Ο τρόπος που με δαγκώνεις

Φιλί. Το δικό σου φιλί. Όταν είμαι μακριά σου μου λείπει, το ζητάω. Δεν είναι απλά ένα φιλί, είναι ο τρόπος που με ακουμπάς τα χείλη σου στα δικά μου, στο σβέρκο, στους ώμους, στο λαιμό μου. Ο τρόπος που με φιλάς κι ύστερα, ο τρόπος που με δαγκώνεις∙ απαλά στο λαιμό, μία κίνηση αρκεί για να με τρελάνεις. Μου αναστατώνεις το μυαλό, τους παλμούς και το σώμα. Ανατριχιάζω όταν νιώθω την ανάσα σου στο λαιμό μου ενώ εσύ με δαγκώνεις τρυφερά.

Όχι, το φιλί στο λαιμό δεν είναι μονάχα σεξουαλικό, μπορεί ν κρύβει μέσα του μπόλικο ρομάντζο και μια δόση κυριαρχίας -όπως το αρσενικό ζώο δαγκώνει το θηλυκό την ώρα της πράξης για να δείξει τη δύναμή του. Με φιλάς και με δαγκώνεις, απαλά, ρομαντικά και τρυφερά μα πάντα παθιασμένα, κι αυτό αρκεί για να ανεβάσει την ένταση της στιγμής. Εκείνες τις μικρές στιγμές νιώθω πιο δική σου από ποτέ.

Είναι νύχτα και σε περιμένω στο σπίτι, ξέρεις, με αναμμένα κεριά, το αγαπημένο σου φαγητό, ένα μπουκάλι κρασί -κλασικό το σκηνικό. Αιθέρια έλαια γιασεμί και λεβάντα χορεύουν στο χώρο, απογειώνοντας την ατμόσφαιρα. Φόρεσα το αγαπημένο σου φόρεμα, εκείνο που μου είχες πάρει δώρο. Απόψε είναι μια ξεχωριστή βραδιά. Όχι για το ημερολόγιό μας αλλά για μας. Κάθε στιγμή απ’ το «μαζί» μας είναι μοναδική.

Απόψε θέλω όσο τίποτα άλλο να νιώσω την ανάσα σου στο λαιμό μου. «Σε περιμένω, αργείς πολύ» σου στέλνω κι αφήνω το τηλέφωνό μου στο τραπέζι. Χτυπάς το κουδούνι. Είσαι πιο όμορφος απ’ την τελευταία φορά που σε είδα. Με πλησιάζεις, με φιλάς και νιώθω πως δε θέλω τίποτα άλλο, ή μάλλον θέλω κάτι ακόμη. Τραβάω τα μαλλιά μου στη μία πλευρά και σε κοιτάω πονηρά.  Ώρα να μου δαγκώσεις απαλά το λαιμό.

Νιώθω σιγά-σιγά τα δόντια σου στο δέρμα μου. Η ζεστή σου ανάσα και το διακριτικό άγγιγμα των δοντιών σου με ανατριχιάζουν. Λες και σχηματίζονται αόρατες διαδρομές πάθους κι έρωτα. Κάθε κύτταρό μου ξυπνάει, νιώθω πραγματικά ζωντανή, αρκεί ένα απλό δάγκωμά στου στο λαιμό μου. Κοίτα τι μπορεί να κάνει μια τόση δα κίνηση. Κοίτα τι μπορείς να κάνεις με τον τρόπο που με δαγκώνεις.

Οι αισθήσεις μου ενεργοποιούνται, η μυρωδιά της λεβάντας και του γιασεμιού γίνεται πιο έντονη, στο αφτί μου ακούω δυνατά την ανάσα σου, τα μάτια μου ανοίγουν τεντωμένα, τα χέρια μου ψάχνουν τα δικά σου, τα χείλη μου λαχταράνε τη γεύση σου. Μου έλειψες. Ένα άγγιγμά σου αρκεί για να καταλάβω πόσο σε θέλω.

Το δικό σου δάγκωμα παύει να ‘ναι μια απλή πράξη σαρκική. Ο τρόπος που με δαγκώνεις με κάνει να νιώθω δική σου, η μία και μοναδική σου. Δεν είναι το τι κάνεις αλλά πώς το κάνεις. Η ανάσα σου που βαραίνει και το σώμα σου που τρέμει μου δείχνουν πως το θέλεις πολύ κι εσύ, πως με θέλεις πολύ. Με δαγκώνεις απαλά, αισθησιακά, με αργές κινήσεις, όχι άτσαλα και βίαια. Με θες αλλά με σέβεσαι, δε θες να με πονέσεις, δε θες να μου αφήσεις πιπιλιά για να δείξεις ότι σου ανήκω, δε θες να με εκθέσεις κάνοντάς μου σημάδι.

Κι έτσι αρκεί μια κίνηση τόσο μικρή για να δημιουργήσει ταραχή τόσο μεγάλη.