Δεν εκβιάζονται τα συναισθήματα μάτια μου

Κρατήστε το επιτέλους στο νου σας και κάντε το συνήθειά σας: Να είστε ελεύθερα μαζί, όταν είστε με κάποιον. Ελεύθερα μαζί. Κι αυτό το «ελεύθερα», δε σημαίνει τίποτα παραπάνω πέρα απ’ το αυτονόητο. Να είσαι, δηλαδή, δίπλα σε κάποιον. Ούτε πίσω του, αλλά ούτε και μπροστά απ’ αυτόν. Ξεχωριστή η δική σου προσωπικότητα, ξεχωριστά τα όνειρα και το δημιουργικό σου πάθος, μην τα μπλέκεις με τα δικά του. Μόνο φρόντισε και συ να τον στηρίζεις και να χαίρεσαι γι’ αυτόν -αντίστοιχα. 

Πάτε και στηρίζετε τις ζωές σας ολόκληρες σ’ έναν άνθρωπο, και μετά ποιος σας σηκώνει από τον πάτο. Μόνος σου είσαι σ’ αυτή τη ζωή. Εσένα έχεις, κανέναν άλλο. Όταν το καταλάβεις αυτό, τότε αληθινά θα δίνεσαι σε άλλους. Κι αντί να λειτουργείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, πράττετε ακριβώς το αντίθετο: Εκβιάζετε τα συναισθήματα του άλλου για να τον κρατήσετε μαζί σας, με το ζόρι.

 Κι όλα πηγάζουν απ’ αυτό που σας αναφέρω παραπάνω. Στηρίζετε την ευτυχία σας σ’ έναν άνθρωπο. Σ’ έναν άνθρωπο, που εξ’ ορισμού είναι το πιο αψυχολόγητο ον στον πλανήτη. Σε έναν άνθρωπο στηρίζετε όλη σας τη ζωή και συνέχειά σας, κι ας έχει πει η επιστήμη ότι δεν μπορείς να προβλέψεις τίποτα γύρω απ’ τους ανθρώπους. Κι όμως, σ’ αυτό το πιο ευμετάβλητο ον πάτε και θέτετε τις ρίζες της χαράς και ηρεμίας σας. Μα, θα γυρίσουν όλα τούμπα, είναι το μόνο που μπορείς με σιγουριά να προβλέψεις. 

Τόσο κολλάτε, λοιπόν, μ’ έναν άνθρωπο, τόσο βαθιά τον έχετε ριζώσει μέσα σας, που μόλις αντιληφθείτε αυτήν την τούμπα, χάνετε τ’ αυγά και τα πασχάλια. Πέφτετε απ’ τα σύννεφα, κι άντε μετά να ξανασηκωθείτε. Κι αντί -έστω- να αλλάξετε κατεύθυνση, εσείς επιμένετε. «Σε παρακαλώ, αν φύγεις θα αυτοκτονήσω». Σε κοιτάει ο άλλος, σου λέει ξεκάθαρα πως δε σε θέλει, σου έχει κάνει ό,τι σου ‘χει κάνει κι εσύ αντί να γυρίσεις απ’ την άλλη, λες αυτό. Πόσο πιο χαμηλά θα ρίξεις την αυτοεκτίμησή σου; Ή μάλλον, καλύτερα, τι άποψη έχεις για τον εαυτό σου, πού θέλεις να τον δεις; Γιατί μου φαίνεσαι έρμαιο σε ξένους χειρισμούς. 

Κι έστω ότι δεν καταλαβαίνεις με τα παραπάνω λόγια. Υπάρχει κι άλλος τρόπος. Εσύ, θες κάποιον δίπλα σου με το ζόρι, από οίκτο; Ξέρω ότι νιώθεις τα πάντα μέσα σου να διαλύονται, ξέρω ότι μόνο αν είσαι με αυτόν θα νιώθεις ήρεμα μέσα σου, άλλωστε σ’ αυτόν έχεις στηρίξει τα πάντα, το είπαμε. Αλλά ακόμη κι έτσι να είναι και να μένει μαζί σου με το ζόρι, εσύ πώς θα αισθάνεσαι; Ολοκληρωμένος; Το κρίσιμο είναι να έχει τη δυνατότητα επιλογής και να επιλέγει εσένα. Όχι να σε επιλέγει με το φόβο μην κάνεις καμιά τρέλα. Κι αν είχε επιλογή, δε θα σε επέλεγε. Θα έφευγε. Ωστόσο, δε βλέπω να σε κόπτει και πολύ. Αρκεί να είναι κοντά σου, με κάθε κόστος, για να νιώθεις ευτυχισμένος. Σωστά; 

Δεν υπάρχει πιο αντιαισθητικό στοιχείο από την κακομοιριά, από τη χαμηλή αυτοπεποίθηση. Κι αντίστροφα, αυτό που σε ελκύει περισσότερο είναι κάποιος με αυτοπεποίθηση. Όταν, λοιπόν, βλέπεις τον εαυτό σου να παρακαλάει για να κρατήσει κάποιον κοντά του, κάποιον που θέλει να φύγει μακριά σου, στην ουσία κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Μειώνεις κάθετα τις πιθανότητες να σου δώσει σημασία. Κι όταν τον απειλείς, εκεί πια ακουμπάς τον πάτο. «Τι θα κάνω εγώ αν μ’ αφήσεις;». Θα συνεχίσεις τη ζωή σου, αυτό θα κάνεις. Εκτός αν προτιμάς να σε λυπούνται. Μα, αυτό προϋποθέτει να μη λυπάσαι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. 

Κι είχα σκοπό να μην το πάω παραπέρα, να έμενα μόνο στα θεμελιώδη. Όμως, δες το και λίγο διαφορετικά: είναι ανήθικο να εκβιάζεις κάποιον να είναι μαζί σου, για να είσαι εσύ τάχα καλά ή για να μην πληγώσεις τον εαυτό σου ή οτιδήποτε άλλο. Σημαίνει ακριβώς αυτό, ότι δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά μόνο εσένα και πως εσύ θα μείνεις ήρεμος. Δε νοιάζεσαι για το τι θέλει ο άλλος, καρφάκι δε σου καίγεται. Κι είναι ειρωνεία: ενώ ο μόνος τρόπος να «ποτίσεις» άλλο λίγο τη «ρίζα» της τάχα ευτυχίας και ηρεμίας σου είναι να είσαι μ’ αυτόν στον οποίο στηρίζεις τα πάντα, στην πραγματικότητα δεν κόπτεσαι ούτε γι’ αυτά που ξεκάθαρα σου λέει και σου δείχνει. Κι όμως, ακόμη ν’ αντιληφθείς πόσο μάταιη και αισχρή είναι αυτή σου η τακτική. 

Σταμάτα να αναζητάς την ευτυχία σου σε κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό σου. Σταμάτα να ζητάς από άλλους αυτά που εσύ μόνο μπορείς να εξασφαλίσεις. Κι όταν πια φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, τότε θα είσαι έτοιμος να συμπλεύσεις με άλλους, να δοθείς σ’ αυτούς ολοκληρωτικά και να τους ανυψώσεις, να τους βγάλεις τον καλύτερό τους εαυτό. Κι όλα αυτά απέχουν μίλια από εκβιασμούς συναισθηματικούς, από μάταιες προσπάθειες να κρατήσεις δίπλα σου κάποιον που σε θέλει μακριά του. Αναρωτήσου, λοιπόν, τώρα, πού κοντύτερα βρίσκεσαι.