Σε χτύπησε ο έρωτας εκεί που δεν το περίμενες και δεν πρόλαβες να μάθεις ούτε ένα όνομα; Καταριέσαι ακόμα την ώρα και τη στιγμή που απομακρύνθηκες ξέροντας πως δεν πρόκειται να την ξαναδείς ποτέ;
Ψάχνεις κάποιον απεγνωσμένα και δεν έχεις πού να το πεις; Το pillowfights έχει τη λύση για σένα!
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να στείλεις ένα email με τίτλο «Σε ψάχνω» στο info @ pillowfights.gr να μας πεις πότε, πού και πώς άρχισε να χτυπάει δυνατά η καρδούλα σου.
Δώσε στίγμα και συντεταγμένες κι άσε σ’ εμάς τα υπόλοιπα.
1.
Κυριακή 1η Ιουλίου 2018. Θεσσαλονίκη, στο Beach bar Asterias στην Επανομή. Σε πρωτοείδα στο μπαρ, καθόσουν στην διπλανή ομπρελά με τον αριθμό 62 με τις φίλες σου. Σε γνώρισα περίπου στις 17:30, στο λεωφορείο της γραμμής 69β με προορισμό το σταθμό του ΙΚΕΑ. Μπαίνοντας κάθισες διπλά μου, πάνω στη ρόδα κι είχαμε παρέα τον εξάχρονο Λεωνίδα. Ρώτησα τον μικρό πώς τον λένε. Γέλασες τρυφερά. Σε κοιτούσα πεταχτά και μου χαμογελούσες κλέφτικα. Την πάτησα μαζί σου. Φορούσες ένα φόρεμα. Φτάσαμε στο σταθμό, μπήκες στη γραμμή 8. Από τότε σε ψάχνω. (Νίκολας-Δομίνικος)
2.
29/6. Λευκάδα. Γύρω στις 8 το απόγευμα. Σε καφέ απέναντι απ’ το γεφυράκι, καθόσουν μαζί με δύο φίλους σου, λογικά. Έκανα βόλτα με την αδερφή μου κι εκείνη πρόσεξε πως με κοιτούσες επίμονα, σταματήσαμε και βγάλαμε και μια φωτογραφία και κατάλαβα κι εγώ πως με κάρφωνες. Η αλήθεια είναι πως δε μου πέρασες αδιάφορος. Φορούσες γκρι μπλούζα με γιακά και τζιν βερμούδα. Σε ψάχνω.
3.
Θεσσαλονίκη, Εθνική τράπεζα. Την Τετάρτη (27/6) περίμενα για να κάνω μια κατάθεση. Με είδες αγχωμένη, άκουσες που μιλούσα στο τηλέφωνο ότι έχω αργήσει για τη δουλειά και μου έδωσες το χαρτάκι σου, που ήταν αρκετά πριν απ’ το δικό σου. Σ’ ευχαρίστησα, χαμογέλασα πλατιά, αλλά δεν έμαθα το όνομά σου. Σε ψάχνω, χρωστάω κέρασμα για ένα έμπρακτο «ευχαριστώ»!
4.
Μετρό Συντάγματος, 25/6. Σκουντούφλησες στη σκάλα, ήμουν δίπλα και σε έπιασα να μην πέσεις. Πρέπει να ήταν γύρω στις 10 το πρωί. Ντράπηκες και τρόμαξες. Κοκκίνησες, αλλά σου πήγαινε. Καστανή, με φράντζα και καρέ, φορούσες μαύρο μακρύ φόρεμα και μπεζ σανδάλια. Κρίμα που δε γνωριστήκαμε.
5.
Την Κυριακή 1/7, στο πλοίο από Πειραιά για Νάξο. Σε είδα στο κατάστρωμα γύρω στις 7 κι απέκτησε ενδιαφέρον το ταξίδι. Ξανθιά, με λευκό φόρεμα και ψάθινο καπέλο. Είχες μαζί σου ένα σκυλάκι. Πιάσαμε την κουβέντα για λίγο, μετά με έψαχνε η παρέα μου κι ως που να φτάσουμε δε σε ξαναβρήκα. Ελένη, σε ψάχνω!
Σύμφωνα με την πολιτική του site δε δημοσιεύονται τα προσωπικά στοιχεία των αποστολέων των μηνυμάτων για τη στήλη «Σε ψάχνω», εκτός κι αν οι ίδιοι το ζητήσουν κατά το email τους.
Αν νομίζετε ότι κάποιο από τα παραπάνω μηνύματα απευθύνεται σ’ εσάς, σχολιάστε εδώ, ώστε να αφήσετε το στίγμα σας και να σας βρουν!
Καλούς έρωτες!
