Κάθε τατουάζ κρύβει μία ιστορία

Πριν αρχίσω να γράφω αυτές τις λέξεις μίλησα με τη γιαγιά μου. Μην απορείτε, οι παππούδες μας λειτουργούν συχνά σαν από μηχανής θεοί, εκείνοι που περιμένουμε να γεμίσουν τις κενές γραμμές μας. Οι ερωτήσεις ήταν απλές: Αν έπρεπε να έκανε οπωσδήποτε ένα τατουάζ, τι θα ήταν αυτό και γιατί; Τι θα σήμαινε για εκείνη;

Οι απαντήσεις της ομολογώ πως δεν ήταν αναμενόμενες. Δεν θα επέλεγε να αποτυπώσει το όνομα του άνδρα της –δηλαδή, του παππού μου– που έχει πεθάνει, αλλά θα προτιμούσε να χτυπήσει την ημερομηνία γέννησής της. Τους ανθρώπους που αγαπάμε τους κρατάμε βαθιά μέσα μας και δε χρειάζεται να τους αποτυπώσουμε επιφανειακά πάνω μας, είπε -και συμφωνώ μαζί της. Χάνεται το πραγματικό νόημα έτσι, θεωρεί. Όσο για την ημερομηνία που ανέφερα παραπάνω είναι, λέει, για να θυμόμαστε τα γενέθλιά της -όλο παράπονα η γλυκιά μου ότι την ξεχνάμε.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν… Η αντίληψη για τα τατουάζ αλλάζει καθώς μεταβάλλονται τα κοινωνικά πρότυπα. Ακολουθείται ένα συγκεκριμένο είδος lifestyle που αυξάνει ολοένα και περισσότερο τους οπαδούς τους. Από πολλούς θεωρείται μία μορφή τέχνης, για άλλους επιβάλλεται σαν μία μορφή μόδας. Οι νέοι πλέον καταφεύγουν στη μέθοδο αυτή ούτως ώστε να αποτυπώσουν στο σώμα τους το τατουάζ της αρεσκείας τους, που θα τους προσδώσει αυτό το κάτι ξεχωριστό που αναζητάν στην εμφάνισή τους.

Αν σκεφτούμε παλαιότερα (όχι αρκετές δεκαετίες πίσω) το τατουάζ δεν ήταν κάτι συνηθισμένο αλλά μάλλον κάτι ιδιαίτερα σπάνιο, επομένως όποιος είχε θεωρούνταν μάλλον «αλήτης». Σήμερα τέτοια αρνητικά σχόλια έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, αφού η δερματοστιξία είναι πια καθημερινό φαινόμενο των καιρών.

Τα (περισσότερα) πρόσωπα που προβάλλονται σε τηλεοράσεις και περιοδικά έχουν τουλάχιστον ένα τατουάζ στο ενεργητικό τους. Αφού πλέον ελάχιστοι είναι όσοι δεν έχουν κάνει κι ακόμη λιγότεροι εκείνοι που δεν το έχουν σκεφτεί. Ανήκω κι εγώ σε ‘κείνους που αν και δεν έχουν, σκέφτονται να κάνουν κάτι μικρό και διακριτικό, κάτι που να σημαίνει πολλά για μένα και να μου θυμίζει ακόμη περισσότερα.

Αρκετοί χτυπάνε πάνω στο σώμα τους κάτι που δε θα τους αφήνει να ξεχάσουν και θα τους συνδέει με ανθρώπους και καταστάσεις, που για κάποιον λίγο δεν είναι πλέον μέρος της ζωής τους. Πολλοί θα απαντήσουν πως ό,τι αξίζει το κρατάμε μέσα μας κι όχι πάνω μας και καλό είναι κάποια πράγματα να τα κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας, γιατί αλλιώς ξεθωριάζει το νόημά τους. Στις περισσότερες φορές, όμως, κάνουμε ένα τέτοιο τατουάζ αποκλειστικά για μας, για τον εαυτό μας, για να θυμόμαστε εμείς κι όχι για να το δείχνουμε στους άλλους. Κάτι διακριτικό, ξεχωριστό για μας, σε κάποιο σημείο κάπως πιο κρυφό. Σίγουρα όσα έχουνε σημασία για μας υπάρχουν μέσα μας, αλλά γιατί όχι και πάνω στο κορμί μας;

Κάποιοι βιάζονται να χτυπήσουν ένα τατουάζ σε κάποια φάση της ζωής τους, το μετανιώνουν όμως αργότερα, όταν ο λόγος για τον οποίο το έκαναν δεν υπάρχει πια. Άλλοι χαράζουν αρχικά γράμματα ή ακόμα κι ολόκληρα ονόματα, σαν αποδείξεις παντοτινής αγάπης κι αφοσίωσης. Κι ύστερα ο χρόνος κι η ζωή κάνουν τα δικά τους, το «για πάντα» αποδεικνύεται ψέμα κι έρχεται μια μέρα που ξυπνούν και συνειδητοποιούν το λάθος και την ανωριμότητά τους. Ίσως να το μετανιώσουν, ίσως κι όχι, ίσως να ‘ναι ένα μάθημα γι’ αυτούς.

Κάποιοι επιλέγουν να τροποποιήσουν ένα τατουάζ, που τους θυμίζει κάτι που θέλουν να ξεχάσουν, ώστε να αλλάξει μορφή και να εξαφανίσουν το αρχικό σχέδιο, κι άλλοι να το αφαιρέσουν μέσω λέιζερ.

Όλοι ξέρουμε κάποιον που ‘χει ζωγραφίσει το κορμί του ή ίσως να ‘μαστε εμείς αυτοί. Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί κάποιος επιλέγει να χαράξει για πάντα το κορμί του και τι σημαίνει γι’ αυτόν εκείνο το σχέδιο; Γιατί πάντα κάτι σημαίνει γι’ αυτόν που το επιλέγει, όσο αδιάφορο κι αν φαίνεται σε όσους δεν ξέρουν.

Ναι, ίσως τα social media, τα lifestyle προγράμματα κι έντυπα να έκαναν τα τατουάζ μια μόδα, αγχωτική και πιεστική. Ίσως για κάποιους να ‘ναι μια αντίδραση, ίσως να κρύβει ένα βαθύ ψυχολογικό υπόβαθρο. Κάποιος λόγος ωθεί τον καθένα σε μια πράξη του, σημαντικός ή ασήμαντος μπορεί να τον κρίνει μόνο ο ίδιος.

Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι κάθε τατουάζ , κάθε σχέδιο και κάθε σύμβολο για κάθε άνθρωπο κρύβει και μία μοναδική προσωπική ιστορία. Δεν είναι μόνο χαριτωμένα σχέδια και καλλιγραφικά γράμματα, κρύβουν πίσω τους κι ένα νόημα. Ίσως κάτι πολύ βαθύτερο κι όχι απαραίτητα μίμηση στα πρότυπα που προβάλλει (κι ίσως επιβάλλει) η κοινωνίας μας.