Κολλητοί μέχρι που μας ξέχασαν για μια σχέση

Προδοσία. Ανατριχιαστική λέξη σ’ όλες τις διαστάσεις που μπορείς να την σκεφτείς. Είναι ένα απ’ τα χειρότερα χτυπήματα, ειδικά αν έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις, από κάποιον άνθρωπο που ένιωθες ως μέλος της οικογένειάς σου. Από κάποιο άτομο, που μπορούσες να τον αποκαλέσεις «αδερφό» ή «αδερφή», που θα θυσίαζες τη ζωή σου, αν άγγιζαν τρίχα απ’ τα μαλλιά του.

Παραμύθι η φιλία μας. Βγαίναμε καθημερινά κι οι ώρες που ήμασταν μαζί ήταν απολαυστικές και ατελείωτες για τους δυο μας. Πάντα, όταν άκουγα ότι χτυπούσε το τηλέφωνό μου, ήξερα πως θα έγραφε το όνομά σου. Ό,τι ώρα και να ήταν, ό,τι και να είχες, θα απαντούσα στο ρημάδι το τηλέφωνο να σε καθησυχάσω, μέχρι να καταλάβω πως ηρέμησες. Ανησυχούσα, γαμώτο, όταν δεν ήσουν καλά.

Όλα σταμάτησαν να κυλάνε το ίδιο όταν μια σχέση μπήκε στη ζωή σου. Μια σχέση, ένας άνθρωπος που δεν ήξερες, που δεν ήταν ποτέ στο πλευρό σου όπως εγώ. Με άφησες για κάποιον που δε σε στήριξε στις δύο το πρωί που με έπαιρνες κλαμένος γιατί ήσουν μόνος κι είχες ένα σωρό προβλήματα. Μας έδιωξες όλους από κοντά σου, για κάποιον άνθρωπο που σε θέλει αποκλειστικά, που δε σου δίνει το δικαίωμα να συναναστρέφεσαι άλλους. Φαίνεται, πως δεν είχες καν τα κότσια να έρθεις να συζητήσουμε το θέμα.

Σταμάτησες να με ψάχνεις και σπάνια είχα μήνυμα από εσένα, μόνο για κάτι επείγον με θυμόσουν. Ακόμη και τα γενέθλιά μου ξέχασες. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα αφού είχες χαθεί παντελώς. Παρόλα αυτά, νομίζω, πως πρέπει να θυμάσαι χαρακτηριστικά την ημέρα όταν μου έστειλες μήνυμα μετά από πολλούς μήνες. Διάβασα το «Γεια» και πραγματικά, γελούσα. Η απάντησή μου ήταν «οπ, χώρισες;», γιατί δεν υπήρχε άλλη πιθανότητα να έστελνες μήνυμα. Όποτε βρισκόσουν σ’ ένα στενό αδιέξοδου θυμώσουν πως παλιά κάποιος θα σε έβγαζε απ’ το λαβύρινθο κι έτσι επεδίωκες μ’ ένα «γεια σου» ανταπόκριση.

Μεγάλωσες, άλλαξες και δε θέλω, ούτε μπορώ να σε αναγνωρίσω. Απλώς απογοητεύομαι και νιώθω ότι έχασα το χρόνο μου σε μια φιλία που μπορούσε να φύγει τόσο εύκολα, μια φιλία δειλή. Το έβαλες στα πόδια, ενώ υποσχόσουν να είσαι εδώ για πάντα. Άραγε προβληματίστηκες ποτέ; Σκέφτηκες πως ίσως έχεις μετατραπεί σ’ ένα υποχείριο της σχέσης σου; Εύχομαι τουλάχιστον να έχεις βρει την ευτυχία.

Σου εύχομαι τα καλύτερα βέβαια, αλλά, αν κάτι πάει στραβά, κάποια μέρα στη ζωή σου, τι θα κάνεις; Όλοι οι άνθρωποι απ’ τους οποίους απομακρύνθηκες, γιατί ήμασταν απλά περιττοί πια στη ζωή σου, δε σου κρατήσαμε θέση για να έρχεσαι όποτε γουστάρεις. Αν έβλεπες το ύφος μου όταν αναφέρουν το όνομά σου, θα μπορούσες ν’ αντιληφθείς τι σημαίνει κάποιος να έχει απογοητευθεί πλήρως από σένα και δε νομίζω να ένιωθες περηφάνια γι’ αυτό. Δε λυπάμαι τόσο που γίναμε έτσι, αλλά, καλώς ή κακώς, λυπάμαι εσένα και το πώς έχεις καταντήσει στα μάτια μου.

Συγγνώμη, μπορώ να συγχωρήσω τα πάντα, αλλά δε θα γράψω και στο μέτωπό μου τη λέξη θύμα. Όχι, δε θα έρχεσαι όποτε χωρίζεις, δε θα είμαι εδώ όποτε θέλεις κάτι, δεν πρόκειται να σε δεχτώ πίσω. Η προδοσία μιας χρόνιας φιλίας για μια σχέση δεν είναι η ίδια μ’ οποιαδήποτε άλλη, ειδικά αν δεν την έχεις μετανιώσει κι απλώς την απολαμβάνεις.

Μην ανησυχείς, τώρα πια τελείωσε. Ένας σαν τους υπόλοιπους που έφυγαν ήσουν κι εσύ.