Το όνομά σου Αναστασία

Καλοκαίρι. Αύγουστος κι έχω ξεμείνει στην Αθήνα. Γαμώ την πουτάνα την τύχη μου. Όλοι πλατσουρίζουν τα κορμιά τους στις παραλίες κι εγώ ο άτυχος έμεινα ξοπίσω να φυλάω τα μπόσικα. Τώρα κατά πόσον ήμουν άτυχος που βρήκα δουλειά μετά από δύο χρόνια ανεργίας, ακούγεται αλληγορικό, αλλά πώς να το κάνουμε. Αύγουστος κι Αθήνα, είναι σαν να λέμε τυρί με ψάρι. Πάει; Δεν πάει.  Κι άσε τα ρεπορτάζ να σου λένε πόσο όμορφη κι ήσυχη είναι η πόλη αυτή την εποχή. Παρηγοριά στον άρρωστο.

Τι σκατά να κάνω, λοιπόν. «Μονάχος στην πόλη βαθιά νυχτωμένος σκοπός κι ελπίδα καμιά». Βράδιασε και κάηκα όλη μέρα στο Candy Crash. Τα μάτια μου κάνουν φρουτάκια. Πάω για ντους. Αχ, τι καλά ανανεώθηκα. Κατευθύνομαι προς τον καναπέ μου. Ήρθε η ώρα για το ζάπινγκ της απελπισίας. Αμπεμπαμπλόμ. Μέγκα. Έχει Αναστασία σε επανάληψη. Α βρε, τι θυμήθηκα τώρα! Αναστασία. Για μας τους παλαιότερους Αναστασία σημαίνει εφηβικές αναμνήσεις και νομίζω ότι ήταν κι απ’ τα πρώτα βυζιά που είδαμε στην τηλεόραση. Θα το δω.

Ω ρε μάγκα, τι έγινε εδώ πέρα. Της παρτόλας. Η Αναστασία αχόρταγη να ‘ούμ’, βόλεψε τον γιόκα και τώρα λιμπίστηκε και τα λεφτά του μπαμπά. Ωχ κι αυτοί δεν το ξέρουν. Ω γαμώ το κέρατό μου, θα γίνει τρίτος παγκόσμιος. Α ο γέροντας το έμαθε. Πο, τι δράμα να μάθεις ότι πηδάς την γκόμενα του γιου σου. Γαμησέ με. Για κάτσε να δούμε τι θα γίνει. Οπ. Τέλος επεισοδίου; Τέλος επεισοδίου; Μας κάνετε πλάκα; Θέλετε να πέσουμε στα ναρκωτικά; Κι εγώ τώρα τι θα κάνω. Να δω τηλεμάρκετινγκ με το μουστακαλή που πουλάει φίλτρα νερού; Θα φαρμακωθώ.

Ρε τι πάθαμε. Ένα ενδιαφέρον βρήκαμε μες στο κατακαλόκαιρο και σ’ αυτό πρέπει να περιμένουμε την επαύριον. Ουφ, μια αιωνιότητα. Σκέφτομαι. Τι να έγινε, άραγε. Δεν το θυμάμαι κιόλας το γαμημένο, έχουν περάσει 25 χρόνια. Κι εκεί που το επεξεργαζόμουν, μου ήρθε η έμπνευση να συνεχίσω εγώ το σενάριο. Μήπως θέλετε να σας αποκαλύψω τις σκέψεις μου; Ε, μα φυσικά. Τέσσερα σεναριάκια θα σας πω στο μπαμ.

Σενάριο Ούνο. Ο γέροντας αδιαφορεί για τα γεγονότα και συνεχίζει να πηδάει την απαυτούλα παράλληλα με τον υιό. Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος, καλέ μου. Ο παππούς δεν το πιστεύει ότι του έκατσε τέτοιο τζακ ποτ γκαντεμιάς και θέλει να συνεχίσει τα ακροβατικά μέχρι να ξομείνουν από βιάγκρα τα μισά φαρμακεία των Βαλκανίων. Σου λέει, μια ζωή την έχουμε παλουκάρια. Το παιδί μου παιδί μου, αλλά και να χάσω τέτοιον κώλο με το ένα πόδι στην κάσα, αυτό παραπάει. Πού θα βρω δεύτερη ευκαιρία. Άλλωστε, μεταξύ μας, το αγόρι μου έξυπνο είναι, στον μπαμπά του έμοιασε. Θα πηδήξει κι αυτός, θα βαρεθεί, θα καταλάβει αργά ή γρήγορα με τι μπουμπούκι έχει μπλέξει και θα αποχωρήσει πάραυτα. Ας μείνω, λοιπόν, λίγο ακόμα να ρίξω μερικές τροχιοδεικτικές βολές, μη μου μείνει κι απωθημένο.

Σενάριο Ντούε. Δε σε ξέρω-δε με ξέρεις, υποφέρω κι υποφέρεις. Ο γέροντας αποσύρεται διακριτικά απ’ το τρίο κι αφήνει τόπο στα νιάτα. Ο γιος τελικά δε στροφάρει και συνεχίζει απτόητος να σέρνεται απ’ το καράβι. Η καρακαηδόνα συμβιβάζεται με την κατάσταση κι αποφασίσει να σοβαρευτεί και να μονογαμιέται. Κι έφτασε η ώρα η δύσκολη. Ο γιόκας σαν καλό παιδί θέλει να γνωρίσει το κορίτσι στον μπαμπά. Ναι, αμέ, λέει ο ντάντυς και της ετοιμάζει πάρτι έκπληξη στο σπίτι. Έρχεται αυτή με τιμή και δόξα και τσουπ κουτουλάει επάνω στον γέρικο σκόπελο. Ωιμέ. Θέλει να την καταπιούν τα σιφώνια. Ο γέρος μισογελάει σαρδόνια, αυτή αποφεύγει το eye contact, αλλά απτόητος συνεχίζει να της μιλάει στοργικά, διεκδικώντας Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου. Ο γιος, μπετόβλακς, δεν κόβει ούτε με βαλέ. Χαζοχαίρεται που ο μπαμπάς χάρηκε με την επιλογή. Το πάρτι συνεχίζεται, μέχρι τη στιγμή που ο παππούς με τη λεγάμενη συναντιούνται στην κουζίνα. Μια ματιά του μόνο φτάνει αεροπλάνο να την κάνει. Ε, κι αυτή πριν να γίνει ολοκληρωτικά ξεφτίλα, παίρνει την πρώτη πτήση για Τιμπουκτού. Ο μικρός, τι να κάνουμε, θα πονέσει, αλλά μέχρι να παντρευτεί θα γιάνει.

Σενάριον Τρε. Ο γέρος τα ξερνάει όλα, άλλωστε σου λέει εγώ τι φταίω, αυτή ήθελε να πηδήξει τη μισή υφήλιο. Δεν μπορεί ο άρχοντας να ζήσει με αυτό το μυστικό. Έχει αδυναμία στον μονάκριβο και θεωρεί ότι η σχέση πατέρα και γιου πρέπει να διέπεται από ειλικρίνεια. Ναι, κύριε πρόεδρε, επηδήξαμεν. Επηδήξαμεν, αλλά δεν εγνωρίζαμεν. Καταδικάστε μας, όμως παρακαλούμε αναγνωρίστε μας το ελαφρυντικόν του πρότερου έντιμου βίου, καθώς κι ότι η ενάγουσα είχε άπαιχτο κώλο. Εκεί φυσικά ο γιος παθαίνει ένα κοκομπλόκο. Μαλάκα γέρο, δε φτάνει που μου ‘φαγες τη ζωή να μπω στο κωλοπανεπιστήμιο, μας πηδάς και τις γκόμενες τώρα. Γαμώ τα λεφτά σου. Θα μπαρκάρω σε γκαζάδικο για Ουρουγουάη. Why μου το ‘κανες αυτό, ρε φάδερ. Να ρε έτσι χαλάνε να ‘ούμ’ οι οικογένειες.

Σενάριο Κουάτρο. Στριμώχνουμε την Αναστασία να ξηγηθούμε αλμυρό φιστίκι. Ο παππούς έχει φράγκα κι έχει μυριστεί ότι μάλλον το κορίτσι δεν του κάθεται για τα στιβαρά του μπράτσα, ούτε για την αρκουδότριχα που του ‘χει κολλήσει στην πλάτη σαν χαλάκι του μπάνιου. Την τσιμπάει, λοιπόν, σε μια γωνίτσα και της δίνει παρασύνθημα. Λοιπόν, Αναστάζια, άκου, μανάρι μου, τσίμπα αυτήν την επιταγούλα κι άμε στο καλό. Ωραία τα περάσαμε, ωραία μάτια είχες, όμως όσα μας έλεγες ήτανε όλα τρίχες. Για να μην τα ξεράσω λοιπόν στο γιόκα μου που ‘χει και βαρύ χέρι, πάρε εδώ το κατιτίς σου να πιεις μια Dom Perion με τις φιλενάδες σου. Και τα ρέστα παγωτά.

Αυτές που λέτε ήταν οι επιλογές. Δεν ξέρω να σας πω τι πραγματικά έγινε, λίγη σημασία έχει. Σημασία έχει πώς θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί μια τοιαύτη κατάστασις σε πραγματικό χρόνο, γιατί μη νομίζετε στη ζωή τελικά όλα μπορούν να συμβούν. Πάρτε, λοιπόν, ιδέες κι εις το επανιδείν.

Υ.Γ Κάπου διάβασα ότι τελικά ο γιος την έπιασε να κανελώνει το ρυζόγαλο με τον φάδερ μέσα σε αμάξι. Αυτή τον πήρε γραμμή, αλλά συνέχισε απτόητη. Μαλάκα Λαμπρίδη, να ρε περίπτωση πιασάρικη που θα κάνει νούμερα. Πόσο αθώος είσαι. Έτσι τελικά, που λέτε. Ρε την Αναστάζια. Αναστέναξαν τα αμορτισέρ. Κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς. Τι να πεις.