Κι όλοι να φύγουν, έχουμε τους φίλους μας

Μεγαλώνουμε και κάποτε συνειδητοποιούμε πως ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Δεν είναι ακριβώς ότι είχαμε πιάσει ένα συννεφάκι, είχαμε εγκατασταθεί πάνω του και δε λέγαμε να φύγουμε. Περισσότερο, όμως, ότι κανείς δε μας είχε προετοιμάσει για το τι μπορεί να μας χτυπήσει την πόρτα απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Γιατί τη μια μέρα μπορεί να είσαι ερωτευμένος και (θεωρητικά) ευτυχισμένος στη σχέση σου και την άλλη να ακούς μια πόρτα να κλείνει πίσω σου, χωρίς πολλές-πολλές εξηγήσεις.

Ακόμη δυσκολευόμαστε να χωνέψουμε πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται, πως οι σχέσεις δεν κρατάνε απλά και μόνο γιατί παλεύεις γι’ αυτές, πως η απιστία προκύπτει μόνο απ’ όσους δεν ήταν πραγματικά ερωτευμένοι. Κι άλλα πόσα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους και συνάπτουμε σχέσεις μαζί τους. Άλλες φορές θα τελειώσουν άδοξα κι άλλες θα μας αφήσουν κάτι όμορφο να αφηγούμαστε με ένα βιαστικό και πικρό χαμόγελο στο φινάλε.

Κάπου εκεί, ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις γλυκόπικρες ιστορίες, τους χωρισμούς, τις απογοητεύσεις, τα μεθύσια σε μπαλκόνια και ταράτσες, έχουμε τους φίλους μας. Κάποιοι εμφανίστηκαν τόσο απ’ το πουθενά που θα στοιχημάτιζες πως δε θα έβγαζαν χρόνο, αλλά ευτυχώς σου απέδειξαν πως είχαν λόγους να βρίσκονται δίπλα σου. Εξάλλου, ένα μάθημα που πήραμε γύρω στα είκοσι, είναι πως εκείνες οι φιλίες που υπόσχονται αιωνιότητα και παντοτινή αγάπη, συνήθως είναι κι αυτές που ξεθυμαίνουν πρώτες και σ’ αφήνουν μόνο στις κακοτοπιές, σαν τους πολυλογάδες έρωτες.

Κι επειδή, απ’ τη φύση μας, έχουμε μια τάση στην αχαριστία, υπάρχουν φορές που ξεχνάμε πόσο πολύ μας έχει σταθεί κάποιος, ώστε να πούμε ένα «ευχαριστώ» κι ένα «σ’ αγαπώ». Ίσως φτάνουμε και στο σημείο να θεωρούμε κάποιες συμπεριφορές δεδομένες, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να είναι. Γιατί οι φίλοι μας μπορεί και να μην είναι για πάντα, γι’ αυτό πού και πού ας ξεκλέβουμε έστω και δύο λεπτά, να πούμε όσα δεν προλάβαμε μέσα στα βάσανά μας.

Γιατί μπορεί όλα να γκρεμίζονται, όλοι να φεύγουν, να χάνουμε υπομονή κι ελπίδα, αλλά οι φίλοι μας μένουν εκεί, πλάι μας. Δε θα βάλουν την πάρτη τους μπροστά, δε θα κοιτάξουν τις δικές τους ανάγκες. Αντιθέτως, θα μας κανακέψουν περισσότερο απ’ ό,τι χρειαζόμαστε και θα μας αφήσουν να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα μόνο όταν σιγουρευτούν πως μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Θα περιποιηθούν τις πληγές μας, θα ανοίξουν την αγκαλιά τους και θα μας γλυτώσουν απ’ τον πόνο, χωρίς να ζητήσουν δικαιολογίες κι ανταλλάγματα.

Δε μας κρίνουν όταν αποφασίζουμε να χαθούμε από προσώπου γης, όταν πιεζόμαστε και κλεινόμαστε για χιλιοστή φορά στην ασφάλεια του σπιτιού μας. Δε μας κράζουν όταν πέφτουμε να πεθάνουμε για ανοησίες. Ό,τι είναι σημαντικό για μας, είναι και για εκείνους. Θα μας προσφέρουν ένα τσιγάρο και το χρόνο τους, θα περιμένουν μέχρι να αισθανθούμε έτοιμοι να μιλήσουμε για όσα πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.

Κι αν οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν είναι παρά περαστικοί, που εξαφανίζονται και μπαινοβγαίνουν απ’ τη ζωή μας, εκείνοι μένουν ακίνητοι φρουροί, να μας φροντίζουν και να μας αγαπάνε. Κι αν όλα πηγαίνουν σκατά, δε θα τους ακούσεις να παραπονιούνται. Το μόνο που θα σου πουν είναι πως όλα θα πάνε καλά και πως χάνει όποιος στην πραγματικότητα δεν τόλμησε για όσα ήθελε. Οπότε, εμείς, ακόμα και γρατζουνισμένοι απ’ τα πολλά που ζήσαμε, καταφέραμε να πούμε πως δε μείναμε τουλάχιστον με τα απωθημένα αγκαλιά.

Ακόμα κι’ αν χάσουμε τον εαυτό μας, πάμε απ’ τη μία λάθος επιλογή στην άλλη, χαριστούμε σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ούτε μισό μας κομμάτι, πιούμε λίγο παραπάνω, ακόμα και τότε, δε θα πούνε τίποτα. Απλά θα μας κοιτάξουν και θα μας προσφέρουν το πιο αληθινό τους χαμόγελο. Κι αν βρεθείς στον πάτο, αυτοί θα φροντίσουν να σου κάνουν παρέα και να σου υπενθυμίσουν πως πότε-πότε δεν είναι κακό να κάνεις ένα διάλειμμα απ’ τη ζωή, ακόμα κι αν αυτό γίνεται για τους λάθους λόγους.

Γιατί, τελικά, κάπως έτσι λειτουργεί η πραγματική φιλία κι είναι απ’ τις πιο γλυκά ανεξήγητες ιστορίες της ζωής. Πώς ένας ξένος άνθρωπος καταλήγει να γίνεται κάτι σαν οικογένεια. Πώς κάποιος μπορεί να σε κάνει να νιώθεις ανίκητος, χωρίς να σου δίνει καμία μαγική δύναμη.

Η ζωή μας αφήνει συχνά με απορίες, μα όσο κι αν ταλαιπωρείσαι για να βρεις τις απαντήσεις, είναι αλλιώς όταν δεν τις ψάχνεις μόνος.