Μαζί με σένα αποχαιρετώ και την ιδέα σου

Γυρίζω τις σκέψεις μου πίσω στο χρόνο, την περίοδο που τα πρωτοφτιάξαμε. Μου λείπει εκείνη η περίοδος, μου λείπεις εσύ. Τώρα έχεις αλλάξει. Σε άλλαξα; Έφταιξα; Είπαμε θα κάνουμε μία καινούρια αρχή. Ανεβαίνω ένα σκαλοπάτι στη σχέση, γιατί κατεβαίνεις εσύ;

Φταίει η συνήθεια; Η ρουτίνα; Το ότι έχω γίνει περισσότερο δεδομένη στα μάτια σου; Μου λείπει τόσο εκείνος ο άνθρωπος που ήσουν στην αρχή. Τώρα είμαι με κάποιον άλλο, δεν είσαι ο ίδιος. Δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω και να πάω να βρω εκείνον τον άνθρωπο που είμαι ακόμα τρελά ερωτευμένη και να κουρνιάσω στην αγκαλιά του. Και ‘συ δεν μπορείς να γίνεις εκείνος.

Θυμάσαι; Εγώ θυμάμαι! Πως μπορώ να ξεχάσω. Θυμάσαι τις στιγμές που ερχόσουν για να με δεις έστω και πέντε λεπτά; Θυμάσαι την βραδιά που γύρισα από το γυμναστήριο και ξαφνικά σε είδα μπροστά μου, κάτω από το σπίτι μου, με μία τεράστια σοκολάτα, από αυτές που μου αρέσουν πολύ; Τόσος έρωτας συμπυκνωμένος σε ένα χαμόγελο.
Θυμάσαι τη μέρα που δεν μπορούσα να βγω και ήρθες έξω από την πόρτα μου για ένα φιλί και για να μου προσφέρεις ένα τριαντάφυλλο;

Θυμάσαι που όταν άρχιζα τα παράπονα και σου γκρίνιαζα, εσύ μου μιλούσες για καλοκαίρια; Θυμάσαι που με κοιτούσες με θαυμασμό; Σου έλεγα ότι όταν με κοιτάς χαμογελάνε τα μάτια σου.
Θυμάσαι που ήθελες να με βλέπεις κάθε μέρα; Που ξυπνούσες πιο νωρίς από μένα για να μου κάνεις πρωινό; Θυμάσαι που όταν βγαίναμε έξω δεν κοιτούσες τίποτα άλλο εκτός από εμένα; Σαν να μην υπήρχε κανείς και τίποτα άλλο. Θυμάσαι που φοβόσουν μη με χάσεις; Θυμάσαι; Μου λείπει αυτό που ήσουν κάποτε.

Πού χάθηκε αυτός ο άνθρωπος; Και γιατί; Έτσι γίνεται σε όλες τις σχέσεις όταν ωριμάσουν; Έτσι είναι η σχέση όταν χάνεται ο έρωτας; Τίποτα δεν κρατάει για πάντα; Κι αν όλοι λένε ότι όσο περνά ο καιρός μια σχέση μεταλλάσσεται και σταματάς να διεκδικείς τον άνθρωπό σου, εμένα αυτό δεν μου κάνει. Ο σωστός άνθρωπος για τον καθένα είναι αυτός που δε θα σε βάλει σε μια ακρούλα όταν περάσει ο καιρός. Δεν θα είσαι το παιχνίδι που θέλει να κατέχει, αλλά που δεν έχει την ίδια διάθεση να παίξει μαζί του.

Έχω κάνει βήματα προς εσένα. Δεν καυγαδίζουμε, δεν απαιτώ όσα απαιτούσα, προσφέρω περισσότερα. Κι εσύ επαναπαύτηκες. Πλέον, δεν καίγεσαι να με δεις, δεν έρχεσαι να με δεις, μόνο εγώ έρχομαι. Θυμάσαι που σ’ ενοχλούσε το γεγονός ότι δεν βρισκόμαστε συχνά; Τώρα βρισκόμαστε πιο αραιά από τότε κι όμως δε σε ενοχλεί. Πλέον φοβάμαι να σου μιλήσω για πράγματα που ίσως να με ενόχλησαν. Αποφεύγω να σου μιλήσω για όλα αυτά που έχω μέσα μου γιατί δε σου αρέσει. Γι’αυτό τα γράφω. Όταν τα γράφω δεν μπορείς να μου φωνάξεις, δεν μπορείς να ζητήσεις χρόνο, δεν μπορούν να χαθούν.

Δεν σου έχω εμπιστοσύνη. Είχαμε συμφωνήσει να μου λες την αλήθεια σ’ όλα τα μικροπράγματα που πιστεύεις εσύ ότι δεν πρέπει να μαθαίνω. Δεν την τήρησες. Και νόμιζα ότι ήμασταν πιο καλά από ποτέ. Από την αρχή της σχέσης σου είχα πει πόσο εκτιμώ την ειλικρίνεια. Όταν δεν υπάρχει ειλικρίνεια, χάνεται η σχέση, η συμπάθεια, η αγάπη.

Δεν με θαυμάζεις. Δε χαμογελάνε πια τα μάτια σου. Μου βρίσκεις συνεχώς λάθη. Νιώθω ότι θα εκραγώ, ότι αυτή η σχέση με πιέζει. Κι όσο περιμένω τον άνθρωπο εκείνο που είχα πρωτογνωρίσει, απογοητεύομαι. Ήμασταν καλά, έτσι δεν είναι; Δεν μπορώ να μένω με κάποιον που δεν είμαι σίγουρη για τα δικά του αισθήματα πλέον. Κι όχι αυτά τα χλιαρά, αλλά τα έντονα. Γιατί ο άνθρωπος που θέλω δίπλα μου, θέλω να μην αντέχει χώρια μου κι όχι απλώς να υπάρχει δίπλα μου.

Κλείνω τα μάτια. Αποχαιρετώ εσένα, μαζί με την ιδέα του παλιού σου εαυτού που δε θα ξαναγυρίσει. Δε θα ξαναγυρίσει. Πάει καιρός που έφυγε και πάει καιρός που τον περιμένω. Εκείνον, τον τόσο ερωτεύσιμο και τόσο ελκυστικό στα μάτια μου εαυτό σου.