Να θυμάσαι πως εκτός από γονείς είστε και ζευγάρι

Ένα ζευγάρι γνωρίζεται, ερωτεύεται και κάνει όνειρα για μια κοινή ζωή. Ζουν όμορφα, περνάνε χρόνο μαζί κι έτσι αποφασίζουν να μεγαλώσουν την παρέα, κάνοντας κάποιο παιδί. Με τον ερχομό του παιδιού βέβαια, αλλάζουν όλα. Τα παιδιά είναι ο κόσμος όλος για μια οικογένεια κι έτσι, ξαφνικά η ζωή του ζευγαριού περιστρέφεται γύρω από αυτό, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε έναν διαρκή αγώνα απόδειξης ότι είναι ικανοί γονείς και θα προσφέρουν την ευτυχία στα παιδιά τους.

Βέβαια, η αγωνία τους αυτή οδηγεί στο να προσπαθούν να δώσουν όσα περισσότερα γίνεται σ’ αυτά και κυρίως το χρόνο τους, τα συναισθήματά τους, τη φροντίδα τους και φυσικά υλικά αγαθά. Το επίκεντρο γίνονται τα παιδιά και ο σύντροφος μπαίνει σε μια άλλη τροχιά, στο παρασκήνιο. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο είναι που αρχίζουν τα προβλήματα.

Όλοι προσπαθούν να φροντίσουν με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά και μένουν στο ρόλο του γονέα, ξεχνώντας τον πρωταρχικό τους ρόλο, αυτό του συντρόφου. Ξεχνάνε ότι η βάση της οικογένειας και οι δημιουργοί της είναι το ίδιο το ζευγάρι. Κακομαθαίνουν τα παιδιά τους, πιστεύοντας ότι έτσι θα γίνουν οι τέλειοι γονείς, αλλά δε βλέπουν πως μένουν στο δέντρο και χάνουν τελικά το δάσος. Η προσήλωση αυτή των γονιών στα παιδιά ρουφάει όλη την ενέργειά τους κι αρχίζει η τριβή στο ζευγάρι. Ξεχνάνε ότι ο σύντροφος είναι το πρώτο παιδί απ’ όλα και χρειάζεται επίσης φροντίδα κι αγάπη. Στο παιδί δε θα μείνει χαραγμένο ένα παιχνίδι που πήρε, αλλά θα μείνει χαραγμένη η ανάμνηση μια ευτυχισμένης και ήρεμης οικογένειας.

Τα παιδιά παρατηρούν, νιώθουν και απορροφούν όλα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός τους. Πρέπει να ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον για να μπορούν κι αυτά να πλάσουν το χαρακτήρα τους με βάση τα πρότυπα που βιώνουν καθημερινά. Αν βλέπουν τους γονείς τους αγαπημένους, να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, θα μάθουν να το κάνουν και τα ίδια. Θα μάθουν πώς είναι να παίρνεις και να δίνεις αγάπη, να τη μοιράζεις απλόχερα, πώς είναι να σέβεσαι τον άνθρωπο που ζεις μαζί του και να περνάς όμορφες στιγμές.

Τα παιδιά πληγώνονται ανεπανόρθωτα όταν βλέπουν τους γονείς να μαλώνουν και να βρίσκονται σε απόσταση και διαρκή σύγχυση. Δημιουργούνται μνήμες και συναισθήματα που θα κουβαλάει μια ζωή. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των παιδιών, άλλωστε, είναι ο χωρισμός των γονιών τους.

Μην ψάχνετε λοιπόν, τον τρόπο να γίνετε καλύτεροι γονείς πουθενά αλλού. Ο τρόπος είναι δίπλα σας, μέσα σας, στο ίδιο το σπίτι. Σταματήστε να κακομαθαίνετε τα παιδιά σας εν ονόματι της ευτυχίας τους. Ξεκινήστε να κακομαθαίνετε το σύντροφό σας. Φροντίσετε να χτίσετε όσο καλύτερη σχέση μπορείτε μεταξύ σας, γιατί πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι γερές οι βάσεις για να κρατηθεί όρθιο ένα σπίτι.

Άλλωστε, αν δεν υπήρχατε εσείς, δε θα υπήρχαν και τα παιδιά σας. Προσπαθήστε να δημιουργείται το πιο ζεστό και όμορφο σφίξιμο στην καρδιά με τη σκέψη της οικογένειάς τους κι όταν φτάσουν να θέλουν τα ίδια να κάνουν τη δική του οικογένεια να έχουν το καλύτερο πρότυπο. Τους δικούς τους γονείς.