Οι φίλοι ξέρουν τα πάντα για τα ερωτικά μας

«Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται» υποστηρίζει πολύ σωστά η γνωστή λαϊκή ρήση. Κι ερχόμαστε σήμερα να συμπληρώσουμε ότι με τους φίλους μας δε μοιραζόμαστε μόνο τις δύσκολες στιγμές μας, αλλά και τις χαρές μας. Γιατί, σε ποιον θα απευθυνθείς όταν φανεί καινούργιος ερωτικός στόχος στον ορίζοντα; Ποιον θα συμβουλευτείς για τις  κινήσεις ματ που πρέπει να εκτελέσεις και ποιος άλλος θα καθίσει να σ’ ακούει με τις ώρες να του αναλύεις για εκατοστή όγδοη φορά, πώς ένιωσες κατά την πρώτη σας ερωτική συνεύρεση;

Στη δημοσκόπηση της εβδομάδας που μας πέρασε σας ζητήθηκε να διαλέξετε ανάμεσα σε τέσσερις επιλογές, πόσα επιλέγετε να μοιραστείτε με τους φίλους σας σχετικά με τις ερωτικές σας υποθέσεις.

Την πρώτη θέση κατέκτησαν πανηγυρικά, με ποσοστό 40,99%, όσοι ψήφισαν ότι μοιράζονται τα πάντα και με κάθε λεπτομέρεια, αποδεικνύοντας με συγκινητικό τρόπο ότι η φιλία είχε, έχει και θα έχει εξέχουσα θέση στη ζωή μας. Είναι η στιγμή που δικαιώνονται όλες εκείνες οι ατέλειωτες ώρες συνδιαλέξεων στο τηλέφωνο, όλοι εκείνοι οι καφέδες που ξεκινούσαν με την προοπτική της μίας ώρας και κατέληγαν να διαρκούν ολόκληρο το απόγευμα, όλες αυτές οι απρογραμμάτιστες συναντήσεις που συγκαλέσαμε εκτάκτως, στέλνοντας το τελεσίγραφο: «Σε μία ώρα στο γνωστό σημείο. Έχουν συμβεί πολλά». Εξάλλου όταν μοιραζόμαστε κάτι, αυτομάτως το βάρος του μειώνεται στο μισό ή αντίστροφα η χαρά του διπλασιάζεται.

Στη δεύτερη θέση, με ποσοστό 38,42%, έρχονται για να μείνουν όσοι επιλέγουν να αναφέρουν στους φίλους τους εκείνα που οι ίδιοι θεωρούν σημαντικά. Δε θα μας ζαλίσουν με περιττές λεπτομέρειες, μια γενικά ξεκάθαρη εικόνα πάντως θα την έχουμε. Δεν είναι οι τύποι που θα μπουν στη διαδικασία να μας περιγράψουν με σχολαστικότητα τα πάντα, στο τέλος όμως θα ζητήσουν τη γνώμη μας. Κι η απάντηση πρέπει να είναι όπως ακριβώς η περιγραφή τους: εστιασμένη στα σημαντικά σημεία.

Στην τρίτη θέση των αποτελεσμάτων, με ποσοστό 10,65%, συναντάμε τους οπαδούς του αρχαίου ρητού «τα εν οίκω μη εν δήμω». Πρόκειται για εκείνους που αισθάνονται άβολα κάθε φορά που καταλαβαίνουν ότι κάποιος προσπαθεί να εισχωρήσει στις προσωπικές τους υποθέσεις, όσο φίλος τους κι αν είναι. Και καταλήγουμε να τρώμε την περισσότερη ώρα εφευρίσκοντας τρόπους ψαρέματος έστω και μιας κουβέντας τους, παρά μαθαίνοντας τι στην ευχή συνέβη. Ας μη βιαστούμε, όμως, να τους κακοχαρακτηρίσουμε διότι υπεύθυνη αυτής της συμπεριφοράς είναι η συστολή κι όχι η έλλειψη εμπιστοσύνης.

Στην τελευταία θέση βρίσκουμε τους «πονηρούς» (με την καλή έννοια πάντα) της παρέας, οι οποίοι συμπλήρωσαν ποσοστό 9,94% και χαρακτηρίζονται από επιλεκτική περιγραφή των γεγονότων, αποκρύπτοντας, όπου μπορούν, τα σημεία που πιστεύουν ότι τους εκθέτουν. Κάποιες φορές συγχέονται με τα στρείδια της τρίτης θέσης, παρ’ όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με την προηγούμενη κατηγορία καθώς σ’ αυτήν την περίπτωση η ανασφάλεια κι όχι η συστολή είναι καθοδηγήτριά τους.

Σε οποιαδήποτε, επομένως, κατηγορία κι αν ανήκει ο καθένας από μας, ένα είναι σίγουρο: με τους φίλους μας θα μοιραστούμε οπωσδήποτε κάποια γεγονότα. Πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι ότι με τη βοήθεια αυτών των εξομολογήσεων δενόμαστε κάθε φορά μαζί τους ένα τσακ παραπάνω, καταλήγοντας μετά από χρόνια να τις ανασύρουμε απ’ τη μνήμη μας και να ξεκινάμε την ερώτηση: «Θυμάσαι τότε που… ;».

Οι φίλοι μας σε όλα φαίνονται, καλά κι άσχημα, με την ίδια κάθε φορά ένταση.