Σπουδάζοντας στο εξωτερικό κάναμε φίλους που δεν ξεχνάμε

Κάθε χώρα που έζησες κι αγάπησες κρατάει ένα κομμάτι σου. Λένε μάλιστα πως όσο περισσότερο έχεις ζήσει και ταξιδέψει σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, τόσο πιο δύσκολο σου είναι να χαρακτηρίσεις ένα συγκεκριμένο τόπο πατρίδα σου και σπίτι σου. Τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα.

Από μικρός είχες καταλάβει πως τον κόσμο σου τον φτιάχνουν οι άνθρωποι με τους οποίους τον μοιράζεσαι. Σε έναν κόσμο διεθνή και πολυπολιτισμικό, με αποστάσεις που έχουν πια σχεδόν εκμηδενιστεί, μεγαλώνοντας φάνταζε σχεδόν δεδομένο πως κάποια στιγμή στη ζωή σου θα ζήσεις την εμπειρία του εξωτερικού. Ίσως ήταν κι όνειρο ζωής για σένα.

Σπουδές, μεταπτυχιακά, πρακτική άσκηση. Ευκαιρίες να βγεις απ’ τα συνηθισμένα και ακόμη και για λίγους μήνες να ζήσεις διαφορετικά. Ίσως έφυγες με ανάμεικτα συναισθήματα. Χαρά, ενθουσιασμός, ανυπομονησία, αγωνία, άγχος, στεναχώρια που αφήνεις πίσω σου τη ζωή όπως την γνώριζες μέχρι τότε. Στο τέλος, όμως, της διαδρομής ήξερες πια πως σπουδάζοντας στο εξωτερικό, έκανες κάποιους απ’ τους καλύτερους φίλους της ζωής σου.

Απ’ την πρώτη στιγμή που βγήκες από εκείνο το αεροδρόμιο, ένιωσες στον αέρα πως είσαι σε μια χώρα διαφορετική απ’ τη δική σου και ξεκινάς τη ζωή σου ουσιαστικά απ’ την αρχή. Είτε πήγες με χαρά είτε με κλάματα, όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής δεν ήθελες να φύγεις. Κυρίως γιατί δεν ήθελες να αφήσεις πίσω τους ανθρώπους σου.

Διάβασμα, πίεση, απίστευτες βόλτες, ξενύχτια, πάρτι, ταξίδια και μια καινούρια χώρα που είχε γίνει πια δική σου. Αν δεν το έχεις ζήσει δεν το καταλαβαίνεις, αλλά στη νέα αυτή χώρα έζησες κάποιες απ’ τις πιο δυνατές εμπειρίες και τις μοιράστηκες με υπέροχους ανθρώπους που ήρθαν στο δρόμο σου σχεδόν τυχαία. Δε θα τους είχες γνωρίσει ποτέ αν σε είχαν δεχτεί σε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο σε κάποια άλλη χώρα.

Είναι ασύλληπτος ο ρυθμός κι η ταχύτητα με την οποία οι άνθρωποι δένονται όταν βρεθούν ξένοι σε μία ξένη χώρα. Για πολλούς ίσως πρώτη φορά χωρίς την οικογένεια και τους αγαπημένους τους φίλους, η κοινωνική ζωή στο έπακρο.

Κάθε εμπειρία, κάθε χαρά της ζωής φυσικά κι έχει το άρωμα και το χρώμα που της δίνουν οι άνθρωποι που σε συντροφεύουν. Με την οικογένειά σου χιλιόμετρα μακριά, οι φίλοι γίνονται η νέα σου οικογένεια. Καινούρια άτομα μπαίνουν δυναμικά στη ζωή σου και την αλλάζουν. Άνθρωποι από κάθε μεριά του κόσμου, σε πρώτη ανάγνωση διαφορετικοί από σένα, που ανακαλύπτεις στη συνέχεια μέσα απ’ τις κοινές σας εμπειρίες πως έχετε τόσα κοινά σημεία αναφοράς. Ίσως δεν είχες φανταστεί ποτέ πως κάποια μέρα θα έχεις κολλητούς σε διαφορετικά μέρη του κόσμου και στα γενέθλιά σου θα δέχεσαι ευχές κι απ’ τις πέντε ηπείρους.

Είναι δεδομένο πως δε δέθηκες με όλους στον ίδιο βαθμό. Με κάποιους ήξερες απ’ την αρχή πως η φιλία σας ήταν εφήμερη, πως θα διαρκούσε όσο κι η παραμονή σας στην ίδια χώρα. Υπάρχουν όμως κι οι άλλοι. Εκείνοι οι ιδιαίτεροι, που η επαφή σας ήταν καρμική. Νιώσατε κοντά απ’ την αρχή. Πέρα απ’ τη διασκέδαση, σε ένωσαν μαζί τους καθημερινές χαρές και λύπες που μοιραστήκατε γνωρίζοντας πως καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο πραγματικά.

Αναπόφευκτα κάποια στιγμή μπήκε στη μέση η απόσταση. Βαθιά μέσα σου φοβόσουν και λίγο τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα να τραβήξετε χωριστούς δρόμους. Δεν ήσουν σίγουρος αν η φιλία σας θα άντεχε όταν θα τελείωνε το πάρτι και δε θα είχατε ούτε καν εκείνη την ομαδική εργασία να σας ενώνει. Κάποιοι παρέμειναν στην ίδια χώρα και μετά το τέλος των σπουδών τους, άλλοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους κι άλλοι συνέχισαν το ταξίδι για τον επόμενο προορισμό τους.

Όταν τους αποχαιρετούσες ένιωθες πως φεύγοντας άφηνες ένα κομμάτι σου μαζί τους. Θα έχουν πάντα, άλλωστε, μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου.

Αποχαιρετιστήκατε με την υπόσχεση να ξανασυναντηθείτε σύντομα. Εξάλλου, ήσασταν μόνο ένα μήνυμα ή μία βιντεοκλήση μακριά. Κι οι συναντήσεις σας αυτές ήταν, είναι και θα είναι πάντα κι οι πιο συναρπαστικές. Ψώνια στο Μιλάνο, βόλτες στο Παρίσι, Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη.

Με τον καιρό τα κοινά σας ταξίδια άρχισαν να γίνονται πιο σπάνια ενώ κι οι διαδικτυακές «συναντήσεις» και συνομιλίες σας περιορίστηκαν. Με απαιτήσεις κι υποχρεώσεις που αυξάνονται συνεχώς αυτό ήταν και το αναμενόμενο. Όσο κι αν υπήρχε η θέληση γινόταν όλο και πιο δύσκολο να συγχρονιστεί το πρόγραμμά σας.

Κάποιους σήμερα ίσως έχεις να τους δεις πολλά περισσότερα χρόνια από όσα ζήσατε μαζί. Οι λεπτομέρειες της κοινής σας ζωής αρχίζουν σιγά-σιγά να σβήνονται απ’ τη μνήμη σου. Δε θυμάσαι πια όλες τις εκφράσεις του προσώπου τους, ίσως έχεις ξεχάσει και το αγαπημένο τους χρώμα και τι τσιγάρα καπνίζουν.

Ξέρεις, όμως, πως η αγάπη που υπήρχε μεταξύ σας δεν έχει χαθεί. Θα είστε πάντα κολλητοί και σε κάθε συνάντηση, όποτε κι αν αυτή  προγραμματιστεί, όλα θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.