Όταν είσαι μέσα σε μια σχέση προσπαθείς διαρκώς να επιβεβαιωθείς πως έχεις ανακαλύψει κάθε σκοτεινή πτυχή της ζωής του ατόμου που είστε μαζί. Θέλεις να ξέρεις τα πάντα. Θες να μάθεις ό,τι δεν έζησες μαζί του, ό,τι πέρασε και δεν ήσουν εκεί να τον υποστηρίξεις, κι ας είναι ό,τι πιο χαζό ή ακόμα και πραγματικά ζόρικο. Το μόνο πράγμα που δε θες να συζητήσεις –αλλά δε θα παραδεχθείς πότε των ποτών πόσο πραγματικά το μισείς– είναι οι ιστορίες για τους πρώην έρωτες.
Κάποια στιγμή, μια στιγμή που δεν αργεί ποτέ να έρθει, θα αρχίσει να διηγείται σε φίλους μια ιστορία και στα μισά της διήγησης θα καταλάβει πως συμπρωταγωνιστής του δεν ήσουν εσύ, αλλά κάποιος απ’ το παρελθόν του. Και θα έρθει αργότερα αυτή η άβολη στιγμή που πρέπει να σου εξηγήσει ποιανού είναι το όνομα που ανέφερε, παρ’ όλο που εσύ το είχες καταλάβει απ’ τη στιγμή που εννοήθηκε πως υπάρχει δεύτερο πρόσωπο στην πλοκή της ιστορίας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις θα αρχίσει με έναν πρόλογο και θα σου πει πως η ιστορία πρόκειται για κάποιον ή κάποια πρώην, που έτυχε να προκαλέσει μεγάλο πόνο και που τελικά αποδείχτηκε πως δεν ήταν το ιδανικό άτομο. Σε εκείνο το σημείο απλά περιμένει να ακούσει τη μαγική φράση που ξεκλειδώνει τη συνέχεια: «Φυσικά και δε με ενοχλεί να ακούσω την ιστορία για τον/την πρώην σου».
Κι εσύ το παίζεις γεννημένος άνετος άνθρωπος, αλλά μέσα σου βράζεις όλο και πιο πολύ γιατί δεν ξέρεις τι θα βγει απ’ το στόμα του και για πόσο καιρό μετά θα το σκέφτεσαι. Πού να ξέρεις μέχρι πού φτάνει η ιστορία;
Μα το σκέφτεσαι πάρα πολύ και πραγματικά αναρωτιέσαι γιατί σε ενοχλεί τόσο κάτι που βρίσκεται στο παρελθόν, πόσο μάλλον όταν ο άλλος είναι διατεθειμένος κι άνετος να σου εξηγήσει την όλη κατάσταση. Σύνηθες σημάδι, δηλαδή, πως ο πρώην ξεπεράστηκε.
Όμως η αλήθεια είναι πως πάντα θα μας ενοχλεί. Όσο βέβαιος και να είναι κάποιος πως όλα αυτά είναι περασμένα-ξεχασμένα, θα σε ενοχλεί που αυτό το άτομο ήταν εδώ πριν από εσένα, που ανήκει μέσα στις ιστορίες, στις αναμνήσεις και στις εμπειρίες του, που έκανε τον δικό σου, ολόδικό σου, άνθρωπο να νιώσει τόσο δυνατά συναισθήματα που μετά τον ανάγκασαν να πληγώσει ή να πληγωθεί.
Θα σε εκνευρίζει που τον έμαθε, που κρατούσε το ταίρι σου μακριά τόσο καιρό ενώ εσύ το περίμενες. Και μπορεί να μην ήξερες καν ότι τον περίμενες και μπορεί εσένα να σε κρατούσε κάποιος άλλος μακριά του τον ίδιο καιρό, το μυαλό σου όμως δεν το απασχολούν αυτά, τα θεωρεί λεπτομέρειες και κακό timing.
Το κεφαλάκι σου το ενοχλούν οι σκέψεις ότι ο άνθρωπός σου κάποτε αγκάλιαζε, φιλούσε και γελούσε με κάποιον άλλο. Το τρομάζουν οι σκέψεις ότι αυτό το άτομο μπορεί να άφησε μεγαλύτερο αποτύπωμα από ό,τι θα μπορέσεις ποτέ να αφήσεις εσύ κι ότι μάλλον γι’ αυτό αναφέρεται ακόμα στις συζητήσεις σας καμιά φορά.
Κι εσύ καίγεσαι και σιγοβράζεις παρακολουθώντας με φόβο κάθε κουβέντα που βγαίνει απ’ το στόμα του, μην τολμήσει και πει κάτι που θα κάνει το άλλο άτομο πιο σημαντικό και πιο αξιοσημείωτο από εσένα. Δε θα έπρεπε, όμως, να ζεις με το φόβο μιας εν μέρει απόρριψης. Θα έπρεπε να νιώθεις πως είσαι σε θέση να ρωτήσεις. Να ρωτήσεις και να μάθεις τι έγινε. Ακριβώς ό,τι αντέχεις να ακούσεις εσύ όμως.
Αν νομίζεις ότι θα σε ενοχλήσει και θα σε τσατίσει να ακούσεις ποιο ήταν το αγαπημένο τους μαγαζί και ποιος έστελνε πρώτος μήνυμα μετά από έναν καβγά, μη ρωτήσεις. Ρώτα τι πήγε λάθος μεταξύ τους και δε δούλεψε όλο αυτό, βρες τα λάθη που είναι τα δικά σου καλά. Μάθε για ποιο λόγο μπορείς να είσαι τώρα εσύ στη ζωή αυτού του ανθρώπου, ενώ άλλα άτομα βρίσκονται στο παρελθόν του.
Και μη νομίσεις, ούτε για δευτερόλεπτο, πως δεν μπορείς να γυρίσεις τη συζήτηση αυτή ώστε να ευνοεί μόνο εσένα!
Συντάκτης: Αφροδίτη Χαλκοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
