Η δημιουργικότητα γοητεύει

Από κτίσεως κόσμου η λέξη της δημιουργίας σημαίνει κάτι βαρυσήμαντο κι ουσιαστικά αναφέρεται στην ενέργεια και το αποτέλεσμα του ρήματος «δημιουργώ». Η δημιουργικότητα κατ’ επέκταση είναι η αφηρημένη έννοια που αναφέρεται στο φαινόμενο αυτό κατά το οποίο πλάθουμε κάτι καινούριο. Πιο συγκεκριμένα το γεγονός πως ξεκινάμε κάτι απ’ την αρχή, απ’ το σημείο μηδέν.

Συχνά συγχέουμε τη δημιουργικότητα με την καλλιτεχνική φύση και συνήθως καλά κάνουμε. Ένας ζωγράφος παίρνει έναν λευκό καμβά και φτιάχνει πρόσωπα, τοπία, αντικείμενα, απ’ το πουθενά, απλώς ανακατεύοντας διάφορα χρώματα. Ένας μουσικός παίρνει μια λευκή σελίδα και δημιουργεί μουσική, απλώς βάζοντας τις νότες σε μία διαφορετική πρωτότυπη σειρά. Ένας τραγουδιστής ή ένας ηθοποιός είναι μεν καλλιτέχνες, αλλά δε συμμετέχουν πάντα ενεργά στη διαδικασία δημιουργίας ενός έργου. Εκεί είναι η διαφορά. Οι δεύτεροι παίρνουν το δημιούργημα κάποιου άλλου και το παρουσιάζουν. Αυτός ο άλλος συνήθως δε φαίνεται στον κόσμο, είναι κρυμμένος πίσω απ’ τις σελίδες και τα αρχίζει όλα απ’ το τίποτα.

Όσο να ‘ναι αυτό από μόνο του είναι αρκετά ελκυστικό. Να γνωρίζεις έναν άνθρωπο και να ξέρεις πως εκείνος δημιουργεί κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, απ’ το μηδέν και το φτάνει σε ένα αξιόλογο σημείο.  Πολλές φορές ένας δημιουργικός άνθρωπος μπορεί να μας κάνει ένα restart, να δούμε τα πράγματα διαφορετικά, συνήθως πιο όμορφα, πιο ελπιδοφόρα. Να ξεκινήσουμε μαζί, δηλαδή, απ’ το μηδέν μια κοινή ζωή και να φτάσουμε σε κάτι σπουδαίο. Όπως ένας συγγραφέας αφήνει τις σκέψεις του ελεύθερες να γεμίσουν κενά κεφάλαια, έτσι μπορεί κι εκείνος να γεμίσει με μοναδικές στιγμές και τη δική μας ζωή.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι παθιασμένοι με ό,τι κι αν καταπιαστούν και προσπαθούν πάντα να πετυχαίνουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Βάζουν όλο τους το είναι σε ό,τι καταπιάνονται. Βάζουν σε τάξη το χάος που επικρατεί στο μυαλό τους και γεννάνε κάτι όμορφο μέσα απ’ αυτό. Μπορούν μέσα απ’ τα έργα τους να εκφράσουν τα αισθήματά τους, την αγάπη τους, την οργή τους, τη θλίψη τους. Από αυτούς δεν μπορείς να έχεις παράπονα πως δε σου δείχνουν πώς νιώθουν, γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να κρυφτούν. Θέλουν-δε θέλουν, τα συναισθήματά τους θα φανούν μέσα απ’ τα έργα τους.

Κι έρχεται εκείνη η μαγική στιγμή  που κάποιος σου παρουσιάζει το αποτέλεσμα των κόπων του. Πρόσεχε γιατί για λίγο, εκείνη τη στιγμή, βλέπεις ένα κομμάτι της ψυχής του και πρέπει να το χειριστείς λεπτά. Τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να κοιτάξεις τον άνθρωπο αυτό με θαυμασμό. Ένα αίσθημα πληρότητας,  σαν να έριξες μια κλεφτή ματιά σε ένα δωμάτιο που σου κρατούσαν την πόρτα κλειστή. Ικανοποίηση και καμάρι είναι μόνο λίγα από αυτά που μπορεί να σου εμπνεύσει και κάπως έτσι καταλήγεις να ερωτεύεσαι.

Για να φτάσει ένας άνθρωπος να σου ανοίξει με τέτοιο τρόπο τον κόσμο του ουσιαστικά δείχνει πως σημαίνεις κάτι για εκείνον. Ίσως να μην μπορεί να το εκφράσει ακόμη με λέξεις, αλλά σίγουρα σε εμπιστεύεται και ξεγυμνώνεται πνευματικά μπροστά σου. Πώς μπορείς να μην καψουρευτείς έναν τέτοιο τύπο; Άσε που υποσυνείδητα πίσω απ’ τις λέξεις και τις εικόνες που σου παρουσιάζει ψάχνεις να βρεις το κομμάτι εκείνο του εαυτού σου, την έμπνευσή του, τη λεπτή αυτή γραμμή που σε έκανε να τον αγαπήσεις.

Άλλωστε κι οι σχέσεις αποτελούν έργα δημιουργίας. Ξεκινάς με έναν άνθρωπο απ’ το μηδέν, βάζετε κι οι δύο όλα όσα διαθέτετε, τα καλά και τα άσχημα, και προσπαθείτε να χτίσετε κάτι καινούριο, κάτι μοναδικό. Εν τέλει, οι ερωτευμένοι είναι κι οι πιο δημιουργικοί, πιο έτοιμοι να εκτεθούν και πιο δυνατοί, γιατί έχουν κάποιον να τους στηρίξει στη διαδρομή που θέλουν να διασχίσουν.