσουμε όπως τις ασήμαντες ειδοποιήσεις στην οθόνη του κινητού. Σκέψου, όμως, πως λόγω της επανειλημμένης αναβολής βρίσκεσαι σε παράλυση κι αδιέξοδο.

Άνοιξε την ντουλάπα και βγάλε έξω ένα-ένα τα κουβαριασμένα ρούχα που τόσο καιρό πετάς και κλείνεις γρήγορα για να μην ανοίξει και πέσουν όλα πάνω σου. Βγάλε εκείνη την μπλούζα του περασμένου χωρισμού που σε πλήγωσε και μαζί της πέτα κι όλες τις σκληρές αναμνήσεις τις. Αν ήταν γραφτό να ήσασταν μαζί θα ήσασταν, μην κουράζεις το μυαλό σου με θεωρίες κι εικασίες.

Βγάλε, επίσης, το κασκόλ εκείνης της φιλίας που επένδυσες και δεν εξελίχθηκε όπως ήθελες. Οκ, απογοητεύτηκες, σίγουρα τώρα έμαθες, όμως, να εμπιστεύεσαι πιο δύσκολα και να κρατάς λίγους και καλούς. Βγάλε το παντελόνι της δουλειάς που κάθε μέρα μισείς όλο και περισσότερο, αν αυτό που κάνεις πραγματικά δε σε γεμίζει και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τους στόχους σου -προσπάθησε να το αγαπήσεις ή έστω να βρεις μια νέα δουλειά.

Και τέλος πάντων, βγάλε όσα ρούχα είναι κουλουριασμένα μέσα στην ντουλάπα σου, αν τα βγάλεις ένα-ένα και τα διπλώσεις με σιγουριά, δύναμη κι εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, όταν θα ξαναμπούν διπλωμένα δε θα πιάνουν τόσο χώρο στην ντουλάπα της ψυχής σου.

Αφού έχεις ξεκινήσει το συμμάζεμα,  βρίσκεσαι πια στη μέση του ταξιδιού κι έχεις καταλάβει πως κάτι πρέπει ν’ αλλάξει. Έχεις βάλει πλώρη πλέον για την Ιθάκη, σίγουρα θα βρεθούν πολλές σειρήνες στο δρόμο σου και το μονοπάτι της ανασυγκρότησης θα είναι δύσβατο∙ αν ήταν όλα αγγελικά πλασμένα δε θα ήταν βαρετά, όμως;

Η εποχή του φόβου τελείωσε, αρχικά, θέσε προτεραιότητες. Μη φοβάσαι πως θα αδικήσεις κάποιον αν σκεφτείς πρώτα τον εαυτό σου, άλλο εγωισμός κι άλλο να βάζεις τις δικές σου ανάγκες στον πάτο της λίστας. Αν δεν είσαι εσύ καλά, σίγουρα δε θα μπορέσεις να βοηθήσεις και κανέναν.

Σταμάτα να πολυσκέφτεσαι και να κουράζεις το κεφάλι σου με ανούσια θέματα, τα πράγματα είναι απλά κι εμείς έχουμε την τάση να βάζουμε εμπόδια στον εαυτό μας όταν τα σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά. Για ποια πράγματα νιώθεις πραγματικά περήφανος στη ζωή σου; Όταν απαντήσεις στον εαυτό σου, ταυτόχρονα δίνεις ένα push στην ψυχολογία σου. Φαντάσου, δημιούργησε, κάνε στοχασμούς, μη μένεις στάσιμος γιατί οι ρυθμοί της ζωής δεν θα ακολουθήσουν τη δική σου ταχύτητα.

Στο τέλος, δεν ξέρω αν τελικά το ταξίδι αυτό θα σε κάνει καλύτερο ή χειρότερο άνθρωπο, αλλά σίγουρα θα καταφέρεις να διώξεις σειρήνες, δαίμονες, φαντάσματα, φόβους και πίκρες.