Αν κρατάει απόσταση, κρατάμε κι εμείς

Απόσταση, ουσιαστικό αλλά γένους θηλυκού. Η τρίτη, που πολλές φορές μπαίνει ανάμεσα στη σχέση μας, είτε υπάρχει είτε δεν έχει καν δημιουργηθεί. Τι εννοώ; Όταν κάποιος κρατάει απόσταση από σένα, από μένα, από εμάς, μας δείχνει αυτόματα πως για χ-ψ λόγους, δε θέλει. Αυτό συμβαίνει σε ερωτικές σχέσεις, φιλικές, κοινωνικές αλλά και οικογενειακές. Ας εστιάσουμε όμως στις ερωτικές.

Αυτή η απόσταση, ενώ θα έπρεπε να μας σταματάει μ’ ένα τεράστιο ΣΤΟΠ μας κάνει να συνεχίζουμε ακάθεκτοι, λες και είμαστε σε δρόμο προτεραιότητας. Μέχρι που πριν καν φθάσουμε στο τέλος του δρόμου, σίγουρα θα υπάρξει ατύχημα. Δεν μπορούμε ν’ αρέσουμε σε όλους, ούτε εμείς ούτε και τα ελαττώματά μας. Που στη συγκεκριμένη περίπτωση σ’ αυτούς τους τύπους δεν αρέσουν ούτε τα προτερήματά μας. Καμιά φορά, αυτή η προληπτική στάση της απόστασης, συνήθως μας βγάζει σε καλό.

Μια στάση σαν κι αυτή θα έπρεπε να μας βρίσκει αντιμέτωπους. Δηλαδή τον έναν απέναντι απ’ τον άλλον. Κρατάει απόσταση; Κρατάμε κι εμείς. Εμείς για τους δικούς μας λόγους, που αν ρωτήσει το γιατί, θα πάρει την απάντηση. Αν όμως, τον ρωτήσεις εσύ γιατί, δε θα πάρεις ειλικρινή απάντηση. Τουλάχιστον όχι πάντα.

Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να είναι δίπλα σου επειδή θέλεις εσύ, αλλά ούτε κι επειδή τον χρειάζεσαι. Για να είναι απέναντί μας, σημαίνει ότι δε βρίσκει τρόπο να πλησιάσει. Κι όχι επειδή τον εμποδίζουν τα αυτοκίνητα, αλλά επειδή δεν μπορεί. Όταν έχεις θέληση, κι αυτοκίνητο να έρχεται θα βρεις τον τρόπο να τρέξεις και να φθάσεις στην άλλη πλευρά του δρόμου. Αρκεί να το θέλεις.

Όλοι παίρνουμε τα μηνύματά μας, απλώς καμιά φορά δε θέλουμε να τα δούμε καθαρά. Αν βλέπεις πως δε σου στέλνει και παρόλα αυτά εσύ στέλνεις, δεν παίρνεις αυτόματα και την απάντησή σου;

Πες το γράψιμο, πες ότι ξενέρωσε, βαρέθηκε, όλα κρύβονται πίσω από μία λέξη, είναι εκείνη που κρατά και λέγεται απόσταση. Πάρ’ το για καλό, μας προφυλάσσει. Στην αρχή βέβαια, μας πληγώνει. Αυτή η αδιαφορία, που ενώ στέλνεις και στέλνεις, σε στέλνει κι εσένα μαζί. Εκείνη η βαρεμάρα που απαντάει στα μηνύματα μ’ ένα «οκ». Κι εκείνη η ερώτηση που τον ρωτάς «Τι κάνεις;» δείχνοντας ενδιαφέρον κι η απάντησή του είναι «Καλά.» δείχνοντας την αδιαφορία του. Πού πήγε το «Καλά είμαι, εσύ»; Χάθηκε, έφυγε.

Στο πιο απλό, καθημερινό παράδειγμα, παίρνεις αυτόματα και τη λύση. Εκείνη που παιδεύει μέρες το μυαλό σου, αλλά εσύ δε θες να δεις. Δες το, τώρα που μπορείς, τώρα που είναι νωρίς.

Αν κρατά απόσταση, κράτα κι εσύ. Απομακρύνσου κι εσύ, όχι επειδή το έκανε εκείνος πρώτος, αλλά γιατί όταν κάποιος κρατάει απόσταση δε θέλει να πλησιάσει. Μην είσαι μόνο στο περίμενε, να φεύγεις αν είναι ανάγκη. Σε εκείνους που αυτήν την τάχα μου απόσταση την κάνουν κοντά. Ακόμη κι ας βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, κι όμως βρίσκονται πιο δίπλα σου από ποτέ.

Φόβοι, ερωτικές απογοητεύσεις ή ακόμη και φιλικές ήταν η αφορμή ν’ αμυνθεί. Όμως σ’ έναν πόλεμο αμύνονται και οι δύο. Έχεις δει εσύ κάποιον να αμύνεται κι ο άλλος να κάθεται με σταυρωμένα χέρια; Κανένας.

Δειλία είναι αυτό που τους κάνει ν’ απομακρύνονται και σαν άμυνα βγάζουν το μέτρο. Ο έρωτας δεν είναι για τους δειλούς, ή θα το ζήσεις ή απλώς μείνε εκτός παιχνιδιού.