Φωτογράφοι· εκεί στις πιο χαρούμενες στιγμές μας

Όταν σκεφτόμαστε τη λέξη γάμος τι μας έρχεται πρώτο στον νου; Εκκλησία- φωτογράφιση, δεξίωση- φωτογράφιση και πάει λέγοντας. Γνωρίζουμε ότι, ό,τι και να κάνουμε εκείνη την ημέρα θα έχουμε έναν φωτογράφο όλη την ώρα από πίσω μας. Αγχωνόμαστε για το πώς θα φαινόμαστε, αν το μακιγιάζ μας θα είναι τέλειο, αν η γραβάτα θα είναι ίσια κι αν τα μαλλιά μας θα είναι στη θέση τους μετά από τόσο χορό που θα ρίξουμε.

Κι εκεί ένας κόμπος σχηματίζεται στο στομάχι μας. Στο κάτω-κάτω θέλουμε να έχουμε μια καλή ανάμνηση, όταν περάσουν τα χρόνια να μπορούμε να ανατρέχουμε σ’ εκείνη την μέρα και να θυμόμαστε τα συναισθήματα που βιώσαμε, εκείνα τα έντονα που ήταν γεμάτα με δάκρυα χαράς.

Μήνες πριν, βγαίνουμε στην αναζήτηση του κατάλληλου για εμάς φωτογράφου. Εκείνου, που θα νιώσουμε ασφαλείς μαζί του και θα μας εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Θα πληρώσουμε όσο-όσο τη δουλεία του και θα ακούσουμε με προσοχή όλες τις προτάσεις για ‘κείνο το γεγονός, το οποίο στην τελική είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Αλλά, γιατί δίνουμε τόση βάση σε όλες αυτές τις φωτογραφίες; Γιατί θέλουμε να έχουμε το καλύτερο άλμπουμ; Τι είναι αυτό που έρχεται να αποτυπώσει εκείνος ο άνθρωπος; Εξάλλου όλοι ξέρουμε να τραβάμε μια φωτογραφία.

Ναι, όλοι γνωρίζουμε να τραβάμε φωτογραφίες και να αποτυπώνουμε με το κινητό μας ή τη μηχανή. Αυτό όμως, που δε γνωρίζουμε είναι η τέχνη της φωτογραφίας. Όταν βλέπουμε μια φωτογραφία δεν πρέπει απλώς να βλέπουμε εικόνες. Πρέπει να νιώθουμε τι θέλουν να μας πουν. Πρέπει να μας βγάλει συναισθήματα, κίνηση. Ένας φωτογράφος δεν έρχεται μόνο για να διορθώσει τυχούσες ατέλειες οι οποίες μπορείς να υπάρχουν. Πάνω στην φωτογραφία θα αποτυπώσει διορθώνοντας χρώματα και εντάσεις τα δικά μας συναισθήματα εκείνης της ημέρας κι όχι μόνο.

Γι’ αυτό, όλο και περισσότερα ζευγάρια καταφεύγουν σε φωτογράφιση μέρες πριν από τον γάμο τους. Χωρίς το άγχος της τελειότητας της μέρας εκείνης. Διοργανώνουν μονοήμερες εκδρομές με τον φωτογράφο τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο ξεκινούν τα χτίσουν το δικό τους book. Ένα book γεμάτο συναισθήματα. Μια φωτογράφιση με ελαφρύ μακιγιάζ, αθλητικά παπούτσια κι ένα ηλιοβασίλεμα από πίσω. Πόδια βρεγμένα στη θάλασσα, αγκαλιές φιλιά. Ένα ανέμελο ύφος χωρίς άγχος.

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο φωτογράφος έρχεται να αποτυπώσει όχι το φανταχτερό νυφικό και τον υπέροχο στολισμό ο οποίος θα υπάρχει εκείνη τη μέρα. Δεν υπάρχουν καλεσμένοι κι ένας στημένος γαμπρός μπροστά από την εκκλησία. Εκεί είναι μόνο το ζευγάρι και η πραγματική τους αγάπη. Ανέμελες αγκαλιές σε κάποιο αρχοντικό ή σε μια πλαγιά, παίζοντας κρυφτό ανάμεσα στα δέντρα. Χαμόγελα, έρωτας. Μ’ αυτά θα δουλέψει. Αυτά θα αντικρίζουν τα ευτυχισμένα ζευγάρια μετά το γάμο. Θα ανατρέχουν σε ‘κείνες τις φωτογραφίες για να θυμούνται και να συγκρίνουν αν είναι ακόμα τόσο ερωτευμένοι όσο τότε.

Βλέποντας το τελικό αποτέλεσμα ερχόμαστε κι αναγνωρίζουμε ότι η φωτογραφία είναι τέχνη. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι ένα άψυχο κομμάτι χαρτιού κολλημένο σε άλμπουμ. Μέσα απ’ αυτή βλέπουμε την πορεία με τον άνθρωπό μας. Αντιλαμβανόμαστε τελικά ποσό σημαντικό είναι να έχουμε όλη αυτήν την αγάπη και την ένταση αποτυπωμένη. Είναι η δική μας ανάμνηση, τα δικά μας συναισθήματα, που έρχονται και μας υπενθυμίζουν ότι κάναμε τη σωστότερη επιλογή κάνοντας αυτόν το γάμο. Χρώματα τα οποία δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο. Κορνίζες της δίκης μας μοναδικής στιγμής καρφιτσωμένες σ’ όλους τους τοίχους.