Απλά δε σε θέλει!

Καμιά φορά τα «θέλω» δεν παίρνουν υπόσταση, δε γίνονται ζωή, τα παραμύθια δεν έχουν καλό τέλος, ο βάτραχος δε μετατρέπεται πάντα σε πρίγκιπα κι η πριγκίπισσα δεν ερωτεύεται τον πρίγκιπα που την έσωσε απ’ το απόρθητο κάστρο. Η ζωή δεν έχει πάντα happy ending και το αντικείμενο του πόθου σου απλά δε σε θέλει καμιά φορά κι όσο και να θέλεις τον άλλο δεν μπορείς να τον έχεις. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα απωθημένα, κάπως έτσι ξυπνάει μέσα σου και το απόλυτο χάος.

Αρχίζεις να κάνεις φαύλους κύκλους γύρω απ’ τα «αν» και τα «γιατί», μετατρέπεις τους φίλους σου σε ψυχολόγους και ντετέκτιβ χωρίς να μπορείς να βρεις μια διέξοδο και το μόνο που καταφέρνεις, στην τελική, είναι να κάνεις ανυπόστατες υποθέσεις. Δεν μπορεί κάνεις να μπει στα άδυτα του άλλου, το τι σκέφτεται και το γιατί το ξέρει μόνο εκείνος κι η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο νομίζεις.

Δε χρειάζεται να αναλώνεσαι σε κάτι τέτοιο ακόμα κι αν δεν μπορείς να το δεχτείς, ακόμα κι αν αυτό το άτομο στα μάτια σου φαίνεται ιδανικό, εκείνο απλά δε σε θέλει, όσο σκληρό κι αν ακούγεται. Δε σε θέλει, αν σε ήθελε δε θα υπήρχε ίχνος αμφιβολίας. Το τι σου είπε και τι έκανε δεν έχει καμία σημασία, το νόημα δε βρίσκεται πίσω απ’ τις λέξεις, αλλά πίσω απ’ τα βλέμματα. Αν δε σε κοιτάει με ένα βλέμμα που υπόσχεται πολλά, κάνε μεταβολή και φύγε όσο πιο μακριά γίνεται, δεν είσαι εσύ για να αρκείσαι στα λίγα. Άσε που είναι πάντα καλύτερο να ζεις κάτι παρά να κάθεσαι και να το αναλύεις.

Νιώθεις ότι πνίγεσαι, θέλεις ένα άτομο με όλο σου το είναι, αλλά αυτός όχι κι όσο σε φτύνει εσύ πιο πολύ κολλάς, χάνοντας την αξιοπρέπειά σου. Ξεκόλλα, δεν είσαι γραμματόσημο να σε φτύνουν κι εσύ να κολλάς, άνθρωπος είσαι, με συναισθήματα, που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, αλλά αυτό που ψάχνεις δε θα το βρεις εδώ. Πάρ’ το απόφαση.

Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να ενδιαφερθεί, αν δεν το θέλει, δεν υπάρχει μαγική συνταγή γι’ αυτό, είτε θα συμβεί είτε όχι. Γιατί κάποιος, λοιπόν, να επιλέγει να πονάει και να μην προχωράει στα καλύτερα; Γιατί ίσως να ‘ναι κάπου δίπλα σου, αλλά εσύ τα χάνεις όσο κυνηγάς κάτι που ποτέ δε θα πιάσεις, γιατί απλά δε θέλει να πιαστεί από σένα.

Κάνεις δε φταίει, ούτε εκείνος ο άνθρωπος που είναι αλλού ούτε εσύ που δεν του κάνεις. Δεν είμαστε όλοι για όλους κι αυτό είναι εντάξει. Τα δικά του κομμάτια δεν ταιριάζουν με τα δικά σου. Είναι αυτή η γαμημένη η απόρριψη, που ούτε καν σαν λέξη δε μας αρέσει, ενώ το αμοιβαίο, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το να λες «σε θέλω» και να ακούς «κι εγώ». Εκεί βρίσκεται η μαγεία.

Αγάπησε περισσότερο τον εαυτό σου και μην επιτρέψεις σε κανένα να σε κάνει να νιώθεις λίγος, μην αναλώνεσαι σε κάτι που δεν έχει ουσία, ψάξ’ τη στα μάτια κάποιου που τα κομμάτια του θα είναι συμβατά με τα δικά σου, που τα μάτια του θα ψάχνουν τα δικά σου και που τα «θέλω» του θα απαντώνται στα δικά σου.

Τα ανεκπλήρωτα γίνονται απωθημένα και πονάει απίστευτα πολύ, πιστοποιημένο κι από ιατρικές μελέτες, ο πόνος είναι ο ίδιος με εκείνον που προκαλείται από ένα έγκαυμα, έχεις καεί, πονάνε όλα εκείνα τα αναπάντητα ερωτήματα που κανένας δεν μπορεί να σου απαντήσει. Η απάντηση, όμως, υπάρχει βαθιά μέσα σου, το έχεις νιώσει και το έχεις δει σε εκείνα τα μάτια που δε σε κοιτάνε όπως τα κοιτάς, αλλιώς δε θα αναρωτιόσουν.

Ακόμα κι αν γνωρίσεις πολλές χασούρες, τις ήττες σου να τις φοράς παράσημο και να προχωράς. Θα χρειαστεί να φιλήσεις πολλούς βατράχους και θα σώσεις πολλές πριγκίπισσες μέχρι να βρεις το αμοιβαίο σου και να γράψεις το δικό σου παραμύθι. Μη σε παίρνει από κάτω, σκότωσε τους δράκους των «αν» και συνέχισε μέχρι να φτιάξεις το δικό σου happy ending, τη μαγεία εκείνη του αμοιβαίου.