Οι «συγγνώμη, με πήρε ο ύπνος» τύποι

Για πολλούς ανθρώπους ο ύπνος αποτελεί τρόπο και στάση ζωής. Ακυρώνουν εξόδους και στήνουν την παρέα τους μόνο και μόνο για να παραμείνουν έστω και δέκα λεπτάκια παραπάνω στο απολαυστικό, ζεστό, κρεβάτι τους. Ανυπομονούν να σχολάσουν απ’ τη δουλειά τους, να τρέξουν και με ένα μεγάλο άλμα να βρεθούν ανάμεσα στο στρώμα, στα σεντόνια και στα μαξιλάρια. Αυτό αποτελεί και τη μεγαλύτερη απόλαυσή τους.

Ό,τι κι αν πουν σε αυτά τα άτομα, όσες φορές κι αν τους ζητήσουν το λόγο για τυχόν καθυστέρηση σε ραντεβού, η απάντηση είναι μία: «Συγγνώμη, αλλά με πήρε ο ύπνος» συνοδευόμενη με ένα άβολο κι αμήχανο γελάκι -μπας και σωθεί λίγο η κατάσταση και γλυτώσουν απ’ την οργή τους.

Είναι, βλέπεις, εκείνες οι στιγμές που κάθεσαι να χαλαρώσεις είτε στο κρεβάτι είτε στον καναπέ σου και βρίσκεις ευκαιρία να συνομιλήσεις λίγο με τους φίλους σου μέσω διαδικτύου. Ταυτόχρονα, όμως, χαζεύεις στα social media να δεις τι καινούριο υπάρχει και τι συμβαίνει γύρω σου ή βλέπεις διάφορα βίντεο. Εκεί που τσατάρεις όμορφα κι ωραία κι υπάρχει μια ροή στη συζήτηση, ξαφνικά παύση. Οι συνομιλίες διακόπτονται στο λεπτό και το όποιο βίντεο παρακολουθούσες, τώρα αναπαράγεται μόνο του χωρίς κάποιον θεατή.

Αυτό ήταν. Όλα μαύρισαν. Ο ήχος των μηνυμάτων συνεχίζει να ακούγεται στο χώρο, αλλά εσένα δε σε ταράζει τίποτα. Τα μηνύματα καταφθάνουν βροχή, αλλά εσύ έχεις την αίσθηση πως όλα αυτά διαδραματίζονται στον ύπνο σου. Όσο σημαντικό κι αν είναι το περιεχόμενό τους, εσένα εξακολουθεί να μη σε απασχολεί και συνεχίζεις να ονειρεύεσαι.

Ύστερα από λίγη ώρα, βέβαια, ταρακουνιέσαι λίγο και ξυπνάς για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Το μόνο πράγμα που έχεις την αντοχή να πραγματοποιήσεις είναι να ξεμπλέξεις τα ακουστικά σου, τα οποία σίγουρα θα έχουν φτιάξει θηλιά γύρω απ’ τον εαυτό σου και, αν βρίσκεσαι στον καναπέ, να σηκωθείς και να πας τρέχοντας προς το κρεβάτι σου. Κατά τη διάρκεια ρίχνεις μια ματιά στα μηνύματά σου, αλλά δεν έχεις την όρεξη και το κουράγιο να απαντήσεις σε κανένα από αυτά. Κλείνεις το κινητό και συνεχίζεις ανενόχλητα τον ύπνο σου.

Οι ώρες περνούν και τίποτα δεν ταράζει τα όνειρά σου, μέχρι που φτάνει η ώρα που ξυπνάς. Σηκώνεσαι σιγά-σιγά, αν δε βιάζεσαι για κάτι, και κάθεσαι να χουζουρέψεις λίγο. Ανοίγεις το κινητό σου κι έρχεται η ώρα να απολογηθείς στους φίλους σου. Ανοίγεις μία-μία ξεχωριστά τις συνομιλίες κι απαντάς σε όλους το ίδιο, κοινότυπο μήνυμα, το οποίο έχει σταλθεί άπειρες φορές από εσένα: «Συγγνώμη, με πήρε ο ύπνος. Συνέβη τίποτα;». Για κάποιον «περίεργο» λόγο, κανείς δεν ξαφνιάζεται, αφού όλοι περίμεναν από εσένα αυτήν την απάντηση.

Δεν το κάνεις επίτηδες, αλλά κανείς δεν το κατανοεί. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι αυτό γίνεται εσκεμμένα και πως δεν έχεις όρεξη να μιλήσεις μαζί τους. Λίγοι είναι αυτοί που σε κατανοούν και γνωρίζουν πως, αν αργήσεις να απαντήσεις έστω και δύο λεπτά, βρίσκεσαι ήδη αγκαζέ με τον Μορφέα κι αγκαλιά με το μαξιλάρι σου, κι έτσι παύουν να στέλνουν μηνύματα. Οι υπόλοιποι κάνουν διάφορες σκέψεις στο μυαλό τους, πως τάχα τους αποφεύγεις και τους βαριέσαι. Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είσαι ικανός μέσα σε ένα λεπτό να έχεις κοιμηθεί και μάλιστα βαριά. Όσες φορές κι αν έχεις προθυμοποιηθεί να τους το εξηγήσεις, τους φαίνεται απίθανο κι αδιανόητο.

Πλέον η φράση αυτή αποτελεί κάτι παραπάνω από σήμα κατατεθέν για σένα.  Είναι, σαν να λέμε, η πρόταση που σε χαρακτηρίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και στην τελική, τι αποτελεί την καλύτερη θεραπεία για όλα τα προβλήματα; Το αληθινό γέλιο κι ο πολύωρος ύπνος!