Οι πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι

Ένα σπίτι γεμάτο μπαλόνια, όλα τακτοποιημένα και καθαρά. Ο ιδανικός χώρος για την υποδοχή του νέου μέλους. Έτσι απλά κι όμορφα ξεκινάει η είσοδος του βρέφους στη νέα του ζωή. Στις πρώτες τους στιγμές επικρατεί μια οικεία και λιγάκι αμήχανη ησυχία και μια μικρή νοσταλγία απ’ την ίδια τη μητέρα που επέστρεψε στη βάση της. Ήταν εκείνες οι μέρες στο μαιευτήριο που την είχαν βγάλει απ’ τη ρουτίνα της -μία για πάντα. Μαμά και παιδί τώρα πλέον δεν είναι δυο σε ένα, αλλά δυο άνθρωποι σε ένα δικό τους περιβάλλον που σηματοδοτούν τη δική τους αρχή.

Όλα συνοδεύονται από χαμόγελα και τη συγκίνηση που προκαλεί κάτι μεγαλειώδες κι ιερό, όσο το μωρό βρίσκεται στην «καλαθούνα», όπως συνηθίζεται να την αποκαλούν. Ακούγονται κάποιες μικρές διαμαρτυρίες, τίποτα ανησυχητικό, απλές εκφράσεις. Ο οποιοσδήποτε ήχος απ’ το μικρό πλασματάκι είναι ένδειξη πως σε αυτό το σπίτι πλέον υπάρχει ένα μωρό. Οι γονείς προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τη στιγμή. Στο δικό τους χώρο, σε αυτό το μέρος όπου έχουν καταγραφεί απίστευτες στιγμές χαλάρωσης, τρυφερότητας κι έντασης, βρίσκεται πια κι ο καρπός του έρωτάς τους. Μαρτυράει γλυκά πως επισφράγισε με τη δική του αθωότητα το πιο όμορφο γεγονός, την αγάπη και την πληρότητα της δικής τους σχέσης.

Τα βλέμματα πλημμυρισμένα από χαρά κι ευτυχία, δεν έχουν ακόμα καταλάβει τη συνέχεια της κατάστασης. Ούτε μπορούν να παραμείνουν στο δικό τους όμορφο σύννεφο, γιατί μια ανάγκη για σίτιση τους ξυπνά -κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένας μικρός πανικός. Είναι διαφορετική η συνήθεια απ’ όταν τις πρώτες μέρες οι νοσοκόμες φρόντιζαν γι’ αυτό κι η μητέρα ήξερε πως τώρα είναι η στιγμή του θηλασμού. Τώρα δε γνωρίζει, δεν πρόκειται να βγει απ’ το διπλανό δωμάτιο εκείνη η γλυκύτατη κυρία με τα άσπρα για να καθοδηγήσει τη νέα μανούλα στα καθήκοντά της. Είναι η απορία κι η άγνοια, η ανησυχία για το τι γίνεται τώρα. Σίγουρα το μητρικό ένστικτο βοηθάει, αλλά και το ίδιο το σώμα έχει τις πρώτες ενοχλήσεις.

Ο πατέρας παρακολουθεί, με ένα αθώο βλέμμα, λίγο ανήμπορος να συνεισφέρει. Δεν ξέρει πώς να συμβάλει στη συγκεκριμένη κατάσταση. Σίγουρα η δική του συνεισφορά θα είναι να φροντίσει τη δική τους σίτιση, τις εξωτερικές δουλειές, το συντονισμό του σπιτιού, γιατί η μητέρα είναι απασχολημένη κι ιδίως τον πρώτο καιρό χρειάζεται χρόνο για να εγκλιματιστεί στη νέα της καθημερινότητα.

Τα βράδια είναι τα πιο δύσκολα, γιατί ο θηλασμός είναι εύπεπτος κι η ανάγκη για φαγητό ανανεώνεται ανά μικρά διαστήματα. Μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία που διαρκεί όλη την ημέρα. Η φρέσκια μαμά μια ακατάπαυστη μηχανή, σε εγρήγορση αλλά και σε ετοιμότητα όλες τις ώρες της ημέρας. Είναι πολλοί εκείνοι που συμβουλεύουν πως «χρειάζεται να ξεκουραστείς όσο μπορείς, γιατί ο πρώτος χρόνος –ίσως κι ο δεύτερος– με το μωρό θα σε εξαντλήσει». Οι δυνάμεις σε εγκαταλείπουν μέρα με τη μέρα. Ξεκινάς με ενθουσιασμό, ενέργεια και σχολαστικότητα για αψεγάδιαστη φροντίδα του μωρού και πλήρη έλεγχο όλων, αλλά σταδιακά, όσο κι αν το θες, δεν μπορείς να ‘σαι τέλεια.

Θα πετύχεις τον εαυτό σου να κοιμάται στην καρέκλα με το πιρούνι στο χέρι κι ίσως το δικό σας φαγητό να έχει γίνει κάρβουνο. Θα είναι στιγμές που θα πιστεύεις ότι έχεις βάλει το πλυντήριο σε λειτουργία κι όταν θα πας να πάρεις τα ρούχα για να απλώσεις θα δεις πως δεν είχες πατήσει ποτέ την έναρξη. Θα είναι όλα αυτά που δε θα προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις γιατί μια άλλη ανάγκη –σωματική– θα σε έχει προλάβει. Ίσως ακόμα και κάτι να το ξεχάσεις.

Όπως εκείνες οι στιγμές που σε μια νευραλγική εταιρεία δουλεύεις ακατάπαυστα κι έχεις ξεχάσει να επικοινωνήσεις με έναν σημαντικό συνεργάτη. Κάπως, έτσι θα χαρακτήριζες και την εδώ κατάσταση, με τη μόνη διαφορά ότι εδώ είναι το προσωπικό σου καταφύγιο, δηλαδή το σπίτι σου. Ένα σπίτι που, όμως, λόγω πίεσης κι ευθυνών (ειδικά στην παρούσα φάση) δε διαφέρει απ’ τον χώρο εργασίας σου. Νιώθεις εξάντληση, μα είναι μια αναγκαία κατάσταση που δεν μπορείς, ούτε θες να αποφύγεις, ήταν εξάλλου η πιο συνειδητοποιημένη επιλογή σου. Μην ξεχνάς πως έχεις δίπλα σου ανθρώπους δικούς σου, πρόθυμους να σε ελαφρώσουν λίγο απ’ το βάρος όλης αυτής της αλλαγής.

Απ’ τη μία, λοιπόν, είναι η κούραση που δεν περιγράφεται και το σοκ της αλλαγής που θέλει χρόνο κι απ’ την άλλη, η πληρότητα κι οι στιγμές που είναι απλά μοναδικές. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο με το μικρό σας θαύμα ήδη γέμισαν τη μνήμη του κινητού. Δε σταματάς, διαγράφεις παλιές στιγμές, καμία τους εξάλλου δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό το τεράστιο γεγονός, πλέον είσαι γονιός.

Είναι η χαρά που αναβλύζει από μέσα σου και δεν την ξεθωριάζει καμία κούραση. Τι κι αν υπάρχουν πρησμένα μάτια, μαύροι κύκλοι, ανησυχίες κι οι κινήσεις κάποτε είναι αργές, σχεδόν μηχανικές. Δεν έχει σημασία τίποτα απ’ όλα αυτά, γιατί εσωτερική γαλήνη όταν κοιτάζεις κι αγκαλιάζεις το μωρό σου μπορεί και τα ξεπερνάει όλα.

Εκείνο το πλάσμα, που κρατάς στην αγκαλιά σου, είναι η ευτυχία που θα επισκιάσει όλες τις προηγούμενες. Εδώ σταμάτησε ο χρόνος κι εδώ ξεκίνησες να ζεις!