Δεν έγιναν όλα για κάποιο λόγο τελικά

Έπρεπε να σε γνωρίσω; Γιατί έπρεπε ντε και καλά να μπεις στη ζωή μου και να την ανακατέψεις; Όχι μόνο να μπεις, να πατήσεις πάνω της, να την οδηγήσεις μέχρι τον γκρεμό, μέχρι το τέρμα. Κι όχι να μείνεις, να φύγεις μετά. Να φύγεις με μια απάθεια που όμοιά της δεν ξανάδα. Λες κι η ζημιά γύρω σου δεν είναι άξια σημασίας. Λες και δεν είναι δικό σου θέμα. Λες και δε σε αφορά. Λες και δεν είσαι εσύ ο υπαίτιος της καταστροφής.

Να γυρίσεις και να φύγεις, χωρίς να κοιτάξεις πίσω. Δεν αναρωτιέμαι γιατί έτυχε σε ‘μένα. Δε συνηθίζω να ρωτάω κι ούτε με απασχολεί. Γιατί, όμως, έπρεπε να γνωρίσω ειδικά εσένα εκείνη τη μέρα; Κι αν έμενα μόνο στη χειραψία, καλώς! Αλλά εγώ προχώρησα.

Παραδόθηκα. Από το «χαίρω πολύ». Χάθηκα και δεν ξαναβρήκα ποτέ αυτό που ήμουν πριν. Λένε πως οι κεραυνοβόλοι έρωτες είναι μπούρδες, φτιασίδια της φαντασίας, ονειροπολικά σενάρια, ρομαντικές αηδίες. Συμφωνώ κι επαυξάνω! Ποιος μίλησε για κεραυνοβόλο, πόσο μάλλον για έρωτα; Δε σ’ ερωτεύτηκα κι ούτε θα μπορούσες ποτέ να χωρέσεις στο κουτάκι ενός έρωτα. Σε θέλησα, όμως, ή μάλλον σε ήθελα -παρελθοντικός διαρκείας!

Η απάντηση που δίνω στον εαυτό μου, λοιπόν, είναι πως δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος! Κανένας. Πέρασες απ’ τη ζωή μου γιατί εγώ σου άνοιξα την πόρτα. Εγώ σου επέτρεψα να μπεις, να κάτσεις και να φτιάξεις και καφέ σαν να ήσουν στο δικό σου σπίτι. Εγώ σου άνοιξα την καρδιά μου κι εγώ η ίδια σε έβαλα πιο ψηλά απ’ όλους. Ούτε η μοίρα φταίει, ούτε το σύμπαν, ούτε κανείς άλλος.

Σιχαίνομαι τα κακόμοιρα σχόλια του τύπου «όλα έγιναν για κάποιο λόγο». Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τέτοιες φράσεις κυρίως για να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους, για να τον ηρεμήσουν και για να νιώσουν πως θα πάρουν ένα μάθημα από εκείνα που τους συνέβησαν.

Μα εγώ δεν ονειροβατώ, ξέρω πως μάλλον όλα αυτά που μου συμβαίνουν κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίζω, έχουν αξία επειδή τους τη δίνω εγώ. Οι άνθρωποι γίνονται κάποιοι επειδή εγώ το επιτρέπω. Βρίσκονται στο δρόμο μου επειδή έτυχε ο δικός μου να βρίσκεται κοντά τους κι επειδή έτυχε να βρεθήκαμε στο ίδιο μέρος. Κανείς δεν κινεί τα νήματα και καμία μοίρα δεν άφησε τα προβλήματά της για να ασχοληθεί μαζί μου.

Οπότε, αγάπη μου, βρήκα την απάντηση. Τίποτα δεν έγινε για κανένα λόγο. Σε βρήκα, σε θέλησα, με στραπάτσαρες, τσαλακώθηκα, ξεδιπλώθηκα και τώρα είμαι εδώ και σου μιλάω σαν να μην ήσουν ποτέ ο ένας μου. Σαν να μην υπήρξες ποτέ γυμνός στο κρεβάτι μου και σαν μη μοιραστήκαμε πακέτα τσιγάρα μαζί. Σαν να μη γυρίσαμε μεσάνυχτα στο σπίτι μεθυσμένοι -από ουίσκι ή από φιλιά, το ίδιο κάνει. Σαν να μην περνούσαν μέρες που το μόνο που έκανα ήταν να σε κοιτάζω.

Για κανένα λόγο δε σ’ αγάπησα και για κανένα δε σε μίσησα. Οι λόγοι είναι για εκείνους που πιστεύουν στα άπιαστα και στα μαγικά, εγώ πιστεύω μόνο σε ό,τι βλέπω μπροστά μου και σε ό,τι μπορώ να εξηγήσω.  Τα υπόλοιπα τ’ αφήνω σε ‘σένα που πάντα έλεγες πως η μοίρα μας βλέπει και γελά.