Κάποτε ο ύπνος γίνεται απόδραση απ' την πραγματικότητα

Μήπως αποφεύγεις την πραγματικότητα με το να κοιμάσαι; Πολλές φορές για ξεχάσεις τι σου συμβαίνει καθημερινά και για να ελαφρύνεις το φορτίο που κουβαλάς καταφεύγεις στον ύπνο, όχι για να ξεκουραστείς εσύ, αλλά η ψυχή σου. Τα άτομα που κοιμούνται πολύ συχνά δε βιώνουν απλά μια έντονη στεναχώρια, αλλά κατάθλιψη. Είναι πιο ευαίσθητα, πιο ευάλωτα και χρειάζονται φροντίδα και προσοχή.

Τα συναισθήματα είναι επισκέπτες που πρέπει να φεύγουν, ειδάλλως όταν ριζώνουν γίνονται υπεύθυνοι αυτής της έντονης μελαγχολίας που σε διακατέχει και της έλλειψης ενδιαφέροντος για ζωή. It’s ok, όλοι έχουμε κακοκεφιές, δεν είναι κατακριτέο, αλλά η αναπαραγωγή όλης αυτής της θλίψης δεν πρέπει να σε καθιστά αμέτοχο.

Μιλάμε, λοιπόν, για κατάθλιψη, μη σε φοβίζει η λέξη αυτή, το πρώτο βήμα για να το ξεπεράσεις είναι να το αποδεχθείς, δεν είναι λάθος κανενός. Πρόκειται για μια ασθένεια που, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένας στους πέντε από εμάς θα τη βιώσουμε στη διάρκεια της ζωής μας, αν δεν την έχουμε ήδη βιώσει, έστω και στην πιο ήπια μορφή της.

Κάτι η οικονομική κρίση, κάτι οι περικοπές των πάντων, συν η ανασφάλεια και τα προσωπικά αδιέξοδα, δεν είναι ακατόρθωτο να φέρνουν στην επιφάνεια όλο το σκοτάδι που έχεις μέσα σου. Μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι μέσα στην πιο σκοτεινή άβυσσο, σαν μια ατελείωτη καταιγίδα ή σαν μια φυλακή που εσύ ο ίδιος έβαλες ένα-ένα τα κάγκελά της και παγιδεύτηκες. Είναι μια μάγισσα που απλώνει το μαύρο της πέπλο και σε σκεπάζει.

Ύπουλη κι αθώα στην αρχή, θορυβώδης και ταυτόχρονα αθόρυβη, όταν κλείνουν οι πόρτες και μένεις πια μόνος, τότε μόνο μπορείς να καταλάβεις πόσο κακό σου έχει κάνει. Σε κάνει να θέλεις να τρέξεις μακριά, αλλά τα πόδια σου είναι κολλημένα στο έδαφος, σε κάνει να θέλεις να μιλήσεις, να φωνάξεις, αλλά δε βρίσκεις λέξεις. Θέλεις να κάνεις πολλά και πρώτα να διώξεις αυτό το ανυπόφορο αίσθημα πόνου που κατοικεί στο στήθος σου.

Αυτές οι αλυσίδες που είναι καρφωμένες στο κρεβάτι σου, βαραίνουν όλο και περισσότερο με απελπισία, πόνο, μελαγχολία και φόβο, συναισθήματα που τρέφονται από εσένα και σε κάνουν να θες να βυθιστείς στα σεντόνια και να υποκριθείς πως ο κόσμος έξω δεν υπάρχει. Αν κάποια μέρα έχεις ανάγκη να ξεκουραστείς, να κάνεις ένα διάλειμμα, είσαι ελεύθερος να το κάνεις δε χρειάζεται να πολεμάς κάθε μέρα τα συναισθήματά σου και να βρίσκεσαι σε σύγχυση.

Υπάρχουν βράδια που λυγίζεις, νιώθεις ότι κάτι μέσα σου σπάει, είναι ανθρώπινο κι αποδεκτό. Θες να φωνάξεις; Φώναξε. Θες να κλάψεις; Κλάψε. Απλά μην καταπιέζεσαι άλλο. Δεν είσαι ρομπότ, είσαι φτιαγμένος με χιλιάδες συναισθήματα και σου αξίζει να είσαι ειλικρινής απέναντι σε αυτά, αλλά και να ακούς την εσωτερική σου φωνή. Οι πιο εσωτερικές σου σκέψεις στο πιο απόκρυφο μέρος του μυαλού σου απελευθερώνονται όταν είσαι μόνος. Αν χρειαστεί να μείνεις όλη μέρα στο κρεβάτι σου θα το κάνεις προκειμένου ν’ ανακτήσεις δυνάμεις και να φορτίσεις μπαταρίες.

Πολλές φορές δεν μπορούμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας στις απαιτήσεις ενός ρεαλιστικού κόσμου κι είναι λογικό, η πραγματικότητα έχει την τάση να ελέγχει τη σκέψη σου. Μην καταστροφολογείς ,μην αναζητάς το τέλειο, πάλεψε για να βελτιώσεις αυτό που ήδη κρατάς στα χέρια σου, η ζωή είναι γεμάτη λάθη! Φυσικά, οι φιλικές συμβουλές δεν μπορούν να βοηθήσουν, δεν είναι ότι δεν εκτιμάς αυτό που κάνουν για εσένα, απλά δεν είσαι σε θέση να το καταλάβεις και να το διαχειριστείς.

Αν πάσχεις τώρα από κατάθλιψη ή είχες κάποτε στο παρελθόν, μην παραιτείσαι. Υπάρχει κάποιος εκεί έξω που θα ακούσει τον πόνο σου και θα καταλάβει τη θλίψη σου και μπορεί να σε βοηθήσει να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Απλώς μην το βάζεις κάτω, γιατί τότε δε θα δώσεις ποτέ στον εαυτό σου την ευκαιρία να ανακάμψει. Μπορείς να αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα και πάλι με το πέρασμα του χρόνου και την αφοσίωση. Τίποτα στη ζωή δε γίνεται εύκολα, αλλά το πρώτο βήμα για να αισθανθείς καλύτερα είναι να παραδεχθείς ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Δεν είναι γραφτό να περάσουμε αυτή τη ζωή μόνοι, γι’ αυτό λοιπόν μη νιώθεις έτσι.

Μετάτρεψε το σκοτάδι σε φως, ή έστω άρπαξε αυτό το λίγο φως που μπαίνει απ’ τις χαραμάδες το ξημέρωμα στο δωμάτιό σου και ξεκίνα να το πλάθεις. Η ζωή είναι ένα θαύμα και παρ’ όλο που ίσως αποτελεί ταυτόχρονα κι ένα πεδίο μάχης, θα πρέπει να μάθεις να αγαπάς και τις δύο πλευρές της: τις ατυχίες, τη λύπη, τον πόνο, τα μπερδέματα, την αγάπη, τη συμπόνια, την ελπίδα, όλα. Είσαι πολύ ξεχωριστός, μην το ξεχάσεις ποτέ.

Ξύπνα, ρίξε νερό στο πρόσωπό σου κι εμπρός σήκω να διεκδικήσεις τη ζωή σου, δε βαρέθηκες να βλέπεις όνειρα με μάτια κλειστά;