Οι vintage lovers δεν είναι παλιομοδίτες

Δε στα είπαν καλά. Ο vintage lover δεν είναι παλιομοδίτης· είναι λάτρης του παρελθόντος, χωρίς απαραίτητα να μένει προσκολλημένος σ’ αυτό. Συγχώρα με που σε παίρνω με το καλησπέρα σας απ’ τα μούτρα, αλλά ακούγονται πολλά κι αναληθή τελευταία.

Αρχικά, με τον όρο “vintage” εννοούμε οτιδήποτε μας ταξιδεύει νοερά σε μια προγενέστερη εποχή. Ένα παλτό 70’s, μια ρομαντική κομεντί του ’50, η μελωδική φωνή του Frank Sinatra, ακόμα και μια βόλτα στην Πλάκα είναι vintage. Σε μια εποχή που η τεχνολογία εξελίσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κάποιοι επιλέγουν να θαυμάζουν μνήμες του παρελθόντος.

Η λατρεία του vintage δε συνεπάγεται αυτομάτως μίσος για καθετί καινούργιο. Δε ζω, βρε παιδάκι μου, σε σπηλιά ούτε ανάβω κάθε βράδυ τη λάμπα  πετρελαίου. Και το κινητάκι μου έχω, και selfies πολλές βγάζω, και στα μπαράκια θα πάω με τους κολλητούς μου να τα πιω. Ο ρομαντισμός που αισθάνομαι κάθε φορά που διαβάζω κλασική λογοτεχνία σταματάει μέχρι εκεί. Δε θα το παίξω Ιουλιέτα ξεροσταλιάζοντας στο παραθύρι μέχρι να το πάρει ο Ρωμαίος απόφαση να έρθει. Είμαι ένα πλήρως συνειδητοποιημένο άτομο του 21ου αιώνα. Γνωρίζω ακριβώς πότε πρέπει να το παίξω technology addicted και πότε πρέπει να ανατρέξω στο vintage style.

Ούτε ψευτορομαντικοί είμαστε ούτε παλιομοδίτες. Είμαστε εκείνοι που προσπαθούν να ενώσουν το παρόν με το παρελθόν· να συνδυάσουν τη νέα με την παλαιά εποχή. Είμαστε εκείνοι που θα αγοράσουν ipad προκειμένου να κατεβάσουν το Έγκλημα και Τιμωρία. Αυτοί που θα βγάλουν απ’ την τσέπη το κινητό για να τραβήξουν φωτογραφία το παλαιό ξύλινο παγκάκι της πλατείας. Αυτές που θα αγοράσουν φόρεμα τύπου Μέριλιν, πληρώνοντας με την πιστωτική τους κάρτα. Vintage lover είμαι κι εγώ, που γράφω αυτές τις γραμμές στο laptop μου. Θέλω, επομένως, να το σκεφτείς διπλά πριν πας ξανά να μας κακοχαρακτηρίσεις.

Αν θες να ξέρεις πολύ το διασκεδάζω όταν ψάχνω διευθύνσεις vintage μαγαζιών στο διαδίκτυο. Όση ώρα εσύ συγκρίνεις τιμές, ελπίζοντας να βρεις σε ευκαιρία το νέο μοντέλο κινητού που μόλις κατέφθασε στη χώρα μας, εγώ παίρνω σβάρνα τα παλαιοπωλεία της Ερμού, ψάχνοντας για συλλεκτικούς δίσκους. Και μόλις βρω αυτό που θα μου χτυπήσει στο μάτι, τσουπ, θα βγάλω και τη φωτογραφία μου παρέα με το νέο  μου απόκτημα. Τι νόμιζες; Και δώσε τα likes -μη με κοιτάς με σηκωμένο το φρύδι, ξέρω κι απ’ αυτά, αν θες να μάθεις). Είμαστε πολλοί, βλέπεις. Αλήθεια, εσύ πώς τα πήγες με την αναζήτησή σου;

Όσοι αγαπούν το vintage δε ζουν σε άλλη εποχή, ούτε βρίσκονται εκτός πραγματικότητας, αν κι ίσως κάποτε να το επιθυμούν. Απλώς δε βυθίζουν στη λήθη ό,τι αξίζει το ενδιαφέρον τους μόνο και μόνο γιατί δεν είναι πλέον «στη μόδα».  Και κάτι τελευταίο, την επόμενη φορά που θα με δεις να συγκινούμαι στη θέα του Παρθενώνα, μην απορήσεις αν με πετύχεις μετά σκυμμένη στο κινητό να προσπαθώ να κάνω high score, περιμένοντας στις αποβάθρες του μετρό.