Είναι γεγονός πως όσο περνούν τα χρόνια κι οι υποχρεώσεις αυξάνονται, τόσο περιορίζεται ο χρόνος καθώς κι όρεξη για συνεχείς εξόδους. Για το μόνο πράγμα που ανυπομονείς είναι να γυρίσεις σπίτι, να χουχουλιάσεις στον καναπέ σου μ’ ένα πιάτο φαγητό μπροστά σου και να απολαύσεις την ηρεμία της στιγμής.
Κι εκείνη την ίδια στιγμή που απλά χαλαρώνεις και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το κρεβάτι σου κι οι αγκαλιές που θα κάνετε, χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι οι κολλητοί σου. Αναρωτιέσαι τι θέλουν μες στη νύχτα, αν και το μυαλό σου πάει κάπου. Το σηκώνεις κι όντως ακούς αυτό που σκεφτόσουν νωρίτερα. Σε περιμένουν στο γνωστό στέκι για να τα πείτε και να τα πιείτε «χαλαρά» ακούγοντας μουσικούλα.
Αυθόρμητα απαντάς αμέσως όχι στην πρόταση που μόλις πραγματοποιήθηκε. Οι φίλοι σου προσπαθούν να σε πείσουν έτσι ώστε να πας και να ενταχθείς στην παρέα που ήδη βρίσκεται εκεί, αλλά εσύ συνεχίζεις να αρνείσαι. Όμως για λίγη ώρα το επεξεργάζεσαι. Από τη μία απολαμβάνεις τη ραστώνη που σου προσφέρει το ζεστό σου σπίτι, αλλά από την άλλη σκέφτεσαι και το κλίμα που επικρατεί στην παρέα σου. Γέλια, φωνές, συζητήσεις και τραγούδια κατακλύζουν τον χώρο. Νοσταλγείς αυτά τα βράδια που περνούσατε όλοι μαζί και είτε κάνατε κοιλιακούς από τα γέλια είτε τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι, όταν κάποιος βίωνε μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση.
Χωρίς να το συνειδητοποιήσεις έχεις σηκωθεί κι έχεις ετοιμαστεί σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα σου. Ύστερα από λίγη ώρα βρίσκεσαι στο μέρος που σου είχαν επισημάνει και κατευθείαν το πρόσωπό σου αλλάζει και χαμογελάς σ’ όλον τον κόσμο. Διακρίνεις άμεσα τους κολλητούς σου ανάμεσα στον όχλο και τρέχεις να κάτσεις μαζί τους. Είχαν ήδη κρατήσει θέση κενή για εσένα, παρ΄όλο που είχες αρνηθεί κατηγορηματικά την πρόσκληση, σαν να διαισθάνονταν ήδη την παρουσία σου εκεί, μαζί τους.
Δεν χάνεις καθόλου χρόνο κι αμέσως εγκλιματίζεσαι με το χώρο και τα άτομα. Πίνεις το πρώτο ποτάκι και χαλαρώνεις ακόμα περισσότερο όσο περνάει η ώρα. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά έχεις ξεχάσει την όποια κούραση είχες κι έχεις επικεντρωθεί στις ευχάριστες συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα ανάμεσά σας. Δεν διακόπτει τίποτα τη ροή της κουβέντας σας κι αναφέρεστε σε όσα δεν έχουν ειπωθεί ποτέ μεταξύ σας. Μυστικά «βγαίνουν» στην επιφάνεια κι αποτελούν θέμα καινούριων συζητήσεων.
Ούτε που καταλαβαίνεις πως έχει περάσει η ώρα και το πρώτο ποτό έχει γίνει έκτο και οι συνομιλίες σας έχουν γίνει ακόμα πιο βαθυστόχαστες. Δε σου περνάει λεπτό από το μυαλό να γυρίσεις σπίτι, αλλά αντιθέτως θες να συνεχιστεί η βραδιά σας αλλού. Έτσι, λοιπόν, προτείνεις στους κολλητούς σου την ιδέα σου και σηκώνεστε όλοι ομόφωνα σε δευτερόλεπτα.
Οι ώρες περνούν, τα ποτήρια αδειάζουν κι οι ζαλάδες κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση. Δεν σκέφτεστε ούτε στιγμή να γυρίσετε στο σπίτι. Δε θες να τελειώσει αυτή η υπέροχη βραδιά και να ξεκινήσει πάλι μια μέρα γεμάτη υποχρεώσεις και να είσαι ξανά μέσα στη ρουτίνα. Οι πρώτες πρωινές ώρες κάνουν την εμφάνιση τους και συνοδεύετε ο ένας τον άλλον σπίτι του, αναφέρεστε στο πόσο όμορφη ήταν η νύχτα σας κι αποχωρίζεστε με δυσκολία.
Φτάνεις σπίτι και μόλις κλείσεις την πόρτα νιώθεις το χώρο να σε πνίγει. Θες να πας πάλι στην παρέα σου και να συνεχιστεί η διασκέδασή σας. Ούτε που το φανταζόσουν λίγες ώρες νωρίτερα πως δε θα ήθελες να γυρίσεις σπίτι. Ποιος; Εσύ! Που όταν σου προτείνουν να βγείτε έξω ρωτάς αν είναι κάποια γιορτή ή αν έχει κάποιος γενέθλια!
Μην αφήνεις καμία πρόσκληση για έξοδο ανεκμετάλλευτη. Είναι μια διέξοδος της καθημερινότητας και της πίεσης που βιώνεις σε κάθε τομέα. Κανείς δεν έχει όρεξη να κουνηθεί από το σπίτι του, ειδικά αν όλη μέρα έτρεχε σε δουλειές, αλλά η αίσθηση και μόνο ότι ξεφεύγεις από τα πάντα σε ξεκουράζει καλύτερα από το οτιδήποτε άλλο. Γι΄αυτό, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα πεις «δεν έχω όρεξη να βγω, θα κάτσω σπίτι» σκέψου το διπλά και τριπλά. Δέξου την πρόταση που μόλις έγινε και θα με θυμηθείς.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου