Το κρεβάτι που ‘κανα για να ξεχάσω σε θύμισε περισσότερο

Το σεξ πέρα από σαρκική ένωση με κάποιον είναι κι απογείωση των συναισθημάτων, εφόσον αυτά υπάρχουν. Τα σώματα λύνονται, ο ένας παραδίνει αμαχητί το κορμί του στον άλλον -αν όχι όλο του τον εαυτό. Άλλωστε, αυτό που βασικά ξεχωρίζει όλες τις άλλες ανθρώπινες σχέσεις απ’ την ερωτική σχέση με κάποιον είναι το σεξ.

Όταν χωρίσαμε πίστεψα πως εκτός απ’ το μυαλό μου, κάπου νέκρωσε και το σώμα μου. Περνούσε ο καιρός και φοβόμουν πως θα καταντήσω άνθρωπος που κάνει άχαρο σεξ μόνο στα σκοτάδια. Κάποτε, επιτέλους, ένιωσα ένα άλλο κορμί κοντά μου και θέλησα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι σε ξεπέρασα. Ψέματα. Τελικά, το σεξ που έκανα για να σε ξεχάσω σε θύμισε ακόμα περισσότερο. Λάθος μου.

Κι αυτό γιατί στο σεξ καμιά φορά δεν αξίζει μόνο η πράξη αυτή καθ’ αυτή. Αλλά κι ό,τι γίνεται πριν και μετά απ’ αυτό. Απ’ τα παθιασμένα χαϊδέματα πάνω απ’ τα ρούχα, τα σαπουνίσματα στην ίδια μπανιέρα, μέχρι το πρωινό ξύπνημα με τρυφερά αγγίγματα κάτω απ’ τις κουβέρτες. Κι από μια στεγνή, μαθηματική σκέψη, όταν το κάνεις με τον άλλον, βγάζεις συμπεράσματα και για τη σχέση σας.

Τι νιώθουμε το δείχνουμε και στο κρεβάτι. Ακόμα και το πόσες φορές θέλω να σε αγγίξω εκεί κάτω, μέσα σε ένα βράδυ, για να ξεκινήσει καινούριος γύρος, δηλώνει ποσό πολύ σε θέλω.

Τι να τις κάνω τις λέξεις, σκεφτόμουν, όταν δυο χέρια με χαϊδεύουν με μανία, ξέροντας πώς να με ευχαριστήσουν. Περιττεύουν τα γλυκόλογα όταν δυο μάτια με καρφώνουν και φλέγονται μέχρι να με δουν να σοκάρομαι από οργασμό. Το σεξ με συναίσθημα είναι δύσκολο να το ξεπεράσεις.

Προσπάθησα, μα τ’ αγγίγματά ήταν σχεδόν επιφανειακά. Μέχρι το δέρμα μόνο έφτασε η ανατριχίλα. Ο καθένας έβγαλε μόνος τα ρούχα του. Τα χέρια μου δεν ήξεραν πού να ακουμπήσουν. Με τα μάτια μου μονίμως κλειστά όλα φάνταζαν αμήχανα.

Το φιλί μια ρομαντικό χωρίς συναίσθημα και μια παθιασμένο χωρίς ένταση. Ένιωθα να παίζω σε ερωτικές σκηνές μιας κακόμοιρης κομεντί που οι πρωταγωνιστές στερούνται χημείας. Κι εκεί ξαφνικά άρχισες να μου λείπεις πιο πολύ.

Ορισμένες φορές παθιαζόμουν, θυμάμαι, μα πιο πολύ με ενδιέφερε να χαϊδεύω και να αγγίζω εμένα. Με ένοιαζε να ικανοποιηθώ εγώ, μα ούτε αυτό δεν μπορούσα να καταφέρω.

Το σεξ, υπενθύμιζα νοερά στον εαυτό μου, είναι μια απολαυστική διαδικασία βασισμένη σε ανταλλάγματα και δόσιμο. Με καρφωμένα βλέμματα που ενώνονται, υγρά χείλη και δυο κορμιά να ζεσταίνονται. Όμως εγώ δεν ένιωσα καμία ένωση.

Ξενέρωνα με όλα. Τα βογγητά μου φαινόντουσαν αστεία, αυτά που μου έλεγε ηχούσαν σαν λέξεις που σιχαίνομαι να ακούω κι η έκφραση του προσώπου του όταν πήγαινε να τελειώσει με εκνεύριζε. Κι όχι, δεν έφταιγε. Απλά σιχαινόμουν όσα σε σένα θα λάτρευα. Σχεδόν λυπόμουν που ήμουν αγκαλιά με ένα σώμα που δεν ήταν το δικό σου. Και το παράδοξο ήταν ότι ήταν επιλογή μου, εγώ υπέβαλα τον εαυτό μου σ’ αυτή τη διαδικασία.

Κάποιος μου χάριζε φιλιά κι εγώ εκείνες τις στιγμές μπορούσα και σκεφτόμουν. Ντράπηκα. Η αλήθεια, δεν απολάμβανα τίποτα με το να κάνω συγκρίσεις. Κι ήταν άδικο στο μέτρημα να βγαίνεις πάντα εσύ μπροστά σε όλα. Πιεζόμουν, μα δεν το σταματούσα. Ήθελα να νιώσω ηδονή με το ζόρι.

Δεν ξέρω πόσο κράτησε. Μέσα στην απάθεια θυμάμαι απλά πως ο χρόνος κυλούσε πολύ αργά μέχρι που τελείωσα. Πρέπει να ήταν καθαρά σωματικό το ρίγος που ένιωσα. Μέτριο συναίσθημα. Κι όλη αυτή η μετριότητα με έκανε να πιστεύω πως εσύ τα έκανες όλα τέλεια.

Μαζί σου όλα ξεκινούσαν εγκεφαλικά. Μαζί σου τελείωνα και μόνο που σε άκουγα να μου το ζητάς. Μου ψιθύριζες ζεστά στ’ αφτί αυθόρμητες λέξεις κι εγώ φώναζα τις πιο μεγάλες μου αλήθειες.

Εκείνες τις στιγμές μαζί σου, κάπου ανάμεσα στα φιλιά απ’ την εξώπορτα μέχρι να φτάσουμε στο κρεβάτι με τρεμάμενα πόδια –ξέροντας κι οι δυο τι θα ακολουθήσει–, ένιωθα να σου αρπάζω με το ζόρι όλες τις σκέψεις που κάνεις για μας. Σεξουαλικές και μη. Ό,τι υπάρχει πάνω σου ένιωθα να μου ανήκει.

Αναλάμβανες τη δίκη μου ικανοποίηση κι εγώ τη δίκη σου. Γι’ αυτό πετύχαινε. Γι’ αυτό στην αγκαλιά που με έπαιρνες για να επανέλθουν οι παλμοί στους φυσιολογικούς ρυθμούς μετά το σεξ, μετρούσαμε μαζί την ευχαρίστηση στην κλίμακα των οργασμών. Συντονίζαμε τις ανάσες μας και κορυφώναμε ταυτόχρονα σε κοινό ρυθμό.

Εδώ, καθ’ όλη τη διάρκεια δεν ξεστόμισα ούτε λέξη. Δε ζήτησα τίποτα, αλλά ούτε κι έδωσα. Μοναδική επιθυμία που φλέγονταν μέσα μου να πάω να πλυθώ με τις ώρες στο μπάνιο. Πιστεύοντας μάταια πως θα ξεπλύνω έτσι την απογοήτευσή μου.

Δικαιολογήθηκα πως ξυπνάω πολύ πρωί την επομένη, πως δε μου αρέσουν οι ρομαντικές αγκαλιές μετά το σεξ κι όταν με ρώτησε πότε θα με ξαναδεί, απάντησα πως σιχαίνομαι τις κουβέντες τέτοιες ώρες.

Όταν βγήκα απ’ το μπάνιο βρήκα άδειο το δωμάτιο, ίσως φέρθηκα σκληρά. Όμως δεν είπα ψέματα. Αιτιολόγησα. Μάλλον έτσι είμαι εγώ από τότε που γνώρισα εσένα. Είναι όμορφο πράγμα ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι μετά το σεξ, αρκεί να το θες. Να νιώθεις ικανοποίηση κι ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του άλλου.

Επομένως, για να ξεπεράσω εσένα, πρέπει πρώτα να νιώσω. Να μπορώ να κάνω σεξ με όλα όσα απαιτούνται πριν και μετά απ’ αυτό. Ένα παθιασμένο σεξ από καψούρα δεν ξεπερνιέται με γυμνά ξενερωμένα σώματα.

Ίσως ήταν ατυχία να εμφανιστεί στη ζωή μου ακριβώς μετά από σένα. Αντικειμενικά τα έκανε όλα σωστά, μα μάλλον στη σύγκριση φάνταζαν λάθη.