Τα αδέλφια μας, η δύναμή μας

Αδελφικότητα. Ορισμός δύσκολος και πολυμορφικός, μιας και περιλαμβάνει την οικογένεια, αλλά γίνεται και δεσμός αιώνιος αν υπάρξει ποτέ πραγματικά ανάμεσα σε αγνώστους που αποφάσισαν να είναι πιστοί φίλοι μέχρι τα γεράματα. Αλλά ας εστιάσουμε αυτή τη φορά σε εκείνα τα αδέλφια που δεν τα επέλεξες εσύ, αλλά η μοίρα.

Πόσες φορές ευχήθηκες να είχαν συμβεί όλα αλλιώς στη ζωή σου και πόσες φορές μετάνιωσες για όσα είχες ευχηθεί; Αδέλφια. Ένα βάσανο και μια ευχή που σε κυνηγάει από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Τι να πρωτοθυμηθείς και τι να αναφέρεις για τον άνθρωπο που μοιράστηκες το ίδιο σώμα για εννιά μήνες, την ίδια στέγη, το ίδιο φαγητό, τους ίδιους γονείς.

Είναι κομμάτι σου, αίμα σου, εκεί στις παιδικές σου αναμνήσεις, εκεί και στις μελλοντικές που δεν έχεις ζήσει ακόμα. Είναι ο άνθρωπος που ήθελες πολλές φορές να του σπάσεις τα μούτρα όταν σε πείραζε κι όταν συνήθιζε να μπαίνει στο δωμάτιό σου αρπάζοντας ό,τι είχες και δεν είχες, μα το επόμενο κιόλας λεπτό γελούσατε αγκαλιά.

Εκείνος που πρώτος χάρηκε όταν πέρασες στο πανεπιστήμιο και πρώτος χειροκρότησε όταν κράτησες στα χεριά σου το πτυχίο. Θα ‘ναι πάντα ο πρώτος που θα κλάψει όταν εσύ πονάς κι ο πρώτος που θα σε σηκώσει όταν πέφτεις. Θα ακολουθεί τα βήματά σου και θα είναι εκεί κρυφός φύλακας άγγελός σου, να προλάβει κάθε παραστράτημά σου και κάθε σου πισωγύρισμα, μιας και θέλει το καλύτερό σου. Δε θα ζηλέψει αν πετύχεις πιο πολλά από αυτόν. Θα πανηγυρίσει κάθε επιτυχία σου σαν δική του.

Δε θα μιλήσει και δε θα νευριάσει όταν εσύ μιλήσεις άσχημα, ξέρει πως σε λίγο θα το μετανιώσεις. Μα κι αν μιλήσει, λίγες στιγμές αργότερα θα ζητήσει συγγνώμη. Δε θα σε απομακρύνει από κοντά του όταν πέσεις, αλλά θα είναι ο πρώτος που θα σε επικροτήσει και θα σε ενθαρρύνει να σηκωθείς. Όταν όλοι οι άλλοι θα έχουν φύγει αυτός θα είναι ακόμα εκεί, το αιώνιο καταφύγιό σου. Ο ακροατής στα μυστικά σου γιατί μαζί του είναι ασφαλή.

Μετά από χρόνια ίσως μπεις σε ένα γάμο, κάνεις παιδιά κι η οικογένειά σου θα είναι οικογένειά του, η χαρά σου χαρά του και τα παιδιά σου δυο φορές παιδιά του. Στη γέννα θα είναι εκεί να βλέπει πώς είναι να μεγαλώνει η αγάπη, πώς είναι να γεννιούνται κι αλλά αδέλφια που θα ζήσουν αγαπημένα τα επόμενα χρόνια. Αλλά κυρίως να βλέπει εσένα να φέρνεις στον κόσμο μια ζωή και να σε παρατηρεί να ωριμάζεις.

Ο χρόνος θα κυλίσει αμείλικτα και δε θα καταλάβεις πότε βρέθηκες με το ίδιο άτομο σε ένα παγκάκι να συζητάς για όλα εκείνα που ζήσατε. Αλλά τότε δε θα σας νοιάζει γιατί δημιουργήσατε τις καλύτερες αναμνήσεις με άτομα που αγαπήσατε και σας αγάπησαν, τα αδέρφια σας, την οικογένειά σας, τα στηρίγματά σας.

Γι’ αυτό ζήσε την κάθε στιγμή, βγες έξω, πάρε τα αδέλφια και τους γονείς σου και πήγαινε εκείνη τη βόλτα που ανέβαλες χθες, γιατί είχες πολλή δουλειά στο γραφείο. Κάνε πράγματα που είχες ξεχάσει ότι έκανες μαζί τους. Γέλια και πειράγματα, γίνε πάλι ανέμελο παιδί, πέταξε τα ρούχα τα σοβαρά, τρέχα μέχρι να λαχανιάσεις  όπως τότε που παίζατε στις γειτονιές. Φτιάξε κι άλλες αναμνήσεις γιατί τέτοιο δέσιμο δε θα ξαναβρείς, γιατί ό,τι φεύγει δεν έρχεται ξανά κι ό,τι έρχεται συνήθως δε μένει για πολύ.

Να εκτιμάς τα άτομα που σε μεγάλωσαν κι εκείνα που μεγάλωσαν μαζί σου. Είναι ο κύριος λόγος και το κύριο νόημα της ύπαρξής σου, αλλά επειδή καμία παρουσία δεν είναι δεδομένη στη ζωή μας και στη ζωή γενικότερα, ζήσε τους ανθρώπους σου τώρα για να μην έχεις τίποτα να μετανιώνεις όταν θα ‘ναι αργά.