Η ομορφιά –όπως κι η αλήθεια– είναι απλή

Μια ουτοπική κοινωνία στην οποία δεν ισχύουν κανόνες συμπεριφοράς, δεν υπάρχουνε «πρέπει» και συνεπώς είναι όλοι αποδεκτοί. Μια κοινωνία πραγματικά αποτελούμενη από ρεαλιστικούς ατελείς ανθρώπους κι όχι κινούμενα νήματα, από ανθρώπους στους οποίους δεν κατάφερε να φτάσει ο ψυχαναγκασμός της αψεγάδιαστης εικόνας. Μια κοινωνία σαν κι αυτή υπάρχει και σήμερα δίπλα μας, κοντά στο σπίτι μας, στις διαφορετικές απ’ τη δική μας ζωές και λειτουργεί σχεδόν αθόρυβα.

Τα στέκια τους όλα είναι χαλαρά, διακοσμημένα από ανθρώπινο χέρι, αφήνοντας τον μεγάλο δημιουργό, τη φύση, να στολίσει το χώρο γι’ αυτούς καλύτερα απ’ ό,τι θα μπορούσε να κάνει ο κάθε άνθρωπος. Οι ίδιοι πηγαίνουν εκεί ντυμένοι απλά, κατανοώντας πως δεν υπάρχει ουσία κι αξία στις πολύωρες προετοιμασίες για τη βελτίωση μιας εικόνα. Κάθονται σε πρόχειρες καρέκλες και τραπέζια, παραγγέλνουν να πιουν κάτι συνηθισμένο κι η κάθε κίνησή τους λιτή, χωρίς να αφήνει περιθώρια εντυπωσιασμού κι επίδειξης.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος φθόνου και ζήλιας για τον διπλανό κι έχουν απομακρύνει κάθε κόμπλεξ απ’ τις συμπεριφορές τους. Γνωρίζονται και κοινωνικοποιούνται μεταξύ τους πολύ γρήγορα και με πολύ αυθορμητισμό, χωρίς σνομπαρίσματα και τυπικές ευγένειες. Γίνονται όλοι μια παρέα και συζητάνε αδιάκοπα δίχως κανόνες και φραγμούς και χωρίς να τρέφουν αρνητικά συναισθήματα για γνωστούς κι αγνώστους που συγκαλύπτουν με λυκοφιλίες. Χαρίζουν την κοινωνική τους αποδοχή απλόχερα σε όποιον ακομπλεξάριστο περάσει το κατώφλι τους. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς και μέχρι να πάνε σπίτι τους σχηματίζεται ένα πραγματικό χαμόγελο ξεγνοιασιάς στα χείλη τους.

Είναι άνθρωποι που απαρνιούνται τους σημερινούς ρυθμούς ζωής, απαρνούμενοι τα ψεύτικα σημερινά είδωλα και φαίνονται να γουστάρουν πολύ τον εαυτό τους ακριβώς όπως είναι. Άνθρωποι χαλαροί, απαλλαγμένοι από όλα τα κόμπλεξ κι όλες τις τάσεις δηθενιάς. Άνθρωποι αυθόρμητοι, μοναδικοί, που διακατέχονται από ελευθερία έκφρασης. Άνθρωποι γεμάτοι γνώσεις κι αξίες, που δε χρειάζονται ακριβά και προσεγμένα ντυσίματα για να προτρέψουν την κοινωνία να τους σεβαστεί.

Ζουν χωρίς ντροπές και προκαταλήψεις, ζουν άνετα κι ουτοπικά την πραγματική φύση των ανθρώπων. Πιθανόν να τους βρεις χαλαρούς να απολαμβάνουν την μπίρα τους σε μεγάλες παρέες. Καθώς είναι απ’ τους λίγους που διατηρούν ακόμη την κοινωνικότητά τους. Να χαλαρώνουν με θέα την απέραντη θάλασσα, απλωμένη ακριβώς μπροστά τους, αρνούμενοι να στριμωχτούν στα τετραγωνικά και στα όρια μιας καφετέριας. Χωρίς να δίνουν και μεγάλη σημασία στα υλικά αγαθά και τα ανθρώπινα σκευάσματα, που εξυπηρετούν μόνο οπτικές απολαύσεις.

Δρουν κι αντιδρούν αυθόρμητα. Αδιάφοροι για το τι θα σκεφτεί ο περίγυρός τους, ζουν απλά και μόνο για τον εαυτό τους. Γουστάρουν να είναι μακριά από φώτα και χλιδή, κατανοούν πως όλα αυτά είναι ασήμαντα και ψεύτικα κι αποδέχονται σε μεγάλες δόσεις τις πραγματικές απολαύσεις της ζωής.

Τις χαλαρές βόλτες, τις απεριόριστες γνώσεις, το απενοχοποιημένο σεξ και το παιχνιδιάρικο φλερτ, το διάβασμα ενός αγαπημένου βιβλίου, την ποιοτική μουσική, ακούσματα κι ερεθίσματα από όλες τις χώρες και τους πολιτισμούς του κόσμου, το χορό, τους ρυθμούς ενός απλού tango χωρίς επιτηδευμένες κινήσεις εντυπωσιασμού ή μια όμορφη θέα στο ηλιοβασίλεμα με τη συντροφιά των καλοφροντισμένων κατοικίδιών τους. Σπουδαγμένοι και φιλόσοφοι έχουν εξερευνήσει καλά κάθε πτυχή της ζωής και την βλέπουνε πλέον με διαφορετική ματιά απ’ τους υπολοίπους.

Μια κοινωνία απελευθερωμένη, απαλλαγμένη από κάθε στερεότυπο, κάθε ψυχαναγκασμό και χειραγώγηση που μας καταβάλλουν τα κατασκευασμένα κι αναληθή πρότυπα κι οι πολυεθνικές εταιρίες. Μια κοινωνία ευχάριστη και παραδομένη στη φύση της.

Ένας παράδεισος επί γης που μας θυμίζει ποιοι είμαστε κι από πού προερχόμαστε.