Σαν το φαΐ μετά από ξενύχτι δεν έχει

Αν πρέπει να φτιάξω μια λίστα με τρία πράγματα που ξέρουμε πολύ καλά να κάνουμε ως λαός, δε θα δυσκολευτώ και πολύ. Οι Έλληνες ξέρουμε να τρώμε, να πίνουμε και να διασκεδάζουμε. Μπορείς να φανταστείς τι γίνεται όταν μέσα σε λίγες ώρες συνδυάσουμε αυτά τα τρία μαζί; Ναι, καλά κατάλαβες, αναφέρομαι σε μια κλασική βραδιά με φίλους, ποτό και διασκέδαση με την έξοδο να τελειώνει οπουδήποτε υπάρχει κάτι φαγώσιμο. Ιδανικά κάτι νόστιμο, οικονομικό, γρήγορο, λιπαρό και σίγουρα όχι καλό για τον έρμο τον οργανισμό μας.

Μια καλή νυχτερινή έξοδος επιβάλλεται να τελειώσει με φαγητό ενώ οι πρώτες ακτίνες ηλίου ξεπροβάλλουν κάνοντας τα μάτια μας να καίνε και τονίζοντας τα χάλια μας απ’ το πιόμα. Αφού βγήκες με την παρέα σου κι ήπιατε για ακόμη μια φορά όλο τον Βόσπορο και τον Ατλαντικό Ωκεανό, κάπως πρέπει να ηρεμήσει το στομάχι σου απ’ το αλκοόλ. Και ποιος είναι καλύτερος τρόπος να ισορροπήσεις, να πάρεις δυνάμεις και συνέλθεις  απ’ το να φας ένα μπέργκερ, ένα βρόμικο ή τηγανιτές πατάτες στις 5 το πρωί; Η ιδέα μπορεί να φαίνεται καλή εκείνη την ώρα αλλά μάλλον κάτι θα σε κάνει να το μετανιώσεις το επόμενο πρωί -ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ.

Εντάξει, μπορεί η ιδέα του φαγητού τέτοια ώρα να απαγορεύεται απ’ τον διαιτολόγο σου, είναι όμως μια απ’ τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς σου, ομολογουμένως το καλύτερο φινάλε. Γιατί το φαγητό έχει άλλη γεύση όταν είμαστε λιγάκι ζαλισμένοι απ’ το ποτό -βασικά, παραδέξου το, όλα μοιάζουν καλύτερα όταν έχουμε πιει. Μπορεί να μετανιώσεις για διάφορες επιλογές σου την επόμενη μέρα, αλλά ξέρεις τουλάχιστον ότι πέρασες καλά, άρα άξιζαν οι τρέλες κι οι παρασπονδίες σου. Επομένως, σε τέτοιες στιγμές δε χωράνε ενοχές.

Αξίζει η όλη φάση, ο παρεΐστικος χαβαλές, τα γέλια, τα πειράγματα, τα περίεργα βλέμματα όσων δουλεύουν εκεί που θα βρει καταφύγιο η μεθυσμένη πείνα μας. Θα κάτσετε να τα συζητήσετε με την παρέα σου τα προσωπικά σας, ενώ είστε ντίρλα και φωνάζετε, τσιμπολογώντας τις πατάτες σας κι ενώ πέφτουν πάνω σας τα υλικά απ’ το μπέργκερ, με τα μάτια σας μισάνοικτα απ’ τη νύστα και το ποτό. Κι ενώ τρώτε, αναλύετε όσα έγιναν όσο πίνατε το ποτό σας: φλερτ, βλέμματα, μηνύματα.

Κάπου ανάμεσα στο φαγητό, τα χασμουρητά και τη θολούρα, η κουβέντα καταλήγει σε αναπόληση όσων περάσαμε ως παρέα στο παρελθόν.  Ίσως κλάψουμε, ίσως γελάσουμε αλλά το σίγουρο είναι ότι έχουμε πολλά να πούμε και πολλά να νιώσουμε. Μπορεί να είμαστε ζαλισμένοι και νυσταγμένοι, όμως για ένα περίεργο λόγο αυτές οι στιγμές που περνάμε τρώγοντας με την παρέα μας μετά από βραδινή έξοδο γίνονται δυνατές αναμνήσεις, σαν σκηνές από ταινία.

Πόσες φορές μοιραστήκαμε φόβους κι επιθυμίες σε τέτοιες στιγμές, ενώ είχαμε μαγιονέζα στα χείλη; Πόσες φορές γελάσαμε μέχρι δακρύων ενώ τρώγαμε μεθυσμένοι σε κάποιο φαστφουντάδικο που βρήκαμε τυχαία; Πόσες φορές φάγαμε νηφάλιοι στο ίδιο μέρος κι απορήσαμε πώς τα τρώγαμε μεθυσμένοι αυτά; Πολλές αλλά άξιζαν όλες.

Στο κάτω-κάτω το ποτό είναι για να μας βαράει πού και πού, το φαγητό για να το απολαμβάνουμε κι οι νύχτες για να τις διασκεδάζουμε, παρέα με φίλους αγαπημένους.