Εκεί έξω υπάρχει ο τρελός κι απόλυτος έρωτας

Έχεις νιώσει ποτέ ένα τόσο έντονο και δυνατό συναίσθημα που να σε κάνει να απορείς αν όντως το ζεις; Να θέλεις κάτι τόσο πολύ, λες κι ο οργανισμός σου εξαρτάται απ’ την ύπαρξή του στη ζωή σου; Σαν ένα ναρκωτικό. Μία σπίθα περιέργειας για το πώς να είναι άραγε αν το δοκιμάσεις και μια αδρεναλίνη στη σκέψη του σε κάνει να το ζητάς περισσότερο από ό,τι φανταζόσουν. Και κάπως έτσι, δεν μπορείς να το κόψεις. Ή πιο σωστά δε θέλεις. Σκέφτηκες ποτέ ότι το μεγαλύτερο ναρκωτικό που υπάρχει στη ζωή είναι ο έρωτας;

Κάπου εκεί έξω υπάρχει ο τρελός, ο παθιασμένος, ο ανεπανάληπτος έρωτας. Αυτός για τον οποίο μιλάνε όλοι και θα ήθελαν απεγνωσμένα να τον ζήσουν. Αυτός που κάποιους τους κατέστρεψε, αλλά θα τον δοκίμαζαν πάλι.

Γιατί ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι λαχταρά να βιώσει αυτό το σπάνιο και παράλογο συναίσθημα; Το ναρκωτικό σου είναι ένας άνθρωπος. Η δόση σου είναι ένα ζευγάρι μάτια, ένα χαμόγελο, μια φωνή, μια αγκαλιά.

Καμία σχέση με μια απλή συναισθηματική έξαρση. Σίγουρα κάποτε ένιωσες έναν ενθουσιασμό για κάποιον που ξεθώριασε γρηγορότερα από ό,τι πίστευες και που ποτέ δεν κατάλαβες τι ήταν αυτό που σε ηλέκτρισε τόσο πολύ στην αρχή, ώστε να νομίζεις πως ήταν κάτι παραπάνω. Ο αληθινός έρωτας επιβεβαιώνεται απ’ την ένταση και την ποιότητά του, είναι το κάτι διαφορετικό που μπαίνει στη ζωή σου με το έτσι θέλω, φέρνει τα πάνω κάτω και σε κάνει να πιστεύεις πως τελικά υπάρχει αυτός το πάθος που τόσα χρόνια άκουγες.

Αν είσαι τυχερός, ανήκεις σε αυτούς που έχουν βιώσει αυτό το απόλυτο συναίσθημα. Αν πάλι όχι, η περιέργειά σου κι η επιθυμία σου να το βιώσεις κάποτε χτυπάνε κόκκινο. Δώσ’ του το χρόνο σου, μην το κυνηγάς ούτε να το πιέζεις. Δε διαλέγεις εσύ πότε θα το ζήσεις. Κι όταν επιτέλους σου συμβεί, να μην το φοβηθείς, να του αφιερωθείς όπως του αρμόζει. Να αφήσεις στην άκρη λάθη και σωστά, «πρέπει» και «δεν πρέπει», αμφιβολίες και πισινές και να του δώσεις το ελεύθερο να σε αποσυντονίσει και να σε αποτρελάνει.

Ένας ερωτευμένος έχει τις ίδιες αντιδράσεις, τις ίδιες απαιτήσεις και τις ίδιες επιθυμίες με έναν ναρκομανή. Άπαξ κι εθιστείς δεν κόβεται εύκολα ή στην πραγματικότητα δεν κόβεται καθόλου. Ίσως απλά να αλλάξεις την ουσία της εξάρτησής σου, να την αναζητήσεις σε ένα νέο πρόσωπο.

Όπως ο εθισμένος στα ναρκωτικά κοιμάται, ξυπνά και ζει έχοντας διαρκώς στο μυαλό του το αντικείμενο του εθισμού του, έτσι κι ο εθισμένος στον έρωτα κοιμάται, ξυπνά και ζει με μοναδική σκέψη το αντικείμενο του πόθου του. Και το πιο περίεργο είναι ότι την απολαμβάνει αυτήν την εξάρτηση.

Ερωτεύεσαι και δίνεσαι. Αφήνεσαι. Δε σκέφτεσαι ούτε για μια στιγμή την πιθανότητα ότι μπορεί να σε καταστρέψει. Κι ας σε καταστρέψει. Τι έγινε; Θα το έχεις ζήσει μέχρι το τέλος. Θα είναι αυτή η γλυκιά καταστροφή. Ο γλυκός εθισμός στο δικό σου μοναδικό ναρκωτικό.

Μια μικρή δόση δεν είναι ποτέ αρκετή. Όλα ή τίποτα. Τι να σου κάνουν τα ναρκωτικά όταν η πραγματική σου εξάρτηση είναι ένας άνθρωπος. Αυτός που θα σου προσφέρει τον απόλυτο έρωτα. Εθιστικός, μεθυστικός, σπάνιος. Μην προσπαθήσεις να εξηγήσεις με τη λογική μια τέτοια εξάρτηση. Και μην προσπαθήσεις να βρεις ειδικό κέντρο απεξάρτησης. Αφέσου.