Η φιλία δεν έχει ηλικία

Ποιος είπε πως μια φιλία για να είναι αληθινή πρέπει να αρχίζει απ’ το σχολείο ή απ’ το φροντιστήριο; Ακόμη, ποιος είπε πως για να κρατήσει οι ηλικίες των ανθρώπων που την απαρτίζουν θα πρέπει να έχουν τα ίδια ψηφία; Δε βρίσκουν όλοι οι άνθρωποι αυτό που έχουν ανάγκη σε ταυτόσημα με την κοινωνία πρότυπα κι αυτό γιατί κανείς δε μοιάζει με κανέναν.

Θεωρούμε λανθασμένα πως αν κάπου κάποτε υπήρξε ένα συμφωνητικό φιλίας, τότε σίγουρα μία απ’ τις βασικές του προϋποθέσεις θα ήταν το όριο της ηλικίας. Εννοείται πως όχι! Όταν ταιριάζεις με έναν άνθρωπο ουδεμία σημασία έχει αν είναι μεγαλύτερος ή μικρότερός σου. Είναι σαν να μου λες πως έχεις κερδίσει τους αριθμούς του Τζόκερ και δε σε βολεύει η ημερομηνία παράδοσης των χρημάτων.

Μέσα από μια φιλία με διαφορά ηλικίας μπορείς πάντοτε να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Ας το δούμε πρακτικά, το βασικό συστατικό σε μια φιλική σχέση είναι η αίσθηση κατανόησης κι αυτή δεν αλλάζει ανάλογα με τους αριθμούς, ίσα-ίσα ένας μεγαλύτερος άνθρωπος σύμφωνα με όσα έχει ζήσει, σε καταλαβαίνει ακόμη πιο εύκολα κι οι συμβουλές του μοιάζουν πολύ πιο χρήσιμες κι εποικοδομητικές.

Αφού έχει καταφέρει κανείς να βρει την κατανόηση που αναζητά στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, ποσώς ενδιαφέρεται αν εκείνο του χαρίσει έναν απ’ τους παιδικούς μορφασμούς των υπολοίπων ή ένα νεύμα τρυφερότητας που μπορεί να ανήκει σε κάποια άλλη δεκαετία απ’ τη δική του.

Ξέρεις, ένα επίσης βασικό χαρακτηριστικό σε μια φιλία είναι ο θαυμασμός. Εκείνο το συναίσθημα που σε μαγεύει και σε κάνει να θες να έρθεις όλο και πιο κοντά με έναν άνθρωπο, γιατί στα μάτια σου μοιάζει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, το καλύτερο «εγώ» σου κι ας μην υπάρχει στάλα εγωισμού. Βλέπεις πως όταν είσαι μαζί του γίνεσαι όλο και καλύτερος κι αυτό όχι γιατί θέλεις να του μοιάσεις, αλλά γιατί σε κάνει πιστεύεις σε εσένα και στην εξέλιξή σου.

Βάζοντας, λοιπόν, στη ζωή σου τέτοια άτομα, αν μη τι άλλο νιώθεις ότι είσαι κι εσύ ωριμότερος, νιώθεις πως μπορείς κι έχεις μάθει αντιμετωπίζεις κάποια πράγματα πολύ πιο σωστά και με περισσότερη σύνεση από ό,τι θα έκανες σε άλλες περιπτώσεις.

Όταν, λοιπόν, όλοι οι υπόλοιποι εκεί έξω είναι έτοιμοι να σε κατακρίνουν και να σου δώσουν συμβουλές για τα τυπικά της υποθέσεως, ο δικός σου άνθρωπος θα σε περιμένει στη γωνία με μια αγκαλιά για όλα τα λάθη σου, γιατί σίγουρα έχει κάνει πιο πολλά από σένα κι αυτό που χρειαζόταν κάποτε στο δίνει τώρα χωρίς να το ζητήσεις.

Το μεγαλύτερο λάθος τον ανθρώπων είναι πως πέρα απ’ το γεγονός πως κατακρίνουν μια φιλία με διαφορά ηλικίας, θεωρούν πως ο λόγος ύπαρξής της είναι απλά η απογοήτευση. Κοινώς, θεωρούν πως αντίστοιχα κι οι δύο πλευρές έχουν πληγωθεί από αναλώσιμες φιλίες στα μέτρα και τη χρονολογία τους και για αυτό το λόγο άλλαξαν ροπή. Παραδέχομαι πως όλο αυτό μπορεί να ισχύει. Δε θα αποδεχτώ, όμως, ποτέ πως αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που φέρνει τους συγκεκριμένους ανθρώπους κοντά.

Εξάλλου, αν η φιλία έχει αριθμούς, ποιος μας λέει πως δεν είναι μία εξίσωση;