Όχι άλλο διαδικτυακό φλερτ!

Είναι πλέον γεγονός πως οι άνθρωποι δε φλερτάρουν. Έχει χαθεί η προσωπική επαφή, ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα. Ο τρόπος που φλερτάρουν σήμερα άντρες και γυναίκες είναι συχνά μέσω του διαδικτύου. Αποτελεί τον πλέον ασφαλή τρόπο για να πλησιάσεις κάποιον, να μιλήσεις χωρίς το φόβο της απόρριψης και να είσαι παράλληλα σίγουρος για τον εαυτό σου.

Έχουμε χάσει το νόημα του φλερτ, έχουμε ξεχάσει την ανθρώπινη επικοινωνία κι επαφή κι εστιάσαμε σε λανθασμένους τρόπους προσέγγισης. Ίσως φταίει ο σημερινός τρόπος ζωής, η τεχνολογία που έχει εισβάλλει τόσο πολύ στις ζωές μας, η ανασφάλεια κι ο φόβος της χυλόπιτας. Το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον έχει χαθεί όλη αυτή η μαγεία του φλερτ σε ένα παρακμιακό μπαράκι, σε μια παραλία κατά το σούρουπο, σε μια καφετέρια τρώγοντας κρέπα. Δεν έρχεται πια κάποιος πλάι σου να σε κεράσει ένα ποτό, δε θα σου στείλει σφηνάκια, δε θα σε κοιτάει όλο το βράδυ με νόημα.

Παλαιότερα, πριν ανακαλύψουμε το facebook και το instagram, οι άνθρωποι έβγαιναν, διασκέδαζαν και ξενυχτούσαν. Περίμεναν να έρθει η Παρασκευή και το Σάββατο για να ξεχυθούν στα μπαράκια του κέντρου, να χορέψουν, να γνωρίσουν άλλους ανθρώπους, να μιλήσουν και να συναναστραφούν με άτομα που τους ελκύουν. Γνώριζαν κάποιον απ’ την απέναντι μεριά του μπαρ, ή κάποιον μέσω κοινής παρέας. Έτσι ξεκινούσε το φλερτ. Χαζοβλέμματα, πειράγματα, τυχαία δήθεν αγγίγματα, χορός μέχρι το πρωί. Ίσως να κατέληγαν σε κάποιο παγκάκι μπροστά από τη θάλασσα να μιλάνε περί ανέμων κι υδάτων. Ίσως να επέστρεφαν μαζί στο δρόμο του γυρισμού και να αντάλλαζαν αριθμούς για τον πρωινό Κυριακάτικο καφέ.

Είναι τελείως διαφορετική η ανθρώπινη επικοινωνία, η σωματική επαφή, η συζήτηση κοιτώντας το συνομιλητή σου στα μάτια. Να παρατηρείς τις κινήσεις του, το χαμόγελό του, την αμηχανία του, τη στάση του σώματός του. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε και να βάλουμε στην ίδια ζυγαριά όλο αυτό το πακέτο με το φλερτ μπροστά από έναν άψυχο υπολογιστή. Δε βλέπεις, δε νιώθεις, απλώς πληκτρολογείς. Μαθαίνεις τον άλλο, τι του αρέσει, τι μισεί, πού δουλεύει, μέσα από μια οθόνη. Δε μαθαίνεις όμως με τι χαμογελάει, με τι θυμώνει, πώς δυσανασχετεί και πώς σε κοιτάζει όταν τον ελκύεις.

Δεν μπορεί να συγκριθεί το διαδικτυακό φλερτ με την άμεση επαφή. Ωστόσο, οι άνθρωποι όλο και περισσότερο αποφεύγουν να φλερτάρουν έξω, άμεσα, από κοντά. Προτιμούν την ασφαλή οδό και τελικά επιλέγουν  να προσεγγίσουν τον άνθρωπο που τους αρέσει μέσω chatting. Επαναπαύονται εν τέλει, γνωρίζουν έναν άνθρωπο που τους αρέσει κι αντί να του πιάσουν κουβέντα και να ζητήσουν τον αριθμό του, ψάχνουν να τον βρουν στο facebook για να «γίνουν φίλοι». Αρκούνται σ’ αυτήν την επαφή, την άψυχη και τυπική.

Λόγω φόβου απόρριψης, χλευασμού κι ανασφάλειας, ξεχάσαμε τον πατροπαράδοτο τρόπο φλερτ, αρκεστήκαμε στα λίγα και χάσαμε τα πολλά. Μα κυρίως χάσαμε τη μαγεία και τον ενθουσιασμό του να φλερτάρεις από κοντά, να σου χαμογελάει και να κοντεύει η καρδιά σου να σπάσει.

Όσο δύσκολο κι αν είναι πλέον, όσο κι αν έχουμε ξεχάσει το φλερτ στα μπαρ, στις καφετέριες, στις θάλασσες, στα καράβια ακόμα και στο δρόμο, θα πρέπει όλοι να κάνουμε μια προσπάθεια να επαναφέρουμε το φλερτ που κάποτε μας έκανε να πετάμε στα σύννεφα. Θα πρέπει να εξοπλιστούμε με θάρρος κι αυτοπεποίθηση και να ξεχάσουμε τις όποιες ανασφάλειες και τους όποιους φόβους. Να αφήσουμε λίγο στην άκρη το διαδικτυακό φλερτ, να βγούμε να διασκεδάσουμε, να γνωρίσουμε κόσμο, να φάμε τα μούτρα μας, την απόρριψή μας, να ενθουσιαστούμε, να ερωτευτούμε, να τρελαθούμε κι όπου μας βγάλει.