Λατρεύουμε τους stand up comedians

Ένα μικρόφωνο, μια σκηνή και λίγο νερό. Αυτά είναι τα τρία πράγματα που χρειάζεται ένας stand up comedian προκειμένου να σε κάνει να λυθείς στα γέλια. Κι εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να τους λατρεύουμε γι’ αυτό.

Το stand up comedy μετράει ήδη σαράντα χρόνια, ενώ στην Ελλάδα, άργησε και λίγο να έρθει. Με πρωτοπόρους όπως τον Πανούση, τον Χατζηπαύλου, την Χατζηγεωργίου, το stand up comedy, έκανε ένδοξη είσοδο στις προτάσεις διασκέδασης κι απέκτησε γρήγορα καλή φήμη. Λίγα χρόνια μετά, έγινε ένα μικρό διάλειμμα και χρειάστηκε να επαναπροσδιοριστεί ο όρος του stand up, με αποτέλεσμα κωμικοί όπως ο Φισφής ή η Βρανά, να καταφέρουν να επαναφέρουν το συγκεκριμένο τρόπο διασκέδασης στο top πέντε των επιλογών.

Το να είσαι κωμικός στην Ελλάδα δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο, γι’ αυτό κι όσοι ασχολούνται με το αντικείμενο, έχουν μια δόση ιδιαιτερότητας και ξεχωρίζουν. Σε μια χώρα που το stand up comedy άργησε αρκετά να θεωρηθεί επάγγελμα, υπήρξαν κωμικοί που το κυνήγησαν όσο δεν πάει και προσπάθησαν να καταφέρουν το σχετικά ακατόρθωτο. Να μπορούν να ζουν απ’ αυτή τη δουλειά και να κάνουν και solo παραστάσεις. Γι’ αυτό κι είναι γαμάτοι και τους αγαπάμε για χίλιους-δυο λόγους.

Ακομπλεξάριστοι, με την ατάκα να βρίσκεται κυριολεκτικά στην άκρη του στόματός τους, αρπάζουν ένα μικρόφωνο μπροστά σε ένα μεγάλο κι απαιτητικό κοινό και καταφέρνουν να προκαλέσουν σε όλους γέλιο μέχρι δακρύων -ακόμα και σ’ αυτούς τους ανίδεους που είναι όλη την ώρα μπροστά από ένα κινητό και δεν προσέχουν.

Είναι αδύνατο να υπολογίσεις τις ώρες που έχουν περάσει μπροστά από έναν υπολογιστή ή ένα τετράδιο, προσπαθώντας να γράψουν μονολόγους ή λογοπαίγνια για την καινούργια τους παράσταση. Περνάνε άπειρες ώρες μπροστά από μια οθόνη, να βλέπουν και να ξαναβλέπουν τους αγαπημένους τους κωμικούς, να τους μελετάνε και να προσπαθούν να εμπνευσθούν, όχι να αντιγράψουν. Πρόβα στην πρόβα, ατάκα στην ατάκα, πόσες φορές έχουν κάνει το γύρο του σπιτιού τους προκειμένου να προβάρουν τα λόγια τους και πόσες φορές έχουν απογοητευτεί όταν κάτι που τους φαινόταν πολύ αστείο, εν τέλει δεν είναι.

Είναι άνθρωποι με ιδιαίτερη ευφυΐα, αφού το μυαλό τους δουλεύει με παραπάνω από χίλιες στροφές, το χιούμορ τους είναι το πιο δυνατό τους σημείο και μπορούν να βασιστούν ακόμα και στον τρόπο που γελάς –ειδικά αν θυμίζεις πνιγμό γουρουνιού– για να προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερο γέλιο.

Κι ειλικρινά, δεν είναι εύκολο να γίνεις stand up comedian, είναι ακόμα πιο δύσκολο κι απ’ το να πας διακοπές μόνος σου με ζευγάρι. Θέλει ταλέντο, θέλει χρόνια δουλειάς, θέλει ώρες να αφιερώσεις προκειμένου να γράψεις και πρέπει να το κυνηγήσεις αρκετά. Για τους περισσότερους είναι το τρίπτυχο «γράφεις-παίζεις-σβήνεις». Γι’ αυτό και κουβαλάνε πάνω τους έναν αέρα διαφορετικότητας.

Μεγάλο ατού τους φυσικά το χιούμορ τους, ομολογουμένως ερωτεύσιμο σε έναν άνθρωπο, πολύ περισσότερο όταν σ’ αυτό βασίζεται το επάγγελμά του. Δεν υπάρχει κάτι πιο αφροδισιακό απ’ το να σε κάνει ο άλλος να γελάς και κρυφά όλοι θα θέλαμε να μας ερωτευτεί ένας κωμικός -γιατί εμείς το έχουμε κάνει ήδη.

Δε γίνεται να αντισταθείς στη γοητεία τους  ή σ’ αυτή τη χαριτωμενιά που έχουν κάθε φορά που κάνουν βόλτες πάνω-κάτω τη σκηνή, αγχωμένοι αν θα αρέσουν τα αστεία τους στο κοινό. Ή αυτό το χαμόγελό τους όταν βλέπουν ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά.

Τους βλέπεις να αυτοσαρκάζονται, να μιλάνε για εμπειρίες τους, να κάνουν διάφορες εκφράσεις με το πρόσωπό τους, να σατιρίζουν τον κόσμο και να βρίσκουν την αστεία πλευρά ακόμα και σε γεγονότα που δε θα έπρεπε -δεν είναι και κάφροι τα παιδιά. Και το κάνουν με τόση μεγάλη επιδεξιότητα, που καταλήγεις να τους χαζεύεις με το στόμα ανοιχτό. Μέσα σε μια παράσταση μπορούν να σε κάνουν να δακρύσεις απ’ τα γέλια, αλλά κι από συγκίνηση και να σε κάνουν να σκεφτείς πράγματα που πριν δε σου περνούσαν καν απ’ το μυαλό.

Με λίγα λόγια, όλοι μας χρειαζόμαστε έναν κωμικό στη ζωή μας. Γιατί έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με θετική διάθεση. Και θέλω να ελπίζω ότι παρ’ όλο που έχουν βασιστεί στο χιούμορ τους για το επάγγελμά τους, είναι έτσι και στη ζωή τους και τις σχέσεις τους. Πως όλο αυτό δεν είναι απλώς ένας ρόλος και δεν ισχύει η μελαγχολία των κωμικών, όχι σε τόσο έντονο βαθμό τουλάχιστον.

Γιατί μέσα σε μια ερωτική σχέση το χιούμορ είναι απ’ τα μεγαλύτερα προνόμια, αφού σε βοηθάει να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα με διαφορετικό τρόπο. Μπορεί ναι μεν να χρειάζεται κάποιες φορές να είσαι σοβαρός, αλλά εκεί που το πράγμα παρασοβαρεύει, ξέρουν να πετάξουν μια μαλακία και να σε κάνουν να τα ξεχάσεις όλα.

Είναι εκείνοι που όταν περνάς μια σκατά μέρα, θα σε κάνουν να χαμογελάσεις όταν δεν το έχεις σκεφτεί καν, θα σε γεμίσουν ζωή κι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα περάσετε καλά μαζί. Θα σου μεταδώσουν τη θετική τους ενέργεια και θα σου δείξουν μια άλλη οπτική, όχι απαραίτητα πιο ανάλαφρη, αλλά σίγουρα πιο αισιόδοξη.

Είναι σαν να βρίσκονται σ’ ένα δικό τους κόσμο, πιο όμορφο απ’ τον δικό μας και να σε παρασύρουν και σένα μέσα. Γιατί κρυφά όλοι μας θέλουμε έναν άνθρωπο που να μας κάνει να γελάμε. Είναι γοητευτικοί, ελκυστικοί, έξυπνοι, ετοιμόλογοι και διασκεδαστικοί. Αυτά μας αρκούν για να τους αγαπάμε.