Όταν δε σου απαντάει μην ξαναπαίρνεις

Είναι γεγονός πως το τηλέφωνό μας, είναι πλέον η προέκταση του χεριού μας, ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε. Είναι ένα μέσο το κινητό μας τηλέφωνο, με το οποίο ελέγχουμε τα πάντα, κοινωνικά δίκτυα, τράπεζες, ακόμα και την ερωτική μας ζωή.

Η προέκταση, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν γνωρίζουμε ένα άτομο που πραγματικά μας ενδιαφέρει χωρίς ενδοιασμούς. Και μπορεί στην αρχή να έμοιαζαν όλα μέλι-γάλα και συνέχεια πούρου-πούρου στο τηλέφωνο, σταδιακά όμως βλέπεις μια απόσταση. Μικρή μεν, αλλά σε ταρακουνάει, σε κάνει να έχεις αμφιβολίες ως υπερβολικό ον που είναι ο άνθρωπος.

Συνέχεια στο μυαλό, στροβιλίζεται η ερώτηση «γιατί δε με παίρνει τηλέφωνο», «έχω κάνει κάτι λάθος και με αποφεύγει». Παρακαλώ ηρεμία. Δεν ξεροσταλιάζουν όλοι οι άνθρωποι πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο περιμένοντάς το να χτυπήσει, κάποιοι δουλεύουν κιόλας.

Το θέμα πρέπει να το δούμε αντικειμενικά κι όχι όπως σε βολεύει εσένα. Για παράδειγμα, ρεαλιστικά, μπορεί να μη σε παίρνει τηλέφωνο συνέχεια κι όχι να μη σε παίρνει καθόλου. Αλλά επειδή η υπερβολή είναι στο αίμα σου, θεωρείς πως δε σε παίρνει καθόλου. Ναι, έχεις ανάγκη να μιλάς με τον άλλον, αλλά, για δες λίγο τον πραγματικό χρόνο που διαδραματίζονται όλα αυτά. Δηλαδή εντάξει, αν δε σου στείλει ένα μήνυμα στις δύο ώρες, δεν θα βάλουμε του ανθρώπου και το πιστόλι στον κρόταφο επειδή δεν έστειλε ένα μήνυμα ή δεν πήρε τηλέφωνο.

Γιατί το να επικοινωνεί κάποιος συνέχεια κι ασταμάτητα, δε σημαίνει απαραίτητα πως ενδιαφέρεται πλήρως. Ίσα-ίσα, κουράζει αυτό το συνέχεια με την πάροδο του χρόνου και ίσως αυτό να φοβάται γι’ αυτό αφήνει ένα κενό διάστημα. Ή πολύ απλά μπορεί να αποφεύγει το πολύ μπλα-μπλα για να μην λες εσύ ότι στα «πρήζει».

Πέρα όμως από τη φαντασία του μυαλού που οργιάζει επειδή δεν απαντάει στο τηλέφωνο, υπάρχει και η πραγματικότητα. Πως όντως υπάρχει έλλειψη χρόνου. Δεν το σκέφτηκες αυτό ποτέ; Κι όμως, το ότι δεν απαντάει κάποιος οφείλεται στο ότι δεν έχει χρόνο. Και δεν είναι δικαιολογία, είναι η αλήθεια. Γιατί ο άλλος δε θέλει να σε πάρει τηλέφωνο όταν είναι πιεσμένος στη δουλειά, χωρίς να σου δίνει κιόλας την απαραίτητη προσοχή, αφού το μυαλό του είναι αλλού. Θέλει να σε πάρει όταν θα χαλαρώνει και θα έχει μπροστά του όλον το διαθέσιμο χρόνο που έχει για εσένα.

Φυσικά υπάρχει πάντα και η θεωρία πως το άλλο άτομο δε θεωρεί πως είναι αναγκαίο να σε παίρνει κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνο. Δηλαδή, προτιμάνε την φυσική επαφή με το ταίρι τους και όχι την τηλεφωνική. Γιατί ενώ σπαταλάς ώρα για να πεις τα νέα σου, θα μπορούσες άνετα να τα πεις στον καφέ ή το ποτό μετά τη δουλειά.

Από την άλλη, μπορεί όντως να μην απαντάει πλέον το τηλέφωνο, επειδή έχει χάσει το ενδιαφέρον που είχε για εσένα. Ή να μην ενδιαφέρεται στο βαθμό το δικό σου. Γιατί μπορεί να μην έχει τη συνεχή ανάγκη να μιλάει μαζί σου επειδή εσύ ερωτεύεσαι από το τηλέφωνο. Δεν αρέσει σε όλους τους ανθρώπους αυτό.

Άρα, πριν γίνουμε το θέατρο του παραλόγου, θα πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε λογικά για ποιο λόγο δεν απαντάει το τηλέφωνο. Μπορεί να μη θέλει, μπορεί να αποφεύγει τα τηλέφωνα γιατί δεν του αρέσουν. Πολλά μπορεί υπάρχουν. Δε χρειάζεται όμως να παίρνεις συνέχεια αυτό το άτομο για να βρεις απάντηση στα γιατί σου –δεν θα την πάρεις κιόλας-. Γιατί στο τέλος, μόνο δικαιολογίες που σου αρέσουν θα ακούς, χωρίς να ισχύουν. Χαλαρότητα και κατανόηση χρειάζεται πάντα, χωρίς βομβαρδισμούς του τύπου «γιατί δεν απαντούσες, τι έκανες τόση ώρα».