Οι ομορφότερες σχέσεις άρχισαν από μία αντιπάθεια

Είστε μια μεγάλη παρέα, έχετε βγει για καφέ και ξαφνικά κάνει την εμφάνισή του ένα άτομο το οποίο πρακτικά όχι απλά αντιπαθείς πολύ, αλλά σε σημείο που καταλήγει να θεωρείται αποκρουστικός για σένα. Το καλύτερο είναι ότι κι εκείνος εκφράζει ανοιχτά την αντιπάθειά του απέναντί σου. Όσες ώρες περνάτε με την κοινή παρέα σας οι συγκρούσεις σας είναι αναμενόμενες. Διαφωνείτε στα πάντα κι αντιδράτε, υπάρχει διαρκώς μια φορτισμένη ατμόσφαιρα όταν μοιράζεστε τον ίδιο χώρο.

Καθώς περνάει ο καιρός, η διαμάχη μεταξύ σας συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό. Δεν μπορεί να βλέπει ο ένας στον άλλον, εκνευρίζεστε με το παραμικρό όταν συναντιέστε, τσιτώνεστε απ’ το πουθενά και δεν κάνετε τίποτα για να κρύψετε τα αρνητικά συναισθήματά σας. Και κάπου εκεί, οι φίλοι που ήταν μάρτυρες στις συγκρούσεις σας, πετάνε το εξής: «Βρε, μπας και τον/τη γουστάρεις;». Για να πάρουν φυσικά την απάντηση «Εγώ με αυτόν/αυτήν; Αποκλείεται, αφού δεν ταιριάζουμε καθόλου».

Κι από εδώ κι έπειτα αρχίζουν οι υποψίες και της παρέας αλλά κι οι δικές σας. «Λες να με θέλει και να μην ξέρει πώς να μου το δείξει;». Για να ακολουθήσουν οι αναιρέσεις. «Μπα, αποκλείεται, αφού, καλέ, με μισεί». Δεν παίζει να γουστάρει λες, ούτε εσύ τον αντέχεις, εξάλλου, μα η γλώσσα του σώματος είναι εκείνη που μαρτυράει άλλα κι υποσυνείδητα δείχνει ότι όλη αυτή η αντιπάθεια προσπαθεί να κρύψει μια μεγάλη αδυναμία κι έναν εκρηκτικό έρωτα.

Ο τρόπος που σε κοιτάζει και σε παρατηρεί όταν μιλάς δηλώνει πολλά. Τα ετερώνυμα έλκονται, λένε, κι αυτή είναι μία αλήθεια, διότι η κόντρα φέρνει κόντρα κι ό,τι μας παιδεύει μας έλκει. Όλες αυτές οι συγκρούσεις σας οδηγούν στο ότι δεν μπορεί κανένας απ’ τους δυο σας να μείνει μακριά απ’ τον άλλον και φυσικά λόγω φόβου κι αδυναμία έκφρασης των πραγματικών συναισθημάτων για να μην εκτεθείτε ή απορριφθείτε, εξωτερικεύετε όλη αυτή την ένταση σε τσακωμούς.

Βέβαια, το βασικό στοιχείο αυτής της παράδοξης συμπεριφοράς είναι ότι στην προσπάθεια να δείξουν ενδιαφέρον, περισσότερο καταφέρνουν να αντιδρούν –κι ο ένας κι ο άλλος– σπαστικά και παιδιάστικα, καθώς αφού συνειδητοποιήσουν ότι θέλει ο ένας τον άλλον βάζουν πάνω από όλα τον εγωισμό τους. Θέλουν, βλέπεις, να φανούν υπεράνω, να αφήσουν την πρώτη κίνηση και την έκθεση στον άλλον κι έτσι παριστάνουν ότι δεν ενδιαφέρονται, ενώ η ζήλια κι η αγωνία δεν τους αφήνουν σε ησυχία. Αυτή η υπερένταση γίνεται νεύρα κι αυτά ωραιότατοι τσακωμοί.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όταν βρίσκονται με κοινούς φίλους, προσπαθούν να τραβήξουν ο ένας την προσοχή του αλλού με διάφορους υπερβολικούς τρόπους, με δηλητηριώδεις ατάκες κι αμφισβήτηση για να φέρουν τον άλλο στα όριά του. Έτσι, ο καβγάς μπροστά στην παρέα συνήθως υποδηλώνει ότι εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος και πως είναι καιρός να εκδηλώσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα, χωρίς να κρύβονται πίσω από λέξεις και παιδικές συμπεριφορές.

Όταν, λοιπόν, μέσα από κόντρες, τσακωμούς και δήθεν αντιπάθειες,  ρίχνετε τις μάσκες και καταλήγετε μαζί, παραξενεύεστε κι εσείς οι ίδιοι με το πόσο τελικά μοιάζετε και ταιριάζετε γιατί δε βρίσκετε διαφορές αλλά ομοιότητες. Ίσως γι’ αυτό επιλέξατε τη διεκδίκηση με τον ίδιο ανορθόδοξο τρόπο. Αυτή η εκρηκτική συνύπαρξη θα ‘χει και τους καβγάδες της και τις αντιθέσεις της –αλίμονο– αλλά και πολύ πάθος, κι αυτά θα την κάνουν τόση δυνατή κι ενδιαφέρουσα.

Έτσι είναι οι έρωτες που δε ρουτινιάζουν. Με ένα πείσμα παιδικό, μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Όσο και να διαφωνούν δεν αντέχουν μακριά ο ένας απ’ τον άλλον.  Χαρακτήρες δυναμικοί που δεν τα παρατάνε και κάθε μέρα προσπαθούν περισσότερο για τη σχέση τους. Μια τέτοια σχέση, λοιπόν, που για τους εξωτερικούς θεατές θεωρείται αταίριαστη κι αδιέξοδη, έχει το πάθος, το πείσμα και την ένταση των συναισθημάτων που μπορούν να την πάνε μακριά.