Μία από τις λέξεις κλειδιά που συμβάλλει στη βελτίωσή μας σχετικά με οποιονδήποτε τομέα είναι η εμπειρία. Από τα πιο πρακτικά ζητήματα μέχρι θέματα συναισθηματικής φύσεως τα πάντα χρειάζονται τριβή και με τον καιρό μαθαίνουμε σιγά-σιγά πώς να διαχειριζόμαστε τα πράγματα με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Θυμάσαι, ας πούμε, την πρώτη σου φορά; Ναι, την πρώτη φορά που κεραυνοβολήθηκες, ένιωσες ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, ο κατάλληλος άνθρωπος -ή και όχι- κι όπως και να ‘χει έπεσες με τα μούτρα και τα έδωσες όλα. Λένε ότι σπανίως η πρώτη φορά είναι όπως θα ήθελε κανείς. Στις περισσότερες περιπτώσεις -σίγουρα όχι πάντα- χαρακτηρίζεται από άγχος, αμηχανία, αδέξιες κινήσεις κι άλλα τέτοια όχι και τόσο νόστιμα συστατικά που σίγουρα δεν υπόσχονται μια επιτυχημένη συνταγή. Κανείς δεν ξεκινάει με επιδόσεις τέλειου εραστή συνήθως κι αυτό είναι λογικό. Μέχρι να μάθεις το σώμα σου, το σώμα του άλλου, ώσπου να μάθει κι εκείνος το δικό του, έπειτα τον συνδυασμό σας και πάει λέγοντας χρειάζεται χρόνος κι ιδρώτας.
Όχι, δε θέλει κόπο, τρόπο θέλει. Μέχρι όμως να βρεθεί ο τρόπος η επανάπαυση δε βοηθάει. Η ευχαρίστηση τόσο η δική μας όσο και του εκάστοτε συντρόφου μας δε βρίσκεται στα προφανή αλλά κρύβεται στις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Περνώντας ο καιρός ανακαλύπτεις όλο και περισσότερες ερωτογενείς ζώνες, συνειδητοποιείς τι σου αρέσει, με ποιον τρόπο, διαβάζεις καλύτερα το κορμί του άλλου, καταλαβαίνεις τις αντιδράσεις του, παίρνεις τον χρόνο σου και παύει να είναι στόχος μόνο ο προορισμός του οργασμού που υπό πίεση δεν επιτυγχάνεται ποτέ έτσι κι αλλιώς. Διανθίζεις πλέον το ταξίδι με το αλατοπίπερο των γνωστών προκαταρκτικών με όλο και περισσότερη επιδεξιότητα και χειρισμούς to the point(s).
Πολύ βασικά συνοδευτικά της εμπειρίας, βέβαια, είναι η χημεία των κορμιών, η έμφυτη ευκολία κάποιων στο συγκεκριμένο θέμα -ναι υπάρχει κι αυτό, όλα χρειάζονται ένα κάποιο «ταλέντο» εξάλλου- η οικειότητα που δεν μπερδεύεται με τη βαρετή συνήθεια κι ο έρωτας φυσικά που συνήθως μαζί με όλα τα υπόλοιπα απογειώνει τη λίμπιντο στα ύψη. Δεν είναι τυχαία η φράση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ο οποίος πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου είπε: «κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα».
Ο έρωτας περιέχει πολλά στοιχεία τα οποία δεν είναι καθόλου τυχαία και θα μπορούσαν να επιταχύνουν τη διαδικασία της εμπειρίας μας αφού μας οπλίζει με λαχτάρα, θέληση, πάθος, χημεία -όταν είναι αμοιβαίο το συναίσθημα- οικειότητα από ένα σημείο και μετά -αφού δεν πρόκειται για ξεπέτα της μιας βραδιάς- και κάτι βαθύτερο ως ενέργεια που δεν εξηγείται με λόγια και μόνο ένας πραγματικά ερωτευμένος μπορεί να το βιώσει όταν ενώνεται το δικό του κορμί με του συντρόφου του. Πρόκειται για το πυροτέχνημα της απόλυτης ένωσης μια καυλωμένης αγάπης που τη δεδομένη στιγμή αισθάνεται πως θέλει να δώσει και να πάρει τα πάντα πριν ενωθεί με το ίδιο το σύμπαν.
Είχα διαβάσει για μία έρευνα κάμποσο καιρό πριν η οποία ισχυριζόταν πως μια μακροχρόνια σχέση σε κάνει καλύτερο εραστή από κάποιον που φημίζεται για τις πολλές στυγνά σεξουαλικές εμπειρίες του. Είτε ισχύει είτε όχι δε μου φαίνεται παράλογο. Όταν αντιμετωπίζεις το σεξ ως διαγωνισμό και περνούν από το κρεβάτι σου -ή από όπου προτιμάς- οι άνθρωποι πιο γρήγορα κι από γράμματα σε τίτλους τέλους ταινίας ώστε να περάσεις στον επόμενο το συντομότερο δυνατό, αυτό που στην ουσία σε νοιάζει περισσότερο από το να προσφέρεις ευχαρίστηση είναι να πάρεις εσύ επιβεβαίωση. Τι να προλάβεις να μάθεις έτσι όμως για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα φίλε μου; Όσα κορμιά κι αν περάσουν από τα χέρια σου αν δεν έχεις ασχοληθεί ουσιαστικά με κανένα τους δεν είσαι παρά εραστής mass production κι όπως ξέρεις τα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης σπανίως διατηρούν ποιότητα.
Και κάπως έτσι φαίνεται τελικά πως μεγαλώνοντας γινόμαστε όντως καλύτεροι εραστές, δεν πρόκειται για παραμύθιασμα ώστε να χρυσωθεί κάποιο χάπι. Ωστόσο ίσως τελικά το ιδανικό να ήταν ο συνδυασμός της μακροχρόνιας εμπειρίας με την ίδια λαχτάρα της αρχής και του ερωτευμένου έφηβου. Διότι ναι μεν συν τω χρόνω βελτιωνόμαστε στα πρακτικά αλλά ως σύντροφοι συναισθηματικά πολλές φορές χάνουμε την μπάλα. Και τι να το κάνεις το ένα χωρίς το άλλο; Η ρουτίνα είναι κι αυτή εχθρός της έλξης και της σεξουαλικής υπερέντασης εξάλλου.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου