Όλοι έχουμε συνήθειες που δεν παραδεχόμαστε σε άλλους

Το σημαντικότερο επίτευγμα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να τα βρει με τον εαυτό του και να τον αγαπήσει γι’ αυτό που είναι. Ο καλύτερος σύμμαχος στις πιο δύσκολες καταστάσεις που ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσεις είσαι μόνο εσύ και κανείς άλλος. Αυτός είναι κι ο κυριότερος λόγος που πρέπει να περνάμε χρόνο με τον εαυτό μας και να του προσφέρουμε στιγμές εκτόνωσης, ψυχαγωγίας κι ηρεμίας.

Όσο πιεσμένη κι αν είναι η καθημερινότητά μας απ’ τις δεκάδες υποχρεώσεις που οφείλουμε να φέρουμε εις πέρας, τόσο χρόνο χρωστάμε να προσφέρουμε και σε εμάς τους ίδιους κάνοντας πράγματα που μας ευχαριστούν και, πάνω απ’ όλα, μας χαλαρώνουν. Όλοι μας έχουμε κάποιες συγκεκριμένες συνήθειες που γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας και τις απολαμβάνουμε όσο τίποτα άλλο, αφού μας προσφέρουν την (ψυχική κυρίως) ξεκούραση κι ανακούφιση που τόσο πολύ αναζητάμε!

Αυτές τις συνήθειες, λοιπόν, αυτές τις τόσο προσωπικές μας επιλογές, δεν τις συζητάμε με όλους ή ίσως και με κανέναν. Τις ξέρουμε εμείς κι οι τοίχοι που μας περιβάλλουν. Όχι, δεν είμαστε μπλεγμένοι σε τίποτα παρανομίες, ούτε κάνουμε κάτι επικίνδυνο, απλά έχουμε ανάγκη να προστατεύουμε την ιδιωτικότητά μας και κάποιες φορές και το αυστηρό ίματζ μας.

Ποιος, όταν μετά από μία κουραστική μέρα επιστρέφει στο σπίτι, δεν κάνει βουτιά στον καναπέ –με τα ρούχα και τα παπούτσια– επιλέγοντας να αποχαυνωθεί βλέποντας βιντεάκια κι επεισόδια στο διαδίκτυο; Όλοι το κάνουμε, ήρθε η ώρα να το παραδεχτούμε. Η διαφορά, όμως, βρίσκεται στο τι προτιμάμε να παρακολουθούμε. Τι είναι στη μόδα (γιατί ως κι εδώ υπάρχουν τάσεις) και τι καμένο (για τα γούστα των πολλών) διαλέγουμε να δούμε;

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αδυναμία στο vintage, προτιμάνε έτσι παλιές (παμπάλαιες) ελληνικές σειρές. Εκείνες που όσες φορές κι αν τις έχουμε δει σε επαναλήψεις, ποτέ δεν τις έχουμε βαρεθεί. Οι περισσότεροι, όμως, το θεωρούν χαμένο χρόνο να παρακολουθείς ξανά και ξανά τα ίδια επεισόδια και γελάνε όταν εν έτει 2018, που έχεις τόσες επιλογές και τόσο εύκολα προσβάσιμες, εσύ επιμένεις σ’ αυτά. Όλοι βλέπουν, με τρελή πώρωση, συγκεκριμένες ξένες σειρές. Ωραίες κι αυτές και πολύ ενδιαφέρουσες, αλλά κάποιοι έχουμε τις αδυναμίες μας. Θα προτιμήσουμε, λοιπόν, να δούμε «Κωνσταντίνου κι Ελένης» για οκτακοσιοστή ένατη φορά κι ας το αρνηθούμε μπροστά στους υπόλοιπους.

Ρομαντικές κομεντί, άλλο ταμπού κι αυτό. Εκείνες οι γλυκανάλατες ταινίες με τις ταλαιπωρημένες ιστορίες αγάπης και τα χαρτομάντιλα από δίπλα για συντροφιά, που κανείς δεν τις βλέπει αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο όλοι τις έχουν δει. Είναι που η ευαισθησία θεωρείται αδυναμία και πρέπει να δείχνουμε σκληροί για να μας σέβονται κι έτσι σχολιάζουμε με απέχθεια τέτοια σενάρια. Μόνο περιπέτειες, θρίλερ και μεταφυσικά, τι είμαστε, τίποτα φλώροι να δούμε ρομάντζα; Όλα αυτά μπροστά στους άλλους, βέβαια, γιατί μόνοι μας μια χαρά πατάμε το play, αγκαλιάζουμε το μαξιλάρι και κλαίμε με μαύρο δάκρυ -α, και το ευχαριστιόμαστε, εννοείται.

Μία ακόμη κλασική (προσωπική) συνήθεια είναι το διάβασμα. Η μαγεία των βιβλίων κι η φαντασία που μας ταξιδεύει δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Όμως δεν αρέσουν σε όλους μας τα ψυχολογικά βιβλία ούτε είναι και για όλες τις ώρες. Μπορεί, λίγο πριν κοιμηθούμε, να θελήσουμε να διαβάσουμε κάποιο ερωτικό μυθιστόρημα, κάτι πιο ανάλαφρο και συναισθηματικό, όπως τα άρλεκιν. Όλοι τα διαβάζουν ή έστω κάποτε το έκαναν κι όλοι πλέον τα σνομπάρουν. Οπότε ό,τι προλάβεις και διαβάσεις κρυφά στο σπίτι σου χωρίς περίεργα κι αδιάκριτα βλέμματα γύρω σου, που ειρωνεύονται τις λογοτεχνικές σου προτιμήσεις.

Και δεν είναι μόνο αυτά, όταν είμαστε μόνοι απελευθερωνόμαστε, μπορούμε να ‘μαστε οι πιο γελοίες εκδοχές του εαυτού μας, χωρίς να μας κρίνει κανείς. Από πασαρέλες κατεβάζοντας τη μισή ντουλάπα ως αυτοσχέδια γυρίσματα βίντεοκλιπ δικής μας παραγωγής, αποτυχημένα μαγειρικά πειράματα κι ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.

Οι άνθρωποι είμαστε ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι. Μας αρέσει να τσαλακωνόμαστε, να δοκιμάζουμε καθετί περίεργο, γινόμαστε μαζόχες όταν απολαμβάνουμε να κλαίμε με σαπουνόπερες ή τραγικοί κάφροι όταν γελάμε με τελείως καμένα βιντεάκια. Όλοι έχουμε αυτές τέτοιες συνήθειες, αλλά δεν τις εκμυστηρευόμαστε σε κανέναν για να μη χαλάσουμε την εικόνα μας. Την ίδια «χαλασμένη» εικόνα που κουβαλούν όλοι, δηλαδή.

Μα εννοείται πως πάντα θα κάνουμε ό,τι μας αρέσει, γι’ αυτό μην ντρέπεσαι για τίποτα. Κάνε αυτό που γουστάρεις εσύ και μη φοβάσαι την κριτική ή τα διαφορετικά γούστα του κάθε άλλου. Κι αυτός θα κάνει το ίδιο ή και κάτι περισσότερο ντροπιαστικό όταν είναι μόνος.